Σοσιαλδημοκρατία ή ριζοσπαστισμός; Το δίλημμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να το έχει απαντήσει ακόμη ο αρχηγός του Αλέξης Τσίπρας. Η καρδιά του, οι καταβολές του, η πολιτική του πορεία τον σπρώχνουν στον ριζοσπαστισμό –στις ακτιβιστικές κινήσεις, στους Αγανακτισμένους και τις πλατείες. Η λογική και οι δημοσκόποι όμως του εξηγούν ότι ο μόνος τρόπος να μπορέσει το κόμμα να μπει σε κυβερνητική τροχιά είναι ο δρόμος της Κεντροαριστεράς. Ο πολιτικός αυτός διχασμός οδηγεί το κόμμα σε μία τρελή ζιγκ-ζαγκ πορεία μεταξύ ΔΝΤ και Τσάβες, Σόιμπλε και Ζίζεκ, Κωνσταντίνου Καραμανλή και Βίλας Αμαλία, προκαλώντας ημικρανίες και ανασφάλεια στους πολίτες.

Πολύ σύντομα ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του και να διαλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Ή θα τολμήσει να έρθει σε σύγκρουση με τους ακραίους του κόμματός του και θα αρκεστεί σε ένα μικρότερο ποσοστό, με το οποίο όμως θα μπορέσει να