[Προεκτάσεις] Αταβισμός

Ετσι κι αλλιώς, για τη μετεμφυλιακή Δεξιά το στερεότυπο του «αντεθνικώς δρώντος» περιείχε τα στοιχεία: κομμουνιστής και άθεος! Για τη σημερινή ΝΔ ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έχει αυτά τα χαρακτηριστικά –συν τρομοκράτης. Κρίμα που δεν είναι και ομοφυλόφιλος ή μαύρος για να δέσει καλύτερα η συνταγή, όπως τη διατυπώνει καθημερινά με ζήλο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Με την ευκαιρία κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει αν η ρητορική και το ύφος του Σίμου Κεδίκογλου εκφράζουν το ΠαΣοΚ και τον Βενιζέλο, αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια.

Εν πάση περιπτώσει, με αυτό το είδος πολιτικής αντιπαράθεσης η ΝΔ το λιγότερο που διαπράττει είναι ένα κρίσιμο λάθος. Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει τόσο πολλές τρύπες και ο Αλέξης Τσίπρας πέφτει σε τόσες αντιφάσεις ώστε δεν υπάρχει λόγος να επανέλθει στη συντηρητική παράταξη οπλοστάσιο που χρησιμοποιούσε επί μισόν αιώνα. Πολύ εύκολα μπορεί να οργανώσει την αντιπαράθεση μαζί του με πολιτικές θέσεις.

Αλλά και να μην είχε τρωτά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει ότι η ΝΔ, ως αντίπαλός του, νομιμοποιείται να προσφεύγει σε ευτελείς μεθόδους για να τον αντιμετωπίσει. Πρώτον, γιατί δικαιούνται και άλλοι να κυβερνήσουν, αν ψηφιστούν. Δεύτερον, γιατί ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα φέρνει. Αλλωστε υπάρχει και το προηγούμενο της Δεξιάς με τον Ανδρέα Παπανδρέου, όπως παραστατικά υπενθύμισε ο ημέτερος Γ. Παπαχρήστος τη Δευτέρα.

Το χειρότερο όμως με αυτήν την τακτική είναι ότι καλλιεργεί τόσο βαθιά την πόλωση ώστε αποκλείει κοντόφθαλμα αυτό που ενδέχεται να χρειαστεί η χώρα μεθαύριο: τη συνεργασία –και ίσως τη συγκυβέρνηση –των δύο μεγάλων κόμματων. Πώς θα συνεργαστεί η ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ όταν ανάμεσά τους υπάρχουν αυτά που του αποδίδει καθημερινά;

Αν νομίζουν ότι δεν θα χρειαστεί να συνεργαστούν αγνοούν την Ιστορία και τους κανόνες της πολιτικής. Και σε κάθε περίπτωση συμβαίνει αυτό που θα έλεγε ο άγγλος ιστορικός Αλαν Τέιλορ: «Από τα λάθη του παρελθόντος τους έμαθαν πώς να κάνουν νέα λάθη».