Αναζήτηση
Πρόκειται για τεράστια αλήθεια! Οπως πληροφορήθηκα από έγκυρη πηγή, όντως έτσι είναι τα πράγματα και ξέρω και ποιος έκανε και τη σχετική, σοβαρότερη, δουλειά: πρόκειται για μεγάλο δικηγορικό γραφείο της Αθήνας, το οποίο εδρεύει στην οδό Κουμπάρη, στο Κολωνάκι. Η τρόικα παρέδωσε στο γραφείο αυτό προ 15ημέρου τα κείμενα που αφορούσαν τις αποφάσεις της σχετικά με το Υπερταμείο (αυτό δηλαδή που θα εκποιήσει το σύνολο της κρατικής περιουσίας) και τα σχετικά με τον περίφημο «κόφτη».
Το συγκεκριμένο γραφείο, το οποίο έχει ως επικεφαλής κυρία μεγαλοδικηγόρο της Αθήνας, πήρε τις αποφάσεις, τις επεξεργάστηκε, τις προσάρμοσε νομοθετικά στα ισχύοντα στην Ελλάδα, τα μετέφρασε και τα παρέδωσε στην κυβέρνηση. Τα υπόλοιπα του νομοσχεδίου, τα οποία επίσης αποφάσισε η τρόικα, τα επεξεργάστηκε άλλο μεγάλο δικηγορικό γραφείο, επίσης εδρεύον στο Κολωνάκι, που έκανε την ίδια ακριβώς δουλειά με το προηγούμενο: προσαρμογή στην ελληνική νομοθεσία και μετάφραση των αποφάσεων/υποδείξεων στα ελληνικά.
Η δε κυβέρνηση, με τη σειρά της, πήρε τα κείμενα και αυτού του γραφείου, τα ενέταξε σε ένα ενιαίο κείμενο και τα εμφάνισε στη Βουλή ως ένα νομοσχέδιο, το συγκεκριμένο!
Περήφανη ελληνική διαπραγμάτευση –ούτε καν στα τέσσερα. Μπουσουλώντας…
Σκοτάδια
Πρώην υπουργός που υπηρέτησε κατά το παρελθόν σε κρίσιμο οικονομικού χαρακτήρα υπουργείο, αποπειράθηκε να διαβάσει τα όσα διαλαμβάνονταν στο ψηφισθέν πολυνομοσχέδιο σχετικά με το Υπερταμείο «τρελάθηκε τ’ αφεντικό και τα ‘βαλε όλα τζάμπα», που από χθες είναι μια (άθλια) πραγματικότητα. Δεν τα κατάφερε.
–Τα όσα αφορούν το Ταμείο είναι περίπου 250 σελίδες. Τις διάβασα μία μία. Δεν έβγαλα άκρη. Δεν είναι θέμα νοημοσύνης. Είναι θέμα εμπαιγμού και προσβολής της νοημοσύνης μας. Πουλάνε τα πάντα, μέσα από διαδικασίες που λίγο απέχουν από το να χαρακτηρισθούν σκοτεινές.
Βρήκα λίγο υπερβολικές αυτές τις αναφορές. «Σκοτεινές» διαδικασίες; Από την κυβέρνηση που έχει κορόνα στο κεφάλι της το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς; Είναι δυνατόν;
Το αφεντικό τρελάθηκε
Από την άλλη, αυτό που με τρελαίνει είναι ότι οι τύποι αυτοί εκποιούν ας πούμε 77.000 ακίνητα του Δημοσίου για 99 χρόνια, χωρίς κανείς να ξέρει ποια είναι τα ακίνητα αυτά. Κάποτε που ο Μητσοτάκης πατήρ, ο Επίτιμος, είχε κάνει νύξη για την ανάγκη αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, του είχαν κρεμάσει κουδούνια ότι «θα πουλήσει ακόμη και την Ακρόπολη».
Σήμερα, τι μπορεί να πει κανείς με δαύτους; Που δεν λένε ποια είναι τα ακίνητα αυτά, τι περιλαμβάνεται μεταξύ αυτών που θα εκποιηθούν και τι όχι.
Συμπεριλαμβάνεται ας πούμε το Μέγαρο Μαξίμου, το Προεδρικό Μέγαρο, το Μέγαρο της Βουλής, η Εθνική Βιβλιοθήκη, η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου, το Ζάππειο; Περιλαμβάνονται και αρχαιολογικοί χώροι μεταξύ αυτών; Δάση; Παραλίες; Βουνά;
Αγνωστο.
Και δεν είναι πλάκα όλο αυτό, όχι!
Δυστυχώς…
Εφιάλτης χωρίς τέλος
Στο μεταξύ όπως φάνηκε και στη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για το νομοσχέδιο-σκούπα, το καραβάνι προχωράει και τα σκυλιά ουρλιάζουν, αλλά πού ο καραβαν-οδηγός Αλέξης να καταλάβει. Συνεχίζει να πορεύεται στα σκοτάδια, από τα οποία ο Θεός να δώσει, να δούμε πώς θα βγούμε.
