Αναζήτηση
Ανοίγουμε και σας περιμένουμε. Αν πιστέψει κανείς τον Νίκο Βούτση, ο συριζαϊκός χρόνος τέμνεται την Κυριακή. Αφού περάσει το δεύτερο σκέλος του πακέτου, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί επιτέλους να νομοθετεί κατά βούληση –πλημμυρίζοντας, όπως προανήγγειλε ο Πρόεδρος της Βουλής, το κοινοβουλευτικό καλοκαίρι με νομοσχέδια. Η αίθουσα, ευτυχώς, κλιματίζεται.
Κεντρικός παίκτης, με ποιμενικό ρόλο στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ο Βούτσης συνεχίζει έτσι την επιχείρηση φρονηματισμού των βουλευτών της συμπολίτευσης. Τους ντοπάρει ψυχολογικά για τα «ναι» της Κυριακής. «Ναι» που, στο επίπεδο των εντυπώσεων, θα γίνουν λίγο πιο βαριά για τους συριζαίους, αν, όπως φαίνεται, βρεθούν να ψηφίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις και τα κόκκινα δάνεια μαζί με τη «νεοφιλελεύθερη» ΝΔ του Μητσοτάκη.
Η κατασκευή του ορόσημου της Κυριακής από τον Βούτση είναι το μέρος του κυβερνητικού αφηγήματος που απευθύνεται προς εαυτόν. Το άλλο μέρος είναι το ελατήριο της καλής ελπίδος –εκείνο που στοχεύει να προκαλέσει ένα σοκ θετικών ειδήσεων στην οικονομία. Για τον σκοπό αυτό επιστρατεύεται ακόμη και η παλιά μέθοδος της κορδέλας –η μέθοδος που εφάρμοσε χθες ο Πρωθυπουργός εγκαινιάζοντας τον αγωγό αερίου που ως αντιπολίτευση είχε δυναμιτίσει.
Η συμπολίτευση φαίνεται ότι έχει σύσσωμη προσχωρήσει στην ψυχική πραγματικότητα του ελατηρίου –που από Δευτέρα θα εκτιναχθεί. Ετοιμάζεται, κρατώντας τη μύτη της, να ψηφίσει τα μέτρα που πιστεύει ότι θα είναι τα τελευταία. Το ερώτημα είναι αν το ντόπινγκ θα επιδράσει και στο κλίμα της οικονομίας.
Η απάντηση δεν θα κριθεί τόσο από το πόσο θα κρατήσει ο έρως του Μαξίμου για τους επενδυτές. Αυτή η μετάλλαξη μοιάζει τετελεσμένη. Θα κριθεί κυρίως από το αν είναι εφικτό να ισοσταθμιστεί αναπτυξιακά η ζημιά που θα προκαλέσει ο έρπης των φόρων. Και από το πόσο θα αντέξει το κόμμα, πριν υποτροπιάσουν οι αριστερίστικες αλλεργίες του. Αν και δεν θα πρόκειται ακριβώς για υποτροπή, αφού η φαγούρα για τις ιδιωτικοποιήσεις δεν σταμάτησε ποτέ, ακόμη και στους κόλπους του Υπουργικού Συμβουλίου.
Ο Τσίπρας –και η ομάδα του –έχει δείξει ότι είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα. Θα φορέσει και γραβάτα. Θα φορέσει ακόμη και ζιβάγκο μέσα στο κατακαλόκαιρο, αν το απαιτήσουν οι σκηνικές ανάγκες του «μνημοσύνου» για τα είκοσι χρόνια από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου που πάει ο Βούτσης να στήσει στη Βουλή. To ζιβάγκο είναι άλλωστε το μοναδικό στοιχείο της ανδρεοπαπανδρεϊκής «γκαρνταρόμπας» που ο Τσίπρας δεν έχει ακόμη σφετεριστεί.
Μέχρι το τέλος του 2016 θα έχει φάνει αν η οικονομία μπορεί να γυρίσει με ψυχοτρόπα πολιτικά σκευάσματα. Ή αν η μεταμφίεση κατάφερε να ξεγελάσει πάλι πρώτο τον μεταμφιεζόμενο.
