«Γεννημένος τον Οκτώβριο του 2000, ο Ρικ υιοθετήθηκε από την Ινδία πριν από έναν χρόνο και είναι υπάκουος και πρόθυμος».

«Υιοθετήσαμε ένα οκτάχρονο κοριτσάκι από την Κίνα… Δυστυχώς, δυσκολευόμαστε».

«Αναζητούμε στοργική οικογένεια για τη 14χρονη κόρη μας, την οποία έχουμε κοντά μας εδώ και έναν χρόνο. Είναι σχεδόν υποδειγματικό παιδί».

Η φράση «αναζητεί νέα οικογένεια» παρέπεμπε κάποτε στην αναζήτηση νέου σπιτιού για έναν σκύλο που γάβγιζε υπερβολικά. Τώρα πια παραπέμπει σε οικογένειες που ανακυκλώνουν τα υιοθετημένα τους παιδιά, συχνά μέσω αναρτήσεων στο Ιντερνετ. Συνήθως δεν εμπλέκονται δικαστήρια, δικηγόροι και κοινωνικές υπηρεσίες, ούτε γίνεται έλεγχος των νέων γονέων. Η διαδικασία είναι πιο εύκολη και από τη μεταβίβαση αυτοκινήτου. Δημοσιογράφοι του Ρόιτερς διερεύνησαν σε βάθος το φθινόπωρο το φαινόμενο αυτό. Διαπίστωσαν πως σε ένα φόρουμ του Yahoo, «αναζητούσε νέα οικογένεια» κατά μέσο όρο ένα παιδί την εβδομάδα (το Yahoo έχει έκτοτε κλείσει το φόρουμ). Τα περισσότερα παιδιά είχαν ηλικία 6-14 ετών και είχαν υιοθετηθεί στο εξωτερικό, κάποια όμως ήταν γεννημένα στις ΗΠΑ.

Ενα κορίτσι από τη Ρωσία άλλαξε στα 12 του χρόνια τρία διαφορετικά σπίτια μέσα σε έξι μήνες· στα 13 του είπε στο Ρόιτερς πως σε ένα από αυτά τα σπίτια ένα αγόρι έκανε σεξ μαζί της –και μετά ούρησε πάνω της. Οι οικογένειες που παραδίδουν τα παιδιά βρίσκονται συνήθως σε απόγνωση. Εχουν συνήθως υιοθετήσει παιδιά με σοβαρά συναισθηματικά προβλήματα που έφεραν, όπως λένε, τον φόβο, το χάος και ενίοτε τη βία μέσα στα σπίτια τους. Οι γονείς ενός υιοθετημένου αγοριού είπαν πως ένιωθαν αναγκασμένοι να το κλειδώνουν κάθε βράδυ στο δωμάτιό του για την ασφάλεια όλων των υπολοίπων. «Ντρέπομαι πολύ που το λέω, αλλά πραγματικά μισούμε αυτό το αγόρι», έγραψε μια γυναίκα από τη Νεμπράσκα για τον 11χρονο υιοθετημένο γιο της από τη Γουατεμάλα.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ένα 10% με 25% των υιοθεσιών δεν λειτουργούν. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε πως 24.000 γεννημένα στο εξωτερικό παιδιά δεν ζουν πλέον με τις οικογένειες που τα υιοθέτησαν. Οταν ένα υιοθετημένο παιδί είναι Αμερικανάκι, μπορεί να μπει στο σύστημα των ανάδοχων οικογενειών. Με τις υιοθεσίες στο εξωτερικό, μπορεί να είναι πιο δύσκολο. Η Πρόνοια είναι λιγότερο πρόθυμη να αναλάβει αυτά τα παιδιά.

Οσο για εκείνους που τους προσφέρουν νέα στέγη, ουσιαστικά τα υιοθετούν δωρεάν, γλιτώνοντας χιλιάδες δολάρια. Η επικίνδυνη παγίδα είναι ότι, καθώς συχνά δεν υπάρχει έλεγχος, καιροφυλακτούν οι παιδόφιλοι. Ενα πρώτο βήμα θα ήταν να καταστούν τα γραφεία υιοθεσιών υπεύθυνα για τα παιδιά που φέρνουν στις ΗΠΑ. Αν έχουμε κανόνες για την ανακύκλωση των μπουκαλιών, τότε θα έπρεπε σίγουρα να εμποδίζουμε την εγκατάλειψη και την ανακύκλωση παιδιών.

Τελευταία Νέα