«Εναν χάρτη του κόσμου που δεν περιλαμβάνει την ουτοπία, δεν αξίζει να τον κοιτά κανείς», έγραφε ο Οσκαρ Γουάιλντ. «Επειδή αφήνει απέξω τη μοναδική χώρα όπου πάντα αποβιβάζεται η ανθρωπότητα. Μα και όταν αποβιβασθεί εκεί, πάλι ψάχνει. Και όταν ξαναβρεί μια άλλη καλύτερη χώρα, ανοίγει πάλι πανιά. Η πρόοδος είναι η πραγματοποίηση της ουτοπίας». Και ας είμαστε δύο αιώνες μετά, η σκέψη του βρετανού συγγραφέα προσφέρει ακόμη κάποια παρηγοριά, εδώ στις έρημες από ιδανικά και προσδοκίες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου.

Οι προσπάθειες για ξεπέρασμα της κρίσης αποδεικνύονται τόσο μάταιες που σε κάνουν να αναρωτιέσαι για την πραγματική τους σκοπιμότητα. Οι δείκτες της ανεργίας, η διάλυση των κοινωνικών δομών, ο εξτρεμισμός των αγορών, η αποτυχία του εκσυγχρονισμού που αποδείχτηκε απροετοίμαστος για την κρίση –όλα συμβάλλουν στην πλήρη κατάρρευση κάθε βεβαιότητας που είχαμε έως σήμερα.

Και μέσα σε αυτήν την έντονη αντιπαράθεση των υλικών με τα οποία σχεδιάζεται ένα μέλλον απολύτως αδύνατο να σχεδιασθεί και την έλευση νέων άγνωστων συνθηκών που δημιουργούν ένα ιδιαίτερα ανοίκειο περιβάλλον, όλα τα πολιτικά σκάνδαλα μοιάζουν ξαφνικά εξαιρετικά οικεία.

Στην Ισπανία, το κυβερνών κόμμα έπαιρνε επί χρόνια χρήματα από επιχειρηματίες και τα μοίραζε στα στελέχη του, τα οποία με τη σειρά τους έδιναν κρατικά συμβόλαια στις εταιρείες των «δωρητών». Στην Ιταλία, ο ανεκδιήγητος Μπερλουσκόνι, που προσπάθησε να κρύψει εκατοντάδες εκατομμύρια φόρων της εταιρείας του, παίζει το παιχνίδι της αθωότητας ως άλλη Μπλανς Επιφανί. Στη Γαλλία, η Κριστίν Λαγκάρντ, επικεφαλής σήμερα του ΔΝΤ που κλήθηκε να σώσει τον προβληματικό ευρωπαϊκό Νότο, βρίσκεται στο στόχαστρο της Δικαιοσύνης για τη χαριστική μεσολάβηση υπέρ του επιχειρηματία Μπερνάρ Ταπί, στενού φίλου του τότε προέδρου Σαρκοζί, όταν εκείνη βρισκόταν στο υπουργείο Οικονομικών. Στη Γερμανία, αυτές τις ημέρες, οι εφημερίδες θυμούνται το σκάνδαλο που οδήγησε την Μέρκελ στην εξουσία –το κυβερνών Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα επί Χέλμουτ Κολ κρατούσε διπλά βιβλία, λαμβάνοντας τακτικά τεράστιες «δωρεές». Την ίδια ώρα, η Ντόιτσε Μπανκ ανακοινώνει ότι χρησιμοποιεί τα μισά από τα κέρδη της για να αντιμετωπίσει τις αγωγές εναντίον της, έπειτα από τις κατηγορίες ότι χειραγωγούσε τα επιτόκια. Η Πορτογαλία συγκλονίζεται από το σκάνδαλο με τα οικονομικά παιχνίδια στις δημόσιες μεταφορές που στοίχισε στους φορολογουμένους μερικά δισεκατομμύρια ευρώ. Και δεν μιλάμε για την Ελλάδα…

Το πώς ένας πολιτικός κόσμος βουτηγμένος στη διαφθορά μάς υπόσχεται ότι θα φτιάξει ένα λαμπρό μέλλον εν μέσω χαλασμού και το πώς εμείς δείχνουμε να τον πιστεύουμε, είναι σίγουρο ότι θα ενέπνεε τον Ευγένιο Ιονέσκο. Ή θα τον έκανε να υποκλιθεί μπροστά στο δικό μας θέατρο του παραλόγου…

Τελευταία Νέα