Αναζήτηση
Εγινε ή δεν έγινε συνωστισμός στο λιμάνι της Σμύρνης; Η σφαγή των Ποντίων ήταν αιματηρή εθνοκάθαρση, όπως είπε ο Νίκος Φίλης, ή γενοκτονία με την αυστηρή επιστημονική έννοια του όρου; Συνέβη το Ολοκαύτωμα; Κι αν συνέβη, ήταν Ολοκαύτωμα ή κάτι άλλο;
Ούτε η περίφημη δήλωση του υπουργού Παιδείας για το μνημονιακό όπιο του λαού –τα μακαρόνια –δεν προκάλεσε τόσες αντιδράσεις όσες η παραδοχή του ότι επί των δημοσιογραφικών του ημερών είχε πράγματι δηλώσει ότι δεν θεωρεί τη σφαγή των Ποντίων γενοκτονία.
Δεν ήθελε και πολύ για να αρχίσει ο γνωστός χαοτικός και φορτισμένος διάλογος που είθισται να γίνεται στην Ελλάδα για ζητήματα ιστορικής φύσης. Μπορεί η Βουλή των Ελλήνων να τα έχει λύσει αναγνωρίζοντας τη Γενοκτονία των Ποντίων, αλλά δεν τα έχει λύσει η ιστορική επιστήμη.
Η μνήμη έχει τις δικές της διαδρομές. Η πολιτική έχει άλλες. Ειδικά σε μια χώρα που ακόμη κάποιοι συζητούν αν συνέβη ή όχι το Ολοκαύτωμα και που αναγκάστηκε να νομοθετήσει τιμωρία για τους αρνητές του, μήπως και ανακόψει τη φόρα της Χρυσής Αυγής.
Ο Φίλης διευκρίνισε ότι αναγνωρίζει όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι (αλλά όχι τη γενοκτονία) κι ότι δεν αμφισβητεί την επίσημη θέση της Ελλάδας. Αυτή είναι, λέει, η προσωπική του άποψη. Μόνο που οι προσωπικές απόψεις των υπουργών όταν εκφράζονται δημόσια, δεν είναι πλέον προσωπικές. Συνδέονται ευθέως με το δημόσιο αξίωμα.
Και λειτουργούν ως μπαρουτόμυλοι σε ένα ακροατήριο που έχει ακούσει όλο το ρεπερτόριο της εμφυλιοπολεμικής ρητορικής τα τελευταία χρόνια και δεν θέλει και πολύ να το κάνει Κούγκι.
Η προσωπική / δημόσια άποψη του Φίλη έβγαλε στα κάγκελα τον κάθε πικραμένο που δηλώνει επαΐων περί γενοκτονίας. Εγινε βούτυρο στο ψωμί της αποσυσπειρωμένης ΝΔ. Είναι πολύ πιθανόν να γίνει και βούτυρο στο ψωμί της Τουρκίας που απαιτούσε από την ελληνική πλευρά να απαλείψει από το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο την ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας των Ποντίων για ευνόητους λόγους. Ακόμη και οι ΑΝΕΛ ξύπνησαν από τον λήθαργό τους και αποδοκίμασαν τον Φίλη, δημιουργώντας βάσιμες υποψίες ότι δεν έχουν αφομοιωθεί πλήρως απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί, βέβαια, να συνέβη το αντίστροφο και οι εμμονές της διεθνιστικής Αριστεράς που εξέφρασε ο Φίλης ως άλλη Μαρία Ρεπούση να ξυπνούν απ’ τον λήθαργο τα αριστερά ανακλαστικά κάποιων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται. Για την ακρίβεια, αποδεικνύεται σήμερα γιατί οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είχαν καταψηφίσει το επίμαχο άρθρο του Αντιρατσιστικού που προέβλεπε την ποινικοποίηση της «επιδοκιμασίας» ή της «κακόβουλης άρνησης» των γενοκτονιών που έχουν αναγνωριστεί με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων ή της Βουλής των Ελλήνων. Αν ήταν «κακόβουλη άρνηση» οι δηλώσεις Φίλη, είναι θέμα της ερμηνείας του νομοθέτη.
Προφανώς παράγουμε περισσότερη Ιστορία απ’ όση μπορούμε να καταναλώσουμε. Οσο για τον υπουργό Παιδείας, φαίνεται ότι παράγει περισσότερες ειδήσεις απ’ όσες μπορεί να αντέξει αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση.
