Κάθε φορά που συμβαίνει ένα μεγάλο γεγονός γινόμαστε όλοι ειδικοί. Πρώτα οι δημοσιογράφοι και κατόπιν όλοι οι υπόλοιποι. Παιδί ήμουν όταν έγινε το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ και όλοι μετρούσαν τα μπεκερέλ στα μαρούλια. Οταν χάθηκε το μαλαισιανό αεροπλάνο μόνο που δεν πιλοτάραμε. Και τώρα ήρθε η ώρα να μάθουμε τη λέξη ντισιλίδικο.

Διότι το υπουργείο Πολιτισμού δεν μπορούσε να μειώσει την ποιότητα της πληροφορίας που δίνει με το σταγονόμετρο για τον περίφημο ταφικό περίβολο της Αμφίπολης. Επρεπε να μας πει ότι οι κορμοί των Σφιγγών «είναι δουλεμένοι με ψιλό ντισιλίδικο». Ηταν δύσκολο να χρησιμοποιήσει τη λέξη εργαλείο. Κι αν ήθελε να είναι πιο ακριβές να έλεγε οδοντωτό εργαλείο. Τι νόημα έχει όμως σε μια ανακοίνωση να χρησιμοποιείται τόσο εξειδικευμένη ορολογία; Αν δεν είναι από βιασύνη, τότε είναι από ελιτισμό. Αυτός ο ίδιος ελιτισμός που διέπει και τον υπομνηματισμό των εκθεμάτων στα μουσεία μας. «Ηθμός». «Πύραυνος». Είναι κόπος σε μια παρένθεση να μπει και ο όρος σουρωτήρι (ηθμός) ή ο όρος μαγκάλι (πύραυνος), για να καταλάβουν κι αυτοί οι ταλαίπωροι που κοιτάζουν με απορία τις προθήκες;

Ο,τι και να κρύβει ο τάφος της Αμφίπολης, το σίγουρο κέρδος είναι ότι το ενδιαφέρον του κοινού στράφηκε προς την αρχαιολογία. Οι αρμόδιοι όμως αντί να το προσελκύσουν, με ένα ντισιλίδικο του γυρνούν την πλάτη.