Τα παράδοξα άρχισαν όταν το ΠΑΣΟΚ αξίωσε να μετέχουν κομματικά στελέχη του χωρίς κυβερνητικό ή κρατικό αξίωμα στις συζητήσεις με την τρόικα. Από τη στιγμή που το δέχθηκε η κυβέρνηση, ήταν σαν να ομολογούσε κρίση εμπιστοσύνης στο εσωτερικό της.

Συνεχίσθηκαν με τη ΝΔ που έβαλε στο παιχνίδι δύο πρόσωπα ως «εκπροσώπους του Πρωθυπουργού». Σαν να μην τον εκπροσωπούν επαρκώς οι υπουργοί του ή σαν να υπάρχει μειωμένη εμπιστοσύνη στα πρόσωπά τους.

Αυτά τα παράδοξα εμπλουτίζονται κατά καιρούς. Είτε με τις χωριστές συναντήσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης με την τρόικα, σαν να μην καλυπτόταν από τις συναντήσεις που είχε ο Πρωθυπουργός. Είτε με τις χωριστές… συνεδριάσεις υπό την προεδρία του των υπουργών που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, σαν να υπάρχουν δύο κυβερνήσεις.

Η μεταφορά του ελέγχου στο Παρίσι προσέδωσε σε αυτή την κατάσταση χαρακτηριστικά παρωδίας. Ο Γκίκας Χαρδούβελης το αντελήφθη και εν αντιθέσει με τον προκάτοχό του προσπαθεί να το σταματήσει. Προφανώς για λόγους αυτοσεβασμού και λειτουργικότητας των συζητήσεων με τους τροϊκανούς. Αλλωστε η παρουσία «γκαουλάιτερς» υποδηλώνει τριτοκοσμικές καταστάσεις και δεν τιμά τη χώρα, την κυβέρνηση και τους υπουργούς –ως εκπροσώπους και των δύο.

Ο υπουργός Οικονομικών έχει κάθε δίκιο με το μέρος του. Οι διεθνείς οργανισμοί συζητούν με κυβερνήσεις και Αρχές κρατών –δεν συζητούν με κόμματα ή με τρίτα πρόσωπα. Τι δουλειά έχουν στις συζητήσεις με την τρόικα άτομα εκτός κυβέρνησης; Και από πότε εκπρόσωποι κομμάτων νομιμοποιούνται να επιτηρούν υπουργούς;

Το επεισόδιο με τον Λαζαρίδη δείχνει ότι η προσπάθεια του Χαρδούβελη να αποκαταστήσει τη θεσμική «κανονικότητα» έμεινε στη μέση. Το κέρδος είναι ότι ανέδειξε όμως ένα θέμα που συνιστά υστέρηση της χώρας. Δεν είναι δυνατόν υπουργοί να ασκούν τον ρόλο τους υπό κηδεμονία. Ούτε η κυβέρνηση να συμπεριφέρεται σαν να έχει δύο επικεφαλής, με δύο Υπουργικά Συμβούλια. Η συνεργασία κομμάτων προϋποθέτει εμπιστοσύνη. Στον κοινοβουλευτισμό υπάρχουν κανόνες για τη λειτουργία των κυβερνήσεων. Και όπως έγραφε ο Τ.Σ. Ελιοτ: «Δεν είναι φρόνιμο να παραβαίνεις κανόνες μέχρι να μάθεις πώς να τους τηρείς».