Ηρθε και η ώρα των απολύσεων δημοσίων, παραδημοσίων, σιτιζόμενων δηλαδή στο πρυτανείον υπαλλήλων. Το ξέραμε, δεν το ξέραμε; Γιατί οι κυβερνώντες έκαναν ότι δεν το ήξεραν; Γιατί νόμιζαν ότι οι της τρόικας και όλοι οι Ευρωπαίοι είναι κουτόφραγκοι; Πότε θα καταλάβουν οι κυβερνώντες, το ξαναλέω, ότι είμαστε χώρα των θεσμών της Ευρώπης που μας έχει δανείσει του κόσμου τα λεφτά και ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τους «μάγκες»; Να πιστεύουμε δηλαδή ότι θα τους τα φάμε τα λεφτά μέσω των συνεχών κουρεμάτων;

Γιατί λοιπόν δεν έχει γίνει καμιά προετοιμασία ώστε οι απολύσεις, θα γίνουν που θα γίνουν, να είναι τουλάχιστον δίκαιες· να μην καούν και το χλωρά μαζί με τα ξερά; Η κυβέρνηση αναγκάζεται τώρα όσα δεν έκανε επί χρόνια να τα κάνει σε 15 ημέρες; Αυτό το κράτος πότε επιτέλους θα αποκτήσει τις ιδιότητες που θα κάνουν τους πολίτες να το σέβονται;

Γιατί, τώρα πρόκειται για ένα σουρωτήρι από όπου περνάει οτιδήποτε· από υπουργούς έως τον πιο ταπεινό και ανίσχυρο πολίτη. Πότε, για παράδειγμα, και γιατί ιδρύθηκαν όλοι αυτοί οι άχρηστοι οργανισμοί με τα πλήθη των αέργων –είναι γνωστό: άλλο άνεργος και άλλο άεργος· ο δεύτερος είναι αυτός που αμείβεται χωρίς να έχει δουλειά να κάνει! Αυτούς τους οργανισμούς που τώρα πασχίζουν να καταργήσουν, να συγχωνεύσουν και δεν συμμαζεύεται, προκειμένου να απολύσουν, να μετατάξουν –και όλα αυτά οι ίδιοι πολιτικοί που, ρουσφετολογώντας ασύστολα, διόρισαν.

Η απόλυση υπαλλήλου από τη δουλειά του είναι μεγάλο κακό· που γίνεται ακόμη μεγαλύτερο όταν η ανεργία είναι αυτή που είναι σήμερα. Και με την ευκαιρία: πότε θα πάνε φυλακή οι υπουργοί, πρωθυπουργοί και όποιοι άλλοι διόρισαν τις 850.000 δημοσίους υπαλλήλους σε ένα ήδη υπερκορεσμένο κράτος κατά την καταραμένη πενταετία; Εμείς οι «παλιοί» θυμόμαστε τις κυρίες υπαλλήλους στις δημόσιες υπηρεσίες να πλέκουν και να κεντούν και αν δεν τελείωνε η «σειρά» στο πλεκτό δεν σήκωναν τα μάτια να σε κοιτάξουν· αφού το τοποθετούσαν με τις βελόνες σε ασφαλές μέρος, τότε σε ρωτούσαν δυσάρεστα «τι θέλετε;».

Μου ήρθε στον νου ένα αστείο που λεγόταν παλιά και ήθελε να δείξει την αγραμματοσύνη των υπαλλήλων του Δημοσίου· από εκεί και ο τίτλος του σημειώματός μου. Μετέθεσαν, λέει, έναν χωροφύλακα σε απομακρυσμένο χωριό· πέρασε καιρός και ο χωροφύλακας δεν μπορούσε να συνηθίσει τη νέα του θέση· και τηλεγράφησε στην προϊσταμένη του Αρχή: «Εν τούτω το χωρίον ου δύναμαι μενείν· εάν μενείν αποθανείν». Η Αρχή απάντησε: «Εάν ου δύνασθε μενείν απολύομεν υμίν». Και ο χωροφύλαξ: «Μενείν, μενείν, μενείν»!

Δεν θέλω να πω τίποτε, ούτε να υποδείξω κάτι. Απλώς ότι, εκτός από τους τεράστιους αριθμούς υπαλλήλων με τους οποίους υπερφόρτωσαν το κράτος, οι πολιτικοί μας δεν φρόντισαν καν για την ποιότητα των διοριζομένων· αρκεί αυτοί να κουβαλούσαν σεβαστό αριθμό ψήφων. Λέγεται ευρέως, ας πούμε, ότι κατά τα τελευταία 7-8 χρόνια η Βουλή γέμισε υπαλλήλους που κατάγονται από τους Νομούς Καρδίτσας και Καστοριάς –ονόματα προέδρων δεν λέμε!

Από ένα κράτος όπου πολλά και σημαντικά εξαρτώνται από το ρουσφέτι και όπου κυριαρχεί τέτοια φαυλότητα και όπου η διαπλοκή εκκινεί από τη σχέση αγράμματου πολιτικού και αγράμματων «χωροφύλαξ» μόνον κακά μπορεί να περιμένει κανείς. Και αναρωτιέται κανείς αν θα έχουν αποτέλεσμα ακόμη και οι, πράγματι άγριες, πιέσεις της τρόικας.

Το ξαναλέω, η απόλυση είναι κακό πράγμα· το χειρότερο, γιατί ρίχνει κόσμο στη φτώχεια και στην πείνα. Εχουν δίκιο να διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι/υποψήφιοι μη εργαζόμενοι· υπάρχουν όμως κεντρικοί υπεύθυνοι με ονοματεπώνυμο· δεν είναι πολλοί· αυτοί εξαπάτησαν έναν ολόκληρο κόσμο και βούλιαξαν τη χώρα στο χάος –σε μια κρίση από την οποία δεν ξέρουμε αν και πότε θα συνέλθουμε!

Ο Βασίλης Κρεμμυδάς είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Τελευταία Νέα