Αυτή η ιστορία με την παράδοση των 2.500 φακέλων πολιτικών φρονημάτων, που διατηρούνταν έως σήμερα, έχει ένα ενδιαφέρον παρελθόν, το οποίο και μεταφέρω, ως ένας από αυτούς που το έζησαν από πρώτο χέρι. Το 1981, με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ένα από τα πρώτα πράγματα που τέθηκαν ήταν η κατάργηση του «κράτους της Δεξιάς» σε όλες του τις εκφάνσεις. Μία από αυτές ήταν και οι εκατοντάδες χιλιάδες «φάκελοι» πολιτών που είχε δημιουργήσει η Δεξιά από πριν τον Εμφύλιο και συνέχισε να κάνει το ίδιο και η χούντα των συνταγματαρχών έως το 1974.

Οι φάκελοι αυτοί που περιείχαν κάθε είδους στοιχεία για τους φακελωμένους πολίτες, από πολιτικές πεποιθήσεις μέχρι οικονομική και κοινωνική κατάσταση του καθενός, ήταν διάσπαρτοι σε διάφορα μέρη: φακέλους είχαν η ΚΥΠ, η Κρατική Ασφάλεια, το Α2 του Στρατού, τα κατά τόπους τμήματα της χωροφυλακής και της αστυνομίας.

Ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης και πραγματικός δημοκράτης φακελωμένος και ο ίδιος, και εξόριστος για πολλά χρόνια επί χούντας, ο Γιάννης Σκουλαρίκης σε συνεννόηση με τον Ανδρέα, τον τεράστιο Ανδρέα, πήρε την απόφαση να καταργήσει τους φακέλους. Απαγόρευσε τη χρήση τους και ειδικότερα τη χρήση οιουδήποτε στοιχείου αφορούσε την πολιτική ταυτότητα των φακελωμένων. Για λόγους ιστορικούς δε, έδωσε εντολή να συγκεντρωθούν σε ασφαλές σημείο στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης οι φάκελοι 2.500 προσωπικοτήτων της δημόσιας ζωής, ώστε να μην υπάρξει ποτέ πιθανότητα να διαφύγουν είτε ολόκληροι οι φάκελοι είτε στοιχεία των φακέλων αυτών προς τα έξω. Το σκεπτικό της απόφασής του ήταν να τους βρει κάποτε ο ιστορικός του μέλλοντος και να αξιοποιήσει τα στοιχεία που περιελάμβαναν. Τότε δέχθηκε την κριτική της Αριστεράς, Εσωτερικό και ΚΚΕ, που του ζητούσαν να τους καταστρέψει όλους. Δεν το έκανε.

Μερικά χρόνια αργότερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη, και στο πλαίσιο της πολιτικής της Εθνικής Συμφιλίωσης με υπουργό Δημόσιας Τάξης τον Γιάννη Κεφαλογιάννη, αποφάσισε να καταστρέψει τους χιλιάδες των φακέλων απλών πολιτών, καίγοντάς τους στην υψικάμινο της Χαλυβουργικής. Αλλά να διατηρήσει το απόρρητο των 2.500 φακέλων επωνύμων, έως το 2027.

Ο υπουργός Τόσκας, για λόγους που εκείνος γνωρίζει, αποφάσισε τώρα, δέκα χρόνια πριν από την άρση του απορρήτου, να αποδώσει στους δικαιούχους (αν βρίσκονται εν ζωή) ή στους συγγενείς τους αυτούς τους φακέλους. Δεν μπορώ να ξέρω ποια λογική πρυτάνευσε για την απόφαση. Αλλά μπορώ να πω με σιγουριά ότι θα ήταν προτιμότερο να δημιουργούσε η κυβέρνηση μια επιτροπή ιστορικών και επιστημόνων που θα παραλάμβανε αυτό το υλικό και θα το επεξεργαζόταν. Και επειδή ποτέ δεν είναι αργά, ας το κάνει τώρα, εκ των υστέρων. Δεν είναι κακό. Αλλιώς θα μοιάζει σαν μία ακόμη λαϊκίστικη απόφαση, από αυτές με τις οποίες μας έχει φλομώσει ο ΣΥΡΙΖΑ…

Δεν μας τα λέει καλά…

Τι είναι όμως αυτό, μπροστά στα όσα συμβαίνουν κατ’ αυτάς; Αναφέρθηκα χθες στο θέμα των εξετάσεων για τα πλαστά πτυχία που πρόκειται να διοργανώσει το υπουργείο Παιδείας αμέσως μετά τις Πανελλαδικές (ωραίο μήνυμα στέλνει το υπουργείο στα παιδιά που διαγωνίζονται –δεν πειράζει αν δεν μπείτε, θα βρείτε κάνα πλαστό πτυχίο, και εδώ είμαστε εμείς…) και μετέφερα τη συνομιλία μου με τον φίλο μου Φίλη, υπουργό. Μου είχε πει, και το κατέγραψα, ότι δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να εφαρμόσει τη διάταξη νόμου της Μαριέττας Γιαννάκου, του 2007.

Και βγαίνει χθες η πρώην υπουργός και τον κάνει «δυο παράδες» που λέμε και στην Ηπειρο, και τον φίλο Φίλη υπουργό, και την απόφασή του. Καμία σχέση, είπε η κυρία Γιαννάκου, αυτού που κάνει σήμερα το υπουργείο Παιδείας με αυτό που θα έκανα εγώ. Η δική μου διάταξη αφορούσε «παράτυπα πτυχία» που χορηγήθηκαν από ιδρύματα τα οποία είτε δεν είχαν πιστοποίηση είτε στο μεταξύ είχαν κλείσει. Οχι πλαστά πτυχία. Και όπως είπε χαρακτηριστικά, τα πλαστά πτυχία είναι για απόλυση και παραπομπή στη Δικαιοσύνη.

Μου φαίνεται πως δεν μου τα είπε καλά ο φίλος Φίλης, υπουργός. Καθόλου καλά…

Οποιος ρωτάει, μαθαίνει

Θα τον μαλώσω τον υπουργό Κοντονή για την απάντηση που έδωσε στον πρόεδρο της ΕΟΚ Γιώργο Βασιλακόπουλο, τον ζωντανό μύθο του ελληνικού μπάσκετ, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε για την εκποίηση του ΟΑΚΑ λέγοντας ότι όπως δεν πωλείται η Ακρόπολη έτσι δεν μπορεί να πωληθεί ούτε η Ακρόπολη του ελληνικού αθλητισμού, που είναι το ΟΑΚΑ.

Η απάντηση του υπουργού σε αυτή τη δίκαιη κραυγή αγωνίας ενός ανθρώπου που ανάλωσε τη ζωή του για τον αθλητισμό και το μπάσκετ, ήταν ένα κραυγαλέο δείγμα προσωπικής εμπάθειας, αυταρχισμού και κομματικής αλαζονείας. Αφού με λίγα λόγια είπε του Βασιλακόπουλου ποιος είσαι εσύ που μιλάς, δεν δικαιούσαι διότι επί ΠΑΣΟΚ δεν έλεγες τίποτε και έκανες καριέρα στην πλάτη του μπάσκετ.

Δεν μπορώ φυσικά να γνωρίζω τι έχει με τον Βασιλακόπουλο επί προσωπικού ο υπουργός Κοντονής και του απάντησε με τέτοιο, εντυπωσιακά απρεπές, ύφος. Δεν γνωρίζω και δεν με απασχολεί. Ομως κάποιος πρέπει να του επισημάνει του υπουργού ότι το ελληνικό μπάσκετ δεν έφτασε εδώ που είναι μόνο από τα καλάθια και τις ντρίμπλες του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φασούλα και «των άλλων παιδιών», αλλά και γιατί είχε την τύχη να το διοικεί ο Γιώργος Βασιλακόπουλος. Και ας ρωτήσει να του πουν, αν δεν το γνωρίζει…

Αρχίζουν τα όργανα

Αυτή η ιστορία όμως με την εκποίηση του ΟΑΚΑ στο πλαίσιο του Μνημονίου της κυβέρνησης «τρελάθηκε το αφεντικό και τα ‘βαλε όλα τζάμπα» σύντομα θα φτάσει στις αίθουσες των δικαστηρίων. Οπως εγκύρως πληροφορήθηκα, η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή προσέφυγε ήδη σε γνωστό δικηγορικό γραφείο της Αθήνας, ώστε να ετοιμάσει άμεσα και να καταθέσει προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας «και όπου δει» για αυτό το «ανοσιούργημα».

Παράλληλα θα ενημερώσει τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή για την κυβερνητική απόφαση, δεδομένου ότι το ΟΑΚΑ ανήκει στην ΕΟΕ και όχι στο Δημόσιο. Ανάλογες κινήσεις θα κάνουν και άλλοι φορείς –κάτι άκουσα και για τον Δήμο Αμαρουσίου –ενώ σε καταγγελία της απόφασης προχώρησε και ο Σύνδεσμος των Ελλήνων Ολυμπιονικών.

Ντράβαλα, τα λένε αυτά στο χωριό μου…

Για πολύ καλό σκοπό

Σταδίων συνέχεια: αυτή τη φορά στο Καλλιμάρμαρο, το Παναθηναϊκό Στάδιο, όπου το ραντεβού όλων μας πρέπει να είναι το βράδυ της 16ης Ιουνίου στη μεγάλη συναυλία που θα δώσει ο τεράστιος Σταυρός Ξαρχάκος και θα τραγουδήσουν μερικοί φίλοι του (και ορισμένοι και δικοί μου…) για καλό σκοπό. Η Χάρις Αλεξίου, η Ελένη Βιτάλη, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Μανώλης Μητσιάς, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Μίλτος Πασχαλίδης, η Αλκηστις Πρωτοψάλτη, η Ηρώ Σαΐα θα «ντύσουν» με τις φωνές τους τις αθάνατες μουσικές του Ξαρχάκου, σε μια συναυλία που έχει τίτλο «Ολοι μαζί μπορούμε» και είναι πρωτότυπη ως προς το εξής: οι θεατές που θα πληρώσουν μόνο ένα ταλιράκι ευρώ είσοδο, θα μπορούν να φέρνουν και να αποθέτουν στην είσοδο τρόφιμα γι’ αυτούς που η κρίση τούς έχει ρίξει στα τάρταρα και δεν έχουν ούτε να φάνε. Να πάμε όλοι, μη λείψει κανείς από αυτό το πάρτι ανθρωπιάς…

Τελευταία Νέα