Μια περίεργη σιγή ιχθύος τηρείται γύρω από το νέο γαλατικό χωριό της ελληνικής επικράτειας. Οι Αρχάνες ύψωσαν το δικό τους λάβαρο αντίστασης αλλά δεν βρέθηκε ούτε ένας τοπικός βουλευτής να υπερασπιστεί το δικαίωμα του αδούλωτου εστιάτορα στη φοροδιαφυγή. Ούτε ένας ντόπιος μητροπολίτης δεν βρήκε να πει μια κουβέντα για τη βέβηλη πράξη των υπαλλήλων του ΣΔΟΕ να ελέγξουν τον ιδιοκτήτη ταβέρνας την ώρα που οι λαδόκολλες είχαν στρωθεί στα τραπέζια, τα ποτήρια γέμιζαν με κρασί και το κέφι είχε ανάψει στο θρησκευτικό πανηγύρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.

Ενα παράξενο πέπλο σιωπής σκέπασε και τους αμύντορες της παράδοσης. Ούτε ένας δεν μπήκε στον κόπο να επισημάνει ότι είναι άλλο πράγμα ο φορολογικός έλεγχος στο μπουζουκόμαγαζο και διαφορετικό η εισβολή στην ταβέρνα, να υποδείξει το χάσμα που χωρίζει τη χύδην διασκέδαση του ουίσκι και της γαρδένιας από την αγνή παράδοση της ρετσίνας και του μεζέ, να εξηγήσει ότι το πανηγύρι και η τυροκαυτερή, το κλαρίνο και το σαγανάκι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, της καθ’ ημάς Ανατολής, του δικού μας τρόπου, μια τουριστική ατραξιόν που πρέπει να διαφυλάξουμε με πίστη και αφοσίωση ως αναπόσπαστο μέρος της πολύτιμης ταυτότητάς μας και ως ιερή πηγή εσόδων.

Εχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από εκείνη την ηρωική ημέρα που ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρής Δρίτσας κατήγγειλε «το σόου επίδειξης και αυταρχισμού» των φορολογικών Αρχών εις βάρος της ιδιοκτήτριας ενός εστιατορίου στην Υδρα που αρνήθηκε να υποβληθεί στον έλεγχο του ΣΔΟΕ. Αλλά είναι σαν να έχει περάσει ένας αιώνας. Η αντίδραση των Υδραίων χαιρετίστηκε τότε ως «δίκαιη αγανάκτηση», η οργή τους γαργάλισε τα ρουθούνια του βουλευτή σαν άρωμα επαναστατικής πράξης.

Οι θεοσεβούμενοι Κρήτες αναζητούν τον δικό τους Θοδωρή Δρίτσα και δεν τον βρίσκουν πουθενά. Ο κινηματικός χαρακτήρας της κρητικής αντίδρασης που ένωσε καταστηματάρχες και πελάτες των Αρχανών κατά των ελεγκτών πέρασε απαρατήρητος. Η αδιανόητη επιμονή των υπαλλήλων του ΣΔΟΕ να επιστρέψουν την επόμενη ημέρα και να σφραγίσουν την ταβέρνα του ιδιοκτήτη για έναν μήνα δεν ενεργοποίησε τα αγωνιστικά αντανακλαστικά, δεν έδωσε το σάλπισμα για έναν νέο αγώνα.

Αντίθετα, αποκάλυψε μια επικίνδυνη ύπνωση. Ο πολιτικός κόσμος που υπερασπίστηκε το ηρωικό «όχι» της Κερατέας στην υγειονομική ταφή των απορριμμάτων και την αντίσταση της Υδρας στους φορολογικούς ελέγχους, ο εκκλησιαστικός που ύψωσε το ανάστημά του στην κατασκευή του αποτεφρωτηρίου στο Μαρκόπουλο, ένα ολόκληρο σύμπαν που αγωνίζεται να μην αλλάξει τίποτα εγκατέλειψε τις Αρχάνες στη μοίρα τους. Μήπως άλλαξε ο κόσμος της ακινησίας; Μάλλον απίθανο. Και όμως μια ιστορία που έπρεπε να γίνει έπος θα μαραθεί στο τέλος, όπως ξεχνιούνται τα μονόστηλα.

Τελευταία Νέα