Πάντως παρακολουθώντας την ομιλία του χθες, για ένα πράγμα τον θαύμασα: ότι ο άνθρωπος εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο σανός που τάιζε μέχρι πρότινος τους πολίτες, μπορεί να έχει ακόμη αποτέλεσμα.
Δεν τον ψέγω που διέστρεψε με τόση ευκολία την πραγματικότητα –και άλλοι το έχουν κάνει πριν απ’ αυτόν. Δεν τον μέμφομαι ούτε για την προσπάθειά του να πείσει ότι είναι αναγκαίο αυτό το άθλιο πράγμα που ψήφισε η κυβερνητική πλειοψηφία και στην ουσία υποθηκεύει το μέλλον της χώρας, ώς τις αρχές του επόμενου αιώνα (!!!) οπότε ούτε αυτός θα είναι εν ζωή να δει τα αποτελέσματα της πολιτικής του ούτε εμείς που τα υφιστάμεθα τώρα (τις οικονομικές συνέπειες από τη χρεοκοπία του Τρικούπη τις πληρώναμε έως το 2009, με ρύθμιση που είχε υπογράψει ο Μητσοτάκης το 1965!).
Τον εγκαλώ γιατί δεν μπορεί, νέος άνθρωπος, να λέει τόσα ψέματα. Που δεν βρήκε να πει ούτε μια συγγνώμη για όσα ψέματα είπε όλα αυτά τα χρόνια, και χθες οριστικοποίησε έναν εφιάλτη χωρίς τέλος. Γι’ αυτό τον εγκαλώ. Και αν ήμουν στη Βουλή, αυτό θα του έλεγα…
Απόγνωση
Αλλά ήταν ένας άλλος κύριος, ο οποίος βγήκε στο θεωρείο της Βουλής και φώναζε του Τσίπρα ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι αριθμοί, αλλά πότε θα κάνει πολιτική (ο Τσίπρας) και πως ο ίδιος είναι αριστερός.
Ρε φίλε, κι εγώ αριστερός είμαι, αλλά ποσώς με ενδιαφέρει πότε θα κάνει πολιτική ο Τσίπρας. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι με την πολιτική που κάνει, έχει οδηγήσει στην απόγνωση εκατομμύρια Ελληνες, αριστερούς και δεξιούς. Και πού ‘σαι, δικέ μου, η απόγνωση δεν έχει ούτε χρώμα ούτε κόμμα. Ιδια είναι για όλους…
Περί φιλίας
Ο εκδότης, που έχει στηρίξει κατά καιρούς όποιον κυβερνάει –αποτέλεσμα αυτής της σοφής τακτικής είναι σήμερα να στηρίζει per mare per terra τον ΣΥΡΙΖΑ –αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, σοβαρά. Οχι πως αυτό είναι προς θάνατον στις εποχές που ζούμε, αλλά το αναφέρω, διότι έχει ένα μικρό, πλην ενδιαφέρον, παρασκήνιο.
Τις ημέρες του Πάσχα που εκείνος τις περνούσε ανέμελα σε κοσμοπολίτικο νησί, στην Αθήνα έσκαγαν η μία μετά την άλλη επιταγές του. Οταν με το καλό επέστρεψε στην πρωτεύουσα, έκανε απελπισμένες προσπάθειες να αποφύγει τον Τειρεσία, πράγμα το οποίο θεωρώ λογικό: κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για την επιχείρηση και βλαπτικό για το προφίλ του, τώρα που άνοιξε το παιχνίδι με τις τηλεοπτικές άδειες.
Κατέφυγε, μου είπαν, αλλόφρων για βοήθεια στους φίλους του στο Μέγαρο Μαξίμου, τους οποίους πολλαπλώς έχει στηρίξει προσφέροντας αφειδώς τις σελίδες της εφημερίδας του για συνεντεύξεις, φυσικά «αποκλειστικές». Αλλά εκείνοι του τα «μάσαγαν», και σωστά εδώ που τα λέμε: είναι αμφίβολο αν μπορούν πια κι αυτοί να τον σώσουν σε αυτή τη φάση. Εξού και βγήκε στην «πιάτσα» αναζητώντας τη στήριξη που δεν βρήκε από τους κυβερνητικούς «φίλους».
Χθες μου ανέφεραν και μια ωραία ιστορία που διαδραματίστηκε στη φάση της αναζήτησης «στήριξης». Αποδεικνύει πόσο το παλικάρι… τιμάει τις φιλίες του και πόσο τις υποστηρίζει. Θα τη διηγηθώ όμως με μια άλλη ευκαιρία…
