Οι άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν περνούν και τις καλύτερες ημέρες τους εσχάτως. Αφορμή οι φωτιές που έχει ανάψει το θέμα της κινητικότητας και της κατάργησης της Δημοτικής Αστυνομίας. Ομως δεν τάσσονται όλοι οι δήμαρχοι υπέρ του… εξτρεμιστικού ακτιβισμού, για να το πω ευγενικά. Τα σημειώνω όλα αυτά, επειδή κατάσκοπός μου συνέλαβε χθες το μεσημέρι πέντε από αυτούς να ζυμώνονται μεταξύ τους.

Υπογραμμίζω ότι ήταν πέντε, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζονται ως ομάδα. Αναφέρομαι στους δημάρχους Αθηναίων Γιώργο Καμίνη, Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, Βόλου Πάνο Σκοτινιώτη, Πατρέων Γιάννη Δημαρά και Ιωαννιτών Φίλιππο Φίλιο. Οι προαναφερθέντες εθεάθησαν να γευματίζουν στο εστιατόριο Μύλος του Χίλτον. Εικάζω ότι θα περπάτησαν από το Κάραβελ, όπου συνεδρίαζε η ΚΕΔΕ (Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδος) και απομακρύνθηκαν για να τα πουν διακριτικά. Μου λένε ότι οι πέντε ανησυχούν για την κλιμάκωση της έντασης τόσο από την πλευρά των συνδικαλιστών όσο και της κυβέρνησης. Θεωρούν δε ότι ο ακραίος ακτιβισμός των δημάρχων δεν έχει νόημα. Οπως το έθεσε ο Μπουτάρης, «οι δήμοι είναι για τους πολίτες, όχι για τους δημάρχους». Οσο για τον Καμίνη, είπε κάτι σε στυλ «εγώ είμαι γιος καπετάνιου, και οι καπετάνιοι εγκαταλείπουν τελευταίοι το σκάφος».

Θυμίζω ότι προσφάτως οι πέντε ανέλαβαν πρωτοβουλία κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, ενώ στο τελευταίο Συνέδριο της ΚΕΔΕ οι κινήσεις τους ερμηνεύθηκαν ως προάγγελος ευρύτερων εξελίξεων στο θέμα της ηγεσίας στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Εξού και δεν αποκλείω το χθεσινό γεύμα να είχε ως στόχο την προετοιμασία κάποιας πολιτικής πρωτοβουλίας με αυτοδιοικητική χροιά.

Ξένοι… πράκτορες

Και όμως. Το πρόσωπο του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε ο Αλέξης Τσίπρας ούτε ο Μανώλης Γλέζος. Είναι ένας ψηλός, ξανθός, κομψός άνδρας, ο οποίος έκανε την εμφάνισή του την ημέρα της έναρξης των εργασιών. Κατάσκοπός μου λέει ότι ο ψηλός ήταν σαν τη μύγα μες στο γάλα, καθώς φορούσε γκρι κοστούμι και καλογυαλισμένα παπούτσια. Πρόκειται για τον επιτετραμμένο της ολλανδικής πρεσβείας στην Αθήνα και το όνομα αυτού είναι Ρόμπερτ Γιαν Ζίμπεν. Για να μη νομίζετε, όμως, ότι ήταν ο μόνος ξένος πράκτορας στο Συνέδριο των συριζαίων, μαθαίνω ότι και η γερμανική πρεσβεία είχε άνθρωπο εκεί. Μόνο που η διπλωματική υπάλληλος των Γερμανών προσήλθε με κάζουαλ εμφάνιση και πέρασε απαρατήρητη.

Ξενιτεύεται ο Παπουτσής

Δεν ξέρω πόσα ακόμη νομοσχέδια θα ψηφιστούν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος ελέω Μνημονίου. Από χθες, στις μνημονιακές μου ανησυχίες προστέθηκε ακόμα μία: τι άλλο θα δούμε στο όνομα της συγκυβέρνησης και της ενίσχυσης της δικομματικής συνεργασίας. Τα λέω όλα αυτά με αφορμή τη χθεσινή ανακοίνωση ότι ο Χρήστος Παπουτσής (φωτογραφία) ορίστηκε εκπρόσωπος της χώρας στην Παγκόσμια Τράπεζα. Οπως αναφέρεται στο σχετικό σημείωμα, «τους τελευταίους μήνες υπάρχει στενή συνεργασία της κυβέρνησης με την Παγκόσμια Τράπεζα στο πλαίσιο της προσπάθειας για βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος κ.ά.». Εκτιμώ, πάντως, ότι ο Παπουτσής δεν διορίστηκε για να πετύχει βελτίωση του επενδυτικού κλίματος. Πιο πολύ ως άσκηση εσωκομματικής ισορροπίας από τον Βαγγέλη Βενιζέλο το βλέπω. Εξού και δεν μου κάνει εντύπωση που αμέσως μετά τη σχετική ανακοίνωση το twitter πήρε φωτιά από σχόλια και ρηξικέλευθες προτάσεις. Κάποιες από αυτές προτρέπουν προς αξιοποίηση του Φίλιππου Πετσάλνικου και του Στέφανου Τζουμάκα για παρόμοιες θέσεις. Εμένα δεν μου μένει να πω τίποτα.

Εκλογικά αγκάθια

Το πίπτειν ανθρώπινο. Το συγχωρείν θείον. Το εμμένειν σατανικόν. Δεν πιστεύω ο Αλέξης Τσίπρας να έχει στον νου του κάτι σατανικό. Απλώς, ανθρώπινο είναι ως αρχηγός να θέλει να επιβεβαιώσει την παρουσία του μέσα από το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Και να επιμένει, όπως και θα συμβεί, να εκλεγεί από το Συνέδριο. Θυμίζω ότι ο τρόπος εκλογής του προέδρου είναι ένα από τα αγκάθια των ημερών, καθώς η Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη προκρίνει την εκλογή του από την Κεντρική Επιτροπή. Ο Τσίπρας δεν είναι διατεθειμένος να κάνει πίσω. Μου λένε ότι έχει πεισμώσει τόσο ώστε δεν τον ενδιαφέρει το ποσοστό που θα πάρει, αρκεί να είναι πάνω από 50%.

Μένω στον ΣΥΡΙΖΑ, για να σας μεταφέρω με καθυστέρηση κάποιες λεπτομέρειες από την εναρκτήρια ημέρα του Συνεδρίου, επειδή πιστεύω ότι αξίζουν. Πληροφορούμαι ότι το γιουχάισμα του Νίκου Τσούκαλη της ΔΗΜΑΡ άρχισε από τα ορεινά του Συνεδρίου και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην πλατεία. Αυτό μόνο και μόνο επειδή ο Τσούκαλης άρχισε την ομιλία του λέγοντας «σύντροφοι και συντρόφισσες». Οσο για τα σχετικά «γαλλικά» που ακούστηκαν αυτά εκφράστηκαν με το σύνθημα «τέρμα πια οι αυταπάτες ή με το κεφάλαιο, ή με τους εργάτες». Τώρα μάλιστα.

Αίσθηση προκάλεσε ο τρόπος με τον οποίο ακούγονταν δυνατά από τα μεγάφωνα τα ονόματα των μελών του τιμητικού Προεδρείου του Συνεδρίου. Μάλιστα, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν ένας ένας να καθήσουν σε πάνελ δύο σειρών που είχαν στηθεί γι’ αυτό τον λόγο. Κάποια στιγμή άκουσε το όνομά του ο Αντώνης Νταβανέλλος (ΔΕΑ), ο οποίος κάθησε στην πρώτη σειρά. Ομως, αργότερα, αφού είχε γεμίσει η πρώτη σειρά και ακούστηκε το όνομα του Νίκου Κωνσταντόπουλου, σήκωσαν τον Νταβανέλλο για να καθήσει ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ. Αρκετά άκομψο, θα έλεγα.

Λεπτομέρεια που σκοτώνει: Οι διοργανωτές του Συνεδρίου τοποθέτησαν τα γραφεία του Αριστερού Ρεύματος του Παναγιώτη Λαφαζάνη σε προθάλαμο τουαλέτας στο Τάε Κβον Ντο!

Τελευταία Νέα