Στην αρχή ήταν η διπλωματία των σεισμών, μετά ήρθε η διπλωματία των ζεϊμπέκικων. Προσφάτως είδαμε τη διπλωματία των κασκόλ που παίχτηκε ως photo op στον αγώνα της Εθνικής Ελλάδος με την Τουρκία σε γήπεδο της Κωνσταντινούπολης. Στο τελευταίο επεισόδιο, στη λογική τού «κάν’ το όπως ο Ερντογάν», ζούμε τη διπλωματία της ανάκλησης ελλήνων πρεσβευτών –του πρεσβευτή μας στην Τσεχία –από μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η ειρωνεία είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν είχαν καν λόγο ύπαρξης στην Αθήνα πριν από πέντε χρόνια. Τώρα όχι μόνο έχουν, αλλά υποτίθεται ότι λειτουργούν ως γέφυρες επικοινωνίας με τις πρωτεύουσές τους και ότι γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις ελληνικές θέσεις.

Οι Τσέχοι είτε δεν τις γνωρίζουν είτε παίζουν και αυτοί το παιχνίδι τους για εσωτερική κατανάλωση, αφού έτσι κι αλλιώς έχουν ξεφύγει. Ή, επιπλέον, δεν καταφέραμε εγκαίρως να τους φέρουμε πιο κοντά και να τους πείσουμε ότι έχουμε δίκιο. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το μένος του τσέχου προέδρου που δήλωσε ότι η χώρα του θα ενταχθεί στην ευρωζώνη αμέσως μόλις αποχωρήσει η Ελλάδα. Δεν παρέλειψε μάλιστα να εκφράσει την απογοήτευσή του που το Grexit δεν έγινε πραγματικότητα.

Η πρωτοφανής στα ελληνικά χρονικά ανάκληση του έλληνα πρεσβευτή στην Πράγα στέλνει το μήνυμα ότι μερικά πράγματα δεν λέγονται, τουλάχιστον δημοσίως. Αλλά το να απειλείς με διακοπή των διπλωματικών σχέσεων μια χώρα της Ευρώπης δεν είναι και ο ορισμός της πετυχημένης διπλωματίας, ακόμη κι αν αυτή τις περισσότερες φορές σημαίνει προμελετημένη ψευδολογία…

Η Τσεχία μπήκε στην ΕΕ χάρη και στην Ελλάδα θύμιζε η ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών με αφορμή τις δηλώσεις του Τσέχου πριν από λίγες ημέρες. Πράγματι. Προφανώς κάτι έχει πάει στραβά με την Τσεχία και τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες. Ομως, η ρητορική τους δεν στρέφεται μόνο εναντίον της Ελλάδας. Στρέφεται εναντίον οτιδήποτε ευρωπαϊκού.

Αλλά, προφανώς, κάτι έχει πάει ακόμη πιο στραβά με τις ευρωπαϊκές συμμαχίες της Ελλάδας και τη δυνατότητά της να πείσει με τα επιχειρήματά της και μάλιστα χώρες τις οποίες ευεργέτησε συναινώντας στην ευρωπαϊκή διεύρυνση.

Αν οι Ανατολικοευρωπαίοι βρίσκονται σε αποδρομή, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους ακολουθήσουμε. Αν ανακαλέσαμε τον πρεσβευτή μας στην Πράγα, τι θα πρέπει να κάνουμε με τον πρεσβευτή μας στην Ουγγαρία ύστερα από τα «τέρατα» που έχει πει ο Ορμπάν και ποιο θα είναι το επόμενο βήμα για τον πρεσβευτή μας στη Σλοβακία, αφού ο Σλοβάκος πρωθυπουργός είπε ότι πρέπει να βγούμε από τη Σένγκεν;

Σε μια αντίστροφη λογική, τι θα ‘πρεπε να είχαν κάνει με τους πρεσβευτές τους στην Αθήνα διάφορες χώρες της ευρωζώνης κάθε φορά που ο Γιάνης Βαρουφάκης εκστόμιζε μια από τις υπερφίαλες βερμπαλιστικές προσβολές του;

Αν η διπλωματία είναι πράγματι η τέχνη του να εκβιάζεις τον ιστό της αράχνης χωρίς να τον θραύεις, ίσως πρέπει να θυμηθούμε πόσους ιστούς έχουμε καταστρέψει τον τελευταίο χρόνο.

Τελευταία Νέα