Στο εξωτερικό είναι αυτονόητο: ένα από τα βασικότερα καθήκοντα του κράτους είναι η διαφύλαξη της τάξης από οποιονδήποτε προσπαθεί να την παραβιάσει με οποιαδήποτε δικαιολογία. Εδώ κρίνουμε αυτό το καθήκον ανάλογα με την περίσταση. Αν είμαστε με τη μεριά των καλών, και πιστεύουμε ότι μας πνίγει το δίκιο, θεωρούμε ότι μπορούμε να το υπερασπιστούμε ακόμη και με βίαιες μεθόδους. Αν πάλι παραβιάζει τη νομιμότητα κάποιος από τους κακούς, καταγγέλλουμε το κράτος επειδή δεν τον συλλαμβάνει γρήγορα και δεν τον τιμωρεί παραδειγματικά.

Ας αφήσουμε τις εισαγωγές. Δυόμισι χρόνια μετά την επίθεση εναντίον του Κωστή Χατζηδάκη στο κέντρο της Αθήνας, η οποία καταγράφηκε σε βίντεο και προβλήθηκε δεκάδες φορές από τα μέσα ενημέρωσης, οι δράστες παραμένουν ατιμώρητοι. Εναν χρόνο μετά την επίθεση εναντίον αιγυπτίων ψαράδων στο Πέραμα, η οποία συζητήθηκε πολύ λόγω του ιδιαιτέρως άνανδρου χαρακτήρα της, κανείς δεν έχει πάει φυλακή. Ας εντοπιστούν τουλάχιστον το συντομότερο οι άνθρωποι που επιτέθηκαν την Κυριακή το βράδυ στον δήμαρχο της Αθήνας, είτε είναι οργισμένοι αντιμνημονιακοί συνδικαλιστές είτε αδίστακτοι οργανωμένοι ακροδεξιοί. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης έχει αποδείξει ότι διαθέτει θάρρος, οι δράστες απεικονίζονται σε βίντεο, σε οποιαδήποτε ανεπτυγμένη χώρα του κόσμου θα είχαν ήδη συλληφθεί.

«Και να συλληφθούν, δεν πρόκειται να δικαστούν», μου είπε χθες ένας πρώην υπουργός στον οποίο ανέπτυξα τον προβληματισμό μου. Δεν πειράζει. Αυτό που προέχει είναι να μάθουμε την ταυτότητα των τραμπούκων, τους οποίους όλοι φαίνεται να γνωρίζουν, αλλά κανείς δεν τολμά να κατονομάσει. Το παραμύθι με τους «συνήθεις υπόπτους» και τους «γνωστούς αγνώστους» πρέπει κάποτε να τελειώσει.

Η ελληνική Δικαιοσύνη είναι πράγματι αργή, απελπιστικά αργή, σε βαθμό ανικανότητας. Πάντα ήταν. Αλλά αυτό αποτελεί πρόβλημα, ελάττωμα, λάθος –όχι έγκλημα. Για έγκλημα αρχίζουμε να μιλάμε όταν η Δικαιοσύνη γίνεται εκδικητική. Δεν αποτελεί ίδιον της Ελλάδας: τα «λευκά κελιά» της Γερμανίας, για παράδειγμα, είχαν σαφώς εκδικητικό χαρακτήρα. Αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για να κάνουμε τα ίδια ή χειρότερα. Ο καθηγητής Σταύρος Τσακυράκης εξήγησε χθες με εξαντλητικό τρόπο από αυτή τη σελίδα γιατί η κράτηση του Κώστα Σακκά είναι κατάφωρα παράνομη. Οποια υποψία ή κατηγορία και να βαραίνει κάποιον, δεν μπορεί να παραβιάζεται με δικονομικά τερτίπια η συνταγματική νομιμότητα. Ο Πρωθυπουργός το ξέρει. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης το ξέρει. Ο αρμόδιος υπουργός το ξέρει. Και τότε γιατί συνεχίζουν να προκαλούν; Επειδή υπολογίζουν ότι στο όνομα της μάχης κατά της τρομοκρατίας η κοινή γνώμη μπορεί να καταπιεί οτιδήποτε;

Η κατάσταση στη χώρα κινδυνεύει να ξεφύγει και πάλι από τον έλεγχο (αν υποθέσουμε ότι για μια περίοδο είχε κάπως εξομαλυνθεί). Μνημόνια, φόροι, απολύσεις, μετανάστευση, Μέρκελ, βία, αυθαιρεσία, ανικανότητα, αλαζονεία, δεν χρειάζεται να συνδυαστούν όλα αυτά για να επέλθει η καταστροφή, αρκεί μια σπίθα, δεν θέλω να πω ένας θάνατος, δεν τολμώ να πω ένας θάνατος, γιατί όλα λύνονται, όλα διορθώνονται, αλλά ένας θάνατος δεν διορθώνεται ποτέ.