Εχουμε την υψηλότερη ανεργία νέων στην Ευρώπη. Εχουμε μια διαρροή νέων ανθρώπων σε χώρες του εξωτερικού (brain drain) χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Και τι κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Επιβραβεύει την ανομία και την ατιμωρησία. Δίνοντας τη δυνατότητα σε υπαλλήλους με παράνομους τίτλους να παραμείνουν στο Δημόσιο. Με μια απόφαση πρόκληση για τις στρατιές των πτυχιούχων ανέργων. Με μια απόφαση ύβριν κατά των επιτυχόντων σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ που παραμένουν αδιόριστοι.

Η άσκηση της πολιτικής στην αριστοτελική της εκδοχή έχει και παιδαγωγική αποστολή. Αλλιώς εκπίπτει σε έναν στείρο εξουσιασμό. Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ. Για τον ΣΥΡΙΖΑ η εξουσία είναι αυτοσκοπός. Ασκούν ανενδοίαστα ταξική πολιτική γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μπετονάρουν «φιλικές ομάδες» του εκλογικού σώματος. Με ωμή πελατειακή λογική. Ο Κυρίτσης μιλάει ανερυθρίαστα για συνειδητή επιλογή να επιβαρυνθούν όσοι ψήφισαν Ναι στο δημοψήφισμα του Ιουλίου. Κατ’ αυτούς ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο για να μετακυλίσει όσο μπορεί το βάρος στους «μενουμευρωπαίους». Να τιμωρήσει, δηλαδή, «τις κατά τεκμήριο εύπορες κοινωνικές ομάδες που έδωσαν τα μεγαλύτερα ποσοστά στις δυνάμεις τού Ναι στο δημοψήφισμα και τα χαμηλότερα ποσοστά στον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου». Ταξική, τιμωρητική και βαθιά διχαστική πολιτική.

Εβαλαν, τάχα μου, κόκκινες γραμμές για να μη μειωθούν μισθοί και συντάξεις. Για να προστατεύσουν τους «πελάτες τους». Τους δημόσιους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους. Να στηρίξουν αυτούς πάνω στους οποίους στηρίζονται, όπως είπε και ο Πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής. Εξαπατώντας τους βεβαίως. Γιατί μειώνουν έμμεσα και τα δύο με τη φοροκαταιγίδα που επέβαλαν. Φορολογώντας ακόμη και τον αέρα που αναπνέουμε. Και μετά, για να προλάβουν τις αντιδράσεις, επιδόθηκαν σε αντιπολίτευση του εαυτού τους. Λέγοντας ότι η αύξηση του ΦΠΑ είναι εγκληματική και αντισυνταγματική.

Αναρριχήθηκαν στην εξουσία αυταπατώμενοι κι εξαπατώντας και κυβερνούν ψευδόμενοι διχάζοντας. Τι κι αν ο δόλος συνιστά αδικοπραγία στην πολιτική. Και μαζί με τη βία είναι πράξεις ζωώδεις και ανάξιες για μια κοινωνία δικαίου, κατά τον Κικέρωνα. Η απέχθειά τους για ουμανιστικές μοραλιστικές αξίες της πολιτικής όπως εντιμότητα, δικαιοσύνη, μετριοπάθεια είναι προφανής.

Πολιτεύονται σαν μαθητευόμενοι μακιαβελιστές. Virtu γι’ αυτούς δεν είναι αρετή. Είναι το άθροισμα των μέσων που δίνει τη δυνατότητα στον ηγεμόνα να εξουσιάζει. Και μετέρχονται κάθε μέσου για την επίτευξη του μόνου στόχου τους. Της εξουσίας. Μόνο που κατά τον Μακιαβέλι τα μέσα καθαγιάζονται όχι στον βωμό μιας ηγεμονίας με μοναδικό στόχο το προσωπικό όφελος, αλλά για το «raison d’ état». Tο κοινό καλό, το κοινωνικό συμφέρον. Αυτοί, όμως, βλάπτουν το κοινωνικό συμφέρον προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία. Αδέξιοι μακιαβελιστές.

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου και πρώην υπουργός

Τελευταία Νέα