Αναζήτηση
Αυτά όμως ουδόλως λένε κάτι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η οποία διαχειρίζεται τις τύχες μας και τις τύχες της χώρας. Οχι. Αυτή είναι αφοσιωμένη σε στρατηγικό στόχο: να μας κάνει λίγο… Λατίνους, σάλσα, ρούμπα και τα σχετικά. Γιατί, τι να λέμε τώρα, το όνειρο του παλικαριού είναι να γίνουμε μια –ακόμη –Βενεζουέλα. Βενεζουέλα κανονική. Με τους χειρότερους της Γης να συγκρινόμαστε, όχι με τους καλύτερους.
Φίλος μου, στενός πια, που τους έχει ζήσει από μέσα, ξέρει πρόσωπα και πράγματα και γνωρίζει απέξω κι ανακατωτά τις απόψεις τους, μου επιβεβαίωσε απολύτως τα όσα κατέγραψε χθες «Το Βήμα» και δεν άρεσαν καθόλου στο Μέγαρο Μαξίμου: «Αδελφέ, μη σπας το κεφάλι σου να βρεις τι κάνουν και γιατί το κάνουν. Δεν υπάρχει λογική εξήγηση. Στο μυαλό τους είναι να δημιουργήσουν εδώ μια χώρα πρότυπο νεομαρξιστικής διακυβέρνησης».
Θεέ μου, συγχώρα με…
Ποιος έχει ανάγκη ποιον
Διψήφιες είναι οι διαφορές, ενημερώνω, και στα ποσοστά της ΝουΔού έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και στα ποσοστά δημοφιλίας Κυριάκου έναντι Τσίπρα. Τα υπόλοιπα που δημοσιοποιούνται είναι ό,τι θα ήθελε κανείς να βλέπει και να διαβάζει γιατί έτσι τον συμφέρει. Ή γιατί αυτό του φτιάχνει την ημέρα ή τη διάθεση. Και πάντα σε εφαρμογή του all time classic, που λέει ο φίλος μου ο Δημητράκης, «το μεροκάματο να βγαίνει»…
Υπό την έννοια αυτή είναι απολύτως, μα απολύτως κατανοητό γιατί ο Τσίπρας «καίγεται» να ψηφίσει τώρα το συγκεκριμένο μόρφωμα εκλογικού νόμου, το οποίο είναι γι’ αυτόν όρος επιβίωσης. Αν τον περάσει τον νόμο με 200 βουλευτές, ισχύει από τώρα, αυτός παίρνει ένα 20-25%, μένει στον αφρό και κάνει και την προσπάθεια μήπως καταφέρει με όλους τους υπόλοιπους μικρούς να σχηματίσει κυβέρνηση, μια που δεν θα υπάρχει και το bonus των εδρών του πρώτου κόμματος.
Ξέρω από πρώτο χέρι ότι στην προσπάθεια αυτή –να τα καταφέρει δηλαδή να βρει τους 200 –έχουν πέσει μονοί – διπλοί διάφοροι μεγαλοπαράγοντες της οικονομικής και πολιτικής ζωής του τόπου. Αυτόν τον καιρό, ας πούμε, πάνε κι έρχονται τα δείπνα και οι συναντήσεις σε εστιατόρια και σπίτια Κηφισιάς και περιχώρων για να συγκεντρωθεί ο μαγικός αριθμός 200.
Και μόνιμη επωδός των πιέσεων προς ορισμένους πολιτικούς αρχηγούς είναι το «ο μικρός πρέπει να μείνει, τον έχει ανάγκη η χώρα».
Η αλήθεια είναι ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη κανένα και πολύ περισσότερο τον «μικρό», και ειδικά αυτόν τον «μικρό»! Εκείνοι τον έχουν ανάγκη!..
Καμπάνια
Στο μεταξύ συνεχίζεται με αμείωτη ένταση η κυβερνητική προσπάθεια να μεταπεισθούν οι πολίτες πως όλα αυτά «για καλό μας γίνονται, βρε κουτά, για καλό μας».
Ας πούμε, πόσοι και πόσοι προχθές δεν έμειναν με το στόμα ανοιχτό (εγώ ακόμη να το κλείσω εις ολόκληρον!) με τη… θέα του φίλου Φίλη να ψέλνει… του καλού καιρού κατά τα εγκαίνια του ανακαινισθέντος μητροπολιτικού ναού της Αθήνας. Ο Φερέτης, ο φίλος μου εκ Θεσσαλονίκης, ειδήμων περί τα θρησκευτικά, που τον ρώτησα σχετικά, μου είπε ότι δεν πρέπει να απορώ που τα τροπάρια τα γνώριζε ως δεξιός ψάλτης της ενορίας Αγίας Ειρήνης στην οδό Αιόλου. Οντως ήταν ψάλτης ο Φίλης στην Αγία Ειρήνη, μεγάλη η χάρη της –μέσα δεν έχω μπει, στα μπαράκια της πλατείας γύρω έχω πάει…
Γιατί εντάσσω Φίλη στην προσπάθεια μετάπεισης των πολιτών; Μα κάτι τέτοια είναι που «λιγώνουν» τις «θεούσες». Και κάτι τέτοια είναι που έστειλαν στις κάλπες πέρυσι τον κόσμο της Εκκλησίας να ψηφίσει αυτό το «καλό» παιδί, τον Αλέξη. Η Εκκλησία είναι δύναμη, αδελφοί μου, μεγάλη δύναμη, ακούστε με…
Τρεις κι ο κούκος
Αντιθέτως, όπως με ενημέρωσαν από την Κοζάνη, δεν τα πήγε καθόλου καλά υφυπουργός ονόματι Πετρόπουλος, συνάδελφος Φίλη, κάποτε διάσημος εργατολόγος, νυν υφυπουργός Εργασίας. Ο κύριος αυτός, που προ ημερών είχε ενημερώσει το πανελλήνιο ότι δεν έγινε δα και τίποτα που η κυβέρνηση πήρε το τσεκούρι και καρατόμησε το ΕΚΑΣ διότι δεν ήταν και σύνταξη, μετέβη στην Κοζάνη να ενημερώσει τους κατοίκους της πόλης για το μείζον θέμα «αλλάζει σελίδα ο ΣΥΡΙΖΑ». Αλλά οι κάτοικοι Κοζάνης είχαν τόσο μεγάλη φαγούρα για την παρουσία του υφυπουργού στην πόλη τους και πολύ περισσότερο για την ενημέρωση που θα τους έκανε, που προτίμησαν τον καφέ στη δροσερή πλατεία παρά τις από μικροφώνου σανομπαρούφες. Ούτε δεκαπέντε άτομα, μου είπε ο δικός μου, δεν πήγαν στην εκδήλωση.
Δεκαπέντε; Και πολλά είναι, λέμε…
Η μεγάλη μάχη
Η μητέρα όλων των δικών για τις τηλεοπτικές άδειες διεξάγεται σήμερα στην διευρυμένη Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας και εξ όσων γνωρίζω η ιστορία όλη είναι αν ο νόμος τού (υπερ)υπουργού Παππά θα κριθεί συνταγματικός ή όχι. Τώρα τι δίκη θα είναι αυτή μετά την παρέμβαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού της Κομισιον, που λέει αλλάξτε τον νόμο γιατί αυτός είναι σε πλήρη αντίθεση με ό,τι ισχύει στην Ευρώπη, μου είναι αδύνατον να καταλάβω.
Κάνω τη σχετική αναφορά ως εισήγηση για να ενημερώσω το ευρύτερο κοινό (οι εμπλεκόμενοι το γνωρίζουν) ότι υπερασπιστής των κυβερνητικών θέσεων είναι ένας φίλος μου (τελικά, ρε παιδάκι μου, άμα το δεις από μια πλευρά εγώ είμαι σαν τα Assos φίλτρο –έχω παντού μόνο φίλους!), ένας από τους γνωστότερους ποινικολόγους της Αθήνας, ο Γιάννης Μαντζουράνης!
Θα πω μόνο ότι δεν θα έχουν εύκολο έργο οι «απέναντι»…
Κολλημένοι
Η συμφωνία πέρασε στο ντούκου διότι την είχε σκεπάσει η επικαιρότητα από τη νέα μόδα που έχει καθιερωθεί επί ΣΥΡΙΖΑ: να γίνεται δηλαδή μια γενική συνέλευση μιας ΔΕΚΟ και να μπουκάρουν δέκα – είκοσι συνδικαλιστές και να τη ματαιώνουν «για την τιμή των όπλων». Πάντα στο πλαίσιο της επαναστατικής γυμναστικής στην οποία επιδίδονται τα συνδικάτα για να κρατούν… ζωντανό τον «αγώνα». Αναφέρομαι στη συνέλευση της ΔΕΗ την οποία ματαίωσε η ΓΕΝΟΠ την ώρα που από του βήματος ο πρόεδρός της κατήγγελλε τους ιδιώτες παραγωγούς ενέργειας. Ετσι. Χωρίς εξήγηση. Επειδή είναι ιδιώτες. Εκείνη ακριβώς την ημέρα ανακοινώθηκε η συμφωνία που προανέφερα: η Protergia, μια από τις σοβαρότερες ιδιωτικές εταιρείες παροχής ενέργειας, κατέληξε σε συμφωνία με τον ΟΤΕ για να διαθέτει τα πακέτα της στους καταναλωτές. Εχασε κανείς από αυτό; Οχι βέβαια. Μόνο οι κολλημένοι με το μονοπώλιο της ΔΕΗ. Ο καταναλωτής, όπως και να ‘χει, κερδισμένος θα είναι!..
