Υποτίθεται ότι ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του. Ενα μόνιμο δίλημμα είναι αυτό ανάμεσα στην ελαφρότητα και στο βάρος. Για τα πολιτικά ζώα αυτό μεταφράζεται σε επιλογή ανάμεσα στην επιπολαιότητα και στη σοβαρότητα.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μετεωρίστηκε για πολλούς μήνες ανάμεσα στην ελαφρότητα και στο βάρος. Οι περισσότεροι ομόλογοι του Γιάνη Βαρουφάκη αναρωτήθηκαν πολλές φορές εντός και εκτός Eurogroup αν πράγματι η κυβέρνηση ήθελε την παραμονή στην ευρωζώνη ή αν απλώς προσπαθούσε να διαλύσει τους Ευρωπαίους μέσω σύγχυσης.

Το δίλημμα το έλυσε η ζωή. Βλέποντας τον Xάρο με τα μάτια της και μην μπορώντας να αναλάβει την ευθύνη του Grexit, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει σε μια συμφωνία την οποία ψήφισε και άρα έχει δεσμευθεί να εφαρμόσει.

Για τον Βαρουφάκη ήταν μια συμφωνία Φάουστ, εξαιτίας της οποίας υποστηρίζει ότι παραιτήθηκε γιατί δεν ήθελε να προδώσει τον «λαό του». Για τους συριζαίους ήταν προϊόν εκβιασμού. Για τους Ευρωπαίους ήταν η πολιτική υπέρβαση του Αλέξη Τσίπρα.

Υπέρβαση έκανε σίγουρα το περασμένο καλοκαίρι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος ανέλαβε το βάρος της τελικής διαπραγμάτευσης και ψήφισης της συμφωνίας, απέναντι σε μια έξαλλη Κοινοβουλευτική Ομάδα, σε μια ακόμη πιο έξαλλη πρόεδρο της Βουλής, αλλά με μια κοινή γνώμη που δέχθηκε με ανακούφιση τη μετακόμιση του ανδρός στον έκτο όροφο του κτιρίου της οδού Νίκης.

Παραφράζοντας τον Σάμιουελ Τζόνσον στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών χαρακτήρισε «μπαγαμπόντη» όποιον επιρρίπτει την ευθύνη για όλα τα κακά της μοίρας μας στον Βαρουφάκη. Κι ας ήταν ο ίδιος που αρνήθηκε να γίνει αναπληρωτής του Γιάνη στο ΥΠΟΙΚ, σοφά, όπως απεδείχθη.

Η μεγαλοψυχία του Ευκλείδη απέναντι στον Γιάνη μπορεί να είναι απλώς θέμα χαρακτήρα. Από την άλλη, μπορεί να είναι και αντανάκλαση της γενικότερης large συμπεριφοράς που έχει επιδείξει η κυβέρνηση απέναντι στον Γιάνη μέχρι σήμερα, παρότι όπου βρεθεί κι όπου σταθεί στάζει δηλητήριο για τη στροφή του Τσίπρα.

Προφανώς ο Βαρουφάκης δεν φταίει που η Εθνική Ελλάδας έχασε και εντός και εκτός από τα Νησιά Φερόες, όπως δήλωσε ποιητική αδεία ο Τσακαλώτος. Φέρει όμως μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την εικόνα μαθητή σε σχολική εκδρομή που εμφάνισε σε πολλά Eurogroup, για την αλλοπρόσαλλη ρητορική περί παράλληλου νομίσματος (δηλαδή Grexit) και για το Plan B που ο ίδιος θεώρησε ότι θριάμβευσε τη νύχτα του δημοψηφίσματος (και όχι ο ίδιος ο Τσίπρας).

Ευτυχώς ο Τσακαλώτος δεν είναι διάδοχος του Βαρουφάκη. Είναι απλώς ο Τσακαλώτος. Η προσαρμογή και η αντοχή που επέδειξε στα δύσκολα υπονοούν ότι δεν είναι τύπος που βλέπει τον κόσμο με όρους Φάουστ. Αλλά μάλλον με όρους όπου η επιλογή ανάμεσα στο δυσάρεστο και στην καταστροφή είναι η τέχνη του εφικτού.