Αμφιβάλλω, αμφιβάλλω πολύ αν ο Μιχάλης Ασλάνης θα είναι το τελευταίο θύμα αυτού του χημικού πολέμου. Τα πολυσύχναστα σάιτ το ανθίστηκαν βέβαια και μετά το πρώτο κύμα κατακραυγής, μάζεψαν μάνι μάνι το αποτρόπαιο scoop, αλλά τι τα θέλεις; Είναι πολύ δύσκολο να μαντεύεις κάθε φορά με ακρίβεια τα κέφια του αναγνωστικού κοινού για να δεις με ποιανού τα χούγια θα πας και ποιους θ’ αφήσεις. Μια παλιά δοξασία υποστηρίζει ότι αν αψηφήσεις το κανιβαλικό αίσθημα των πολλών, πάει την έβαψες. Κινδυνεύεις να ξεμείνεις απούλητος στα μανταλάκια, παράδειγμα προς αποφυγήν. Δεν το δέχομαι γιατί κατά βάθος σας έχω εμπιστοσύνη. Κι αν δεν είναι αύριο, μεθαύριο το δίχως άλλο θα έχουμε οπωσδήποτε έρθει στα συγκαλά μας.

Το θέμα είναι πότε, αχ πότε, θα το πάρουμε είδηση «εμείς κι εμείς», δηλαδή τα media που στα κεσάτια μας επάνω, πολύ συχνά διερμηνεύουμε το κοινό αίσθημα με τα παλιά τα ληγμένα μας αντιδραστήρια. Για την ευαισθησία, τη δεοντολογία και το χαμένο ήθος δεν τρέφω πια καμία αυταπάτη. Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι όλο αυτό το αίσχος θα μπορούσε κάλλιστα να είχε αποφευχθεί τεχνικά και παστρικά, αν λειτουργούσε σωστά (δηλαδή επιστημονικά) το περίφημο marketing αυτών των επιχειρήσεων. Τι στο καλό τους έχουν και τους χρυσοπληρώνουν; Για να κρατάνε το στόμα τους κλειστό; Για να μη μοιράζονται φερ’ ειπείν το «υπ’ αριθμόν Ενα» μυστικό της επιστήμης της επικοινωνίας, σύμφωνα με το οποίο δεν πρέπει επ’ ουδενί να παρασυρθείς και να αποπατήσεις μέσα στο πιάτο από το οποίο σιτίζεσαι; Ναι είναι αλήθεια. Ο ανυπεράσπιστος αυτός άνθρωπος που είδε χθες τον νεκρό εαυτό του μπρούμυτα πάνω στα ρυπαρά τους πρωτοσέλιδα, υπήρξε κάποτε τιμώμενο πρόσωπο της καθημερινής τους ύλης. Από αυτουνού τη χαρά και το περίσσευμα άρμεγαν και κέρναγαν δισέλιδα, εξώφυλλα, τυπογραφικά και αναρτήσεις. Πώς και δεν το σκέφτηκαν ότι κανιβαλίζοντας ένα οικείο, ένα άκακο και συμπαθές πρόσωπο δεν θα είναι μόνο οι άλλοι που θα τους κράξουν αλλά πρώτοι και καλύτεροι οι «δικοί»;

Ενα από τα λίγα πράγματα που μου έχει μάθει η ζωή είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να σοκάρεις τους αναγνώστες σου, δεν πάει να είσαι κι ο βασιλιάς του κυνισμού. Γιατί οι ταυτίσεις με τον επιτιθέμενο, κυρίες και κύριοι, έχουν κι αυτές τα όριά τους και δεν θέλουν και πολύ για να πάρουν ανάποδες. Δεν είναι, να πεις, γούρνα δημόσια να μπεις μέσα να πάρεις το μπάνιο σου. Εκεί που σ’ έχουν κορόνα στο κεφάλι τους, σ’ αλείφουν ξαφνικά με πίσσα και με πούπουλα γιατί απλούστατα το πήρες αψήφιστα και τους πάτησες τον κάλο. Γιατί μπήκες με το αριστερό εκεί που παλιά είχες μάθει βρωμοπόδαρος να αλωνίζεις.

Από αυτής της απόψεως, δεν μου φαίνεται καθόλου δυσεξήγητο το γεγονός ότι η άλλοτε πολυπόθητη σχολή Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών έχασε στην πρόσφατη δοκιμασία των Πανελλαδικών Εξετάσεων 1.809 ολόκληρα μόρια. Προσωπικά δεν το πιστεύω ότι συνέβη επειδή η σχετική αγορά εργασίας έχει στενέψει απελπιστικά ούτε γιατί τα θέματα φέτος παραήταν δύσκολα. Οταν η επικοινωνία γίνεται χωρίς κανόνες και χωρίς θετική, και για τα δυο συμβαλλόμενα μέρη, πρόβλεψη, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, ενίοτε δε τα ακουμπάει και στον κρόταφο.

Τελευταία Νέα