Αδύνατον να ξεκολλήσω το μάτι μου από τους άντρες της διπλανής ξαπλώστρας. Αυτούς που κατεβαίνουν στην παραλία κρατώντας ένα βιβλίο-τούβλο με τον σελιδοδείκτη μονίμως σταματημένο στη σελίδα «τέσσερα». Περνάνε οι ώρες, περνάνε οι μέρες, περνάνε τα χρόνια, ο σελιδοδείκτης όμως παραμένει ασάλευτος. Δεν ξέρω κιόλας αν είναι αργόστροφοι, αναλφάβητοι ή αν απλώς συλλαβίζουν. Η αναγνωστική πείνα των κυριών πάντως είναι εντυπωσιακή. Κοινώς, κατεβάζουν τα «γυναικεία» μπεστ σέλερ σαν γατοκέφαλα. Είναι αναλόγως πού θα σε πετύχει η ντροπή. Εγώ, επί παραδείγματι, δεν θα έκανα ποτέ μου τσίτσιδη μπάνιο μπροστά σε αθώα θύματα. Αυτές συνεχίζουν το αναγνωστικό τους μακελειό απτόητες, διαψεύδοντας τη ρήση του Μιγκέλ ντε Ουναμούνο ότι «ο φασισμός θεραπεύεται με το διάβασμα και ο ρατσισμός με το ταξίδι». Κι αν δεν είμαι εγώ, τότε θα είσαι εσύ. Αλλιώς δεν εξηγούνται τα δημοσκοπικά δεδομένα της ΧΑ και άλλων κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Εκτός από το διάβασμα, ένα άλλο πράγμα που παραμένει εντελώς ανεξήγητο είναι για ποιο λόγο ταξίδευαν οι Ελληνες την εποχή που μπορούσαν να το κάνουν. Είδαν μόνο ξενοδοχεία, ψώνια, μνημεία και φαγιά ή πήραν μυρωδιά από κόσμο και γύρισαν πίσω λιγότερο στουρναροκέφαλοι; Τεράστιο, σου λέει, το ποσοστό μεταπτυχιακών της αλλοδαπής στους δημόσιους οργανισμούς κι ούτε ένας ικανός να σου μιλήσει με τα αγγλικά του Τσίπρα.

Τελευταία Νέα