Εδώ που φθάσαμε δεν είναι να εγκαταλείψεις το πόστο σου ούτε λεπτό. Κάπως έτσι, χθες το μεσημέρι λίγο μετά τις δώδεκα, καταστράφηκε η καριέρα μου ως πρακτικής σεισμολόγου. Υπολογίζω ότι ο διπλός σεισμός της Αμφίκλειας πρέπει να με πέτυχε στο ισόγειο, την ώρα που άδειαζα την τσάντα μου στο πάτωμα του καψιμί κι έψαχνα το κινητό μου που βρήκε κι αυτό την ώρα να χτυπήσει. Γεγονός πάντως είναι ότι δεν πήρα είδηση τίποτα.

Στον όροφο τους βρήκα όλους ανάστατους κι ο νους μου πήγε αμέσως στο κακό. Ξέρετε τώρα. Τόσα γίνονται αυτές τις ημέρες στον χώρο των μίντια. Δεν είναι διόλου απίθανο να κατεβείς τέσσερις ορόφους με τη σιγουριά ότι φερ’ ειπείν σε προστατεύει η αριστερή γροθιά του Κουτσούμπα κι όταν ανέβεις, το ίδιο χέρι να έχει προσσεληνωθεί πάνω σου σαν κακός κατακέφαλος. Εμείς που όσο να πεις είμαστε γειωμένοι και εξοικειωμένοι με τη σεισμικότητα του «αστικού» Τύπου, κυκλοφορούμε εδώ και καιρό με σφυρίχτρα, φακό, παγούρι, βάζουμε και μια κατσαρόλα στο κεφάλι διά παν ενδεχόμενον. Δυστυχώς ανάλογης εντάσεως σεισμοί συμβαίνουν και έξω από εδώ, συγκεκριμένα στη Σελήνη, στον Ηλιο, στον Αρη και σε λοιπές κομματικές επιχειρήσεις. Δεν αρκεί να είσαι ή να δηλώνεις UFO για να τη γλιτώσεις από τέτοιο κούνημα. Εξωγήινοι όλων των χωρών προσγειωθείτε.

Τελευταία Νέα