Αναζήτηση
«Εάν δοθεί ποτέ η ευκαιρία στον Τσίπρα να κυβερνήσει –που δεν θα του δοθεί -, τότε θα φύγουν τα λεφτά από τις τράπεζες, δεν θα μείνει ούτε ένα ευρώ».
Ηφράση αποδίδεται στον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά σε συζήτηση που είχε με βουλευτές του στο καφενείο της Βουλής.
Αν το είπε ακριβώς έτσι, και κυρίως αν το εννοούσε και δεν ήταν υπερβολή εν τη ρύμη του λόγου του –λόγω… καφενείου -, τα πράγματα είναι μάλλον άσχημα στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Θα γίνουν άσχημα και για τη χώρα αν το πει και δημοσίως.
Μια τέτοια τοποθέτηση δεν συνιστά στοιχείο –ακραίας έστω –πολιτικής αντιπαράθεσης με τον αντίπαλο, κάτι συνηθισμένο στην πολιτική άλλωστε. Κινείται ανάμεσα στην αυτοεκπληρούμενη προφητεία και την παρακίνηση. Οταν ο Πρωθυπουργός λέει ότι οι πολίτες θα αδειάσουν τις τράπεζες αν κυβερνήσει αντίπαλο κόμμα, είναι σαν να τους συνιστά να το κάνουν!
Ακόμη και αν υπήρχε ενδεχόμενο απόσυρσης καταθέσεων για κάποιον λόγο, ο εν ενεργεία Πρωθυπουργός θα έπρεπε να το ακυρώσει –όχι να το ενισχύει εμμέσως με προβλέψεις που μπορεί να εκληφθούν ως υποδείξεις –προς όσους τον παίρνουν τοις μετρητοίς τουλάχιστον, και ιδίως όσους έχουν μεγάλες καταθέσεις.
Επί της ουσίας, από πού προκύπτει ο κίνδυνος να αδειάσουν οι τράπεζες αν είναι ο Τσίπρας ο επόμενος εκλεγμένος Πρωθυπουργός; Ετσι κι αλλιώς, θα ήταν αδιανόητο για τους πολίτες που θα τον ψηφίσουν. Δεν γίνεται να καλείς με την ψήφο σου ένα κόμμα να κυβερνήσει και ταυτόχρονα να σηκώνεις τις καταθέσεις σου επειδή φοβάσαι την πολιτική του. Αλλωστε, η τελευταία φορά που έφυγαν λεφτά από τις τράπεζες δεν ήταν επί Τσίπρα. Ούτε ανοίγει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα θέμα απόσυρσης καταθέσεων.
Αν πρόκειται, λοιπόν, για φραστική εκτροπή της στιγμής, δεν χάλασε ο κόσμος. Αν όμως καταστεί κεντρικό προεκλογικό σύνθημα της Δεξιάς, επιστρέφουμε στην προδικτατορική ΕΡΕ. Οι παλαιότεροι θυμούνται τις αφίσες στις κολόνες της ΔΕΗ το 1963 με το σύνθημα «Αυτή η δραχμή είναι δική σου, μην αφήσεις τον Παπανδρέου να σου την πάρει» –και θα είχε ενδιαφέρον να γνωρίζουμε αν και ο άλλος κυβερνητικός εταίρος συνυπογράφει αυτές τις προβλέψεις.
Εν πάση περιπτώσει, αυτή η συζήτηση πρέπει να σταματήσει προτού ανοίξει νέους κύκλους αυτοκαταστροφής. Η πολιτική σύγκρουση για τις καταθέσεις παραπέμπει σε κάτι που έλεγε ο Μέτερνιχ: «Είναι χειρότερο από έγκλημα –είναι λάθος».
