Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς την καταστροφή της Μεσογείου από τα χημικά της Συρίας; Αμα είσαι γκαντέμης, όχι χαρά αλλά ούτε συφορά δεν σου κάθεται. Οι ευαίσθητοι κολυμβητές έχουν το θράσος να κάνουν μπουρμπουλήθρες, ποντάροντας ίσως στην επόμενη καταστροφή. Κι αν δεν είναι τσούχτρα θα είναι οπωσδήποτε αχινός. Η κουλτούρα του επικείμενου κακού δεν διακινείται μόνον από τους μικρέμπορους του τρόμου, για τους οποίους είναι θέμα πολιτικής επιβίωσης να μας κρατούν διαρκώς στην τσίτα. Η μονοκαλλιέργεια των επιφυλάξεων και η λατρεία του φόβου είναι δομικά στοιχεία του νέου ελληνικού κράτους και συνοψίζονται σε ένα ιστορικό ανέκδοτο που είμαι σίγουρη ότι το γνωρίζετε.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας, καίτοι εκσυγχρονιστής, ήξερε τον «λαϊκό πολιτισμό» απέξω κι ανακατωτά. Αφού λοιπόν είδε κι απόειδε, για να σπάσει την επιφυλακτικότητα των Ελλήνων απέναντι στην ξενόφερτη πατάτα άφηνε αφύλακτες τις αποθήκες τη νύχτα ώστε να μπορεί ο λαός να τις κλέψει νομίζοντας ότι είναι πολύτιμες. Κάπως έτσι γλιτώσαμε από την πείνα και η γεωργία πήρε σιγά σιγά τα πάνω της. Στη συνέχεια, για να στηρίξει την ελληνική οικονομία ίδρυσε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα, η οποία όμως φαλίρισε γιατί το νεοπαγές ελληνικό Δημόσιο άρχισε με το «καλημέρα σας» να βάζει χέρι στις καταθέσεις. Κάπως έτσι φτωχύναμε και παχύναμε και συνεχίζουμε, φίλε μου, με αμείωτο ενθουσιασμό.