Από αποσυνάγωγος κοσμοπολίτης. Από ευρωσκεπτικιστής φιλευρωπαϊστής και σύντομα σοσιαλδημοκράτης. Θα μπορούσε να είναι σε σύντομους τίτλους η πορεία του Αλέξη Τσίπρα από την ψήφιση της συμφωνίας της 12ης Ιουλίου μέχρι σήμερα. Μαζί με μια γεύση από τα προσεχώς του κυρίως έργου, το οποίο δεν έχουμε δει ακόμα.

Προς φρίκη του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, οι δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη σφάζονται στην ποδιά του Τσίπρα (και όχι σε αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ). Επισήμως, τηρούν τα προσχήματα ομνύοντας πίστη στο ΠΑΣΟΚ και στο Ποτάμι. Στο παρασκήνιο, κάνουν ό,τι μπορούν για να εντάξουν τον Τσίπρα στις τάξεις τους. Αναμενόμενο. Η ευρωπαϊκή σοσιαλιστική οικογένεια δεν διαθέτει υπεράριθμους πρωθυπουργούς. Πολλά κόμματα της οικογένειας, είτε συγκυβερνούν με δεξιά ή νεοφιλελεύθερα κόμματα είτε έχουν ενταχθεί στην κατηγορία των losers.

Βέβαια, ως είθισται, τα θέλουν όλα, όπως αυτοί το εννοούν: από τη μια να δουν τον έλληνα Πρωθυπουργό να εγκαταλείπει τα αριστερά ανακλαστικά του και να μετακινείται προς το Κέντρο. Από την άλλη, να πιέσουν Το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ να συμπράξουν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το διαμηνύουν με άκομψο τρόπο, ζητώντας επί της ουσίας από τη Φώφη Γεννηματά και τον Σταύρο Θεοδωράκη να δουλέψουν για τον Τσίπρα. Ή, έστω, να αποτελέσουν τη διαχειριστική βαλβίδα διεξόδου σε περίπτωση κυβερνητικού αδιεξόδου.

Αν μη τι άλλο, έχουν διαλέξει πλευρά. Η έλευση του Φρανσουά Ολάντ στην Αθήνα, πέρα από το κλισεδάκι «Ελλάς – Γαλλία – συμμαχία», μπορεί να ερμηνευθεί και ως επίδοση του ευρωπαϊκού κεντροαριστερού χρίσματος στον Τσίπρα. Ακόμη και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Ζαν Κατρεμέρ της «Λιμπερασιόν» δήλωσε ότι παρά τις όποιες ιδεολογικές διαφορές, «όταν ένας λαός αποφασίσει να εκλέξει μια κυβέρνηση, τότε αυτή η κυβέρνηση εκπροσωπεί τη χώρα». Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι ο Αντώνης Σαμαράς ήταν «διστακτικός» απέναντι στις μεταρρυθμίσεις τους τελευταίους έξι μήνες διακυβέρνησής του.

Κάπου εδώ επανέρχεται η γνωστή μανιέρα της ευρωπαϊκής υποκρισίας. Εγινε ο Τσίπρας Κεντροαριστερός επειδή εφαρμόζει το Μνημόνιο; Ή μήπως είναι το Μνημόνιο διαπιστευτήριο σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής (πόσω μάλλον αν δηλώνεις ότι δεν έχεις την «ιδιοκτησία» του); Στα ερωτήματα δεν έχει απαντήσει ολόκληρη ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία. Γιατί να απαντήσει ο Τσίπρας;

Δεν είναι έγκλημα η εισπήδηση στην Κεντροαριστερά. Αρκεί να προσαρμόζεσαι. Oι διακηρύξεις για ημικατάργηση του ιδεοληπτικού 23% ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία και πολύ περισσότερο οι αγκαλιές με τον Ιερώνυμο και την Εκκλησία, μπορεί να σοκάρουν το αριστερό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι, όμως, ό,τι απέμεινε από τη μεσαία τάξη.

Και, τελικά, πόσο σοσιαλιστές είναι οι Γερμανοί του SPD που μάλλον θα ξαναδούν τη σκόνη της Μέρκελ στις επόμενες εκλογές, ή ο Ματέο Ρέντσι που συνεχίζει τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις του Λέτα; Προφανώς το «είσαι ό,τι δηλώσεις» δεν ισχύει μόνο στην Ελλάδα. Αλλά ο αυτοπροσδιορισμός είναι παγκόσμιο δικαίωμα. Και ο ετεροπροσδιορισμός επίσης.