Τα πράγματα στον ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσονται –τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη θεωρία του για τη διαχείριση του δημόσιου χρέους. Σύμφωνα με την τελευταία βερσιόν, και πιο επίσημη ασφαλώς, αφού τη λανσάρισε από τη Ρώμη ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας: το χρέος, είπε, πρέπει να μειωθεί «τουλάχιστον κατά 60%». Αν σταθεροποιηθεί σε αυτήν τη θέση θα είναι μια καλή εξέλιξη για κόμμα που ενδέχεται να κυβερνήσει.

Επί της ουσίας τώρα. Αυτό το ρημάδι το χρέος, σύμφωνα με το πιο επίσημο κείμενο του κράτους, τον κρατικό προϋπολογισμό, για το 2014 προβλέπεται στα 319 δισ. –ο εστί μεθερμηνευόμενον, στο 174,8% του ΑΕΠ. Με αυτό το δεδομένο, με το 60% που το μειώνει ο Τσίπρας, κατεβαίνει αυτομάτως κάτω από τα 150 δισ. –ήτοι και κάτω από το 100% του ΑΕΠ. Μπίνγκο! Και μετά; Μετά ξυπνήσαμε.

Αυτές οι τοποθετήσεις για το χρέος –που δείχνουν εμπνευσμένες από τις κυβερνητικές τοποθετήσεις για το πρωτογενές πλεόνασμα –είναι ό,τι καλύτερο έχουμε ακούσει μέχρι σήμερα για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος, τύπου «τι προτιμάτε, ζωή ή θάνατο;», μετά τις «θεραπείες» τού αλήστου μνήμης Καματερού. Με άλλα λόγια, δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

Ενα μέρος του χρέους προέρχεται από το ΔΝΤ, το Καταστατικό του οποίου δεν επιτρέπει ούτε καν συζήτηση για μείωση –εκτός αν υπάρχει ελληνική κυβέρνηση που θα τους υποχρεώσει να το αλλάξουν. Οταν λοιπόν οι ΔΝΤούδες κάνουν λόγο για κούρεμα αναφέρονται στα δάνεια που έδωσαν στην Ελλάδα οι άλλοι.

Αυτοί οι άλλοι είναι οι χώρες-μέλη της ευρωζώνης, με τις οποίες η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να μην έλθει στα μαχαίρια. Υπάρχει κυβέρνηση η οποία θα καταθέσει στο Κοινοβούλιό της –και κατ’ επέκταση στην κοινωνία της –πρόταση να διαγραφεί ένα μέρος από τα λεφτά που δάνεισε η χώρα τους στην Ελλάδα, επειδή το… αξιώνει η Ελλάδα;

Τι ακριβώς θα γίνει για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους είναι παντού γνωστό πλέον. Ακόμη και στην Κουμουνδούρου, όπου δίπλα στην επίσημη θέση Τσίπρα εξακολουθεί να κόβει εισιτήρια και η θέση Λαφαζάνη για εξ ολοκλήρου διαγραφή του χρέους. Είναι δικαίωμά τους βέβαια να τα ξεχνάνε όλα αυτά –και αυτοί σε εκλογές οδεύουν άλλωστε. Απλώς, αν έλθουν στα πράγματα θα καταλάβουν ό,τι έλεγε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος: «Οι πιστωτές έχουν καλύτερη μνήμη από τους οφειλέτες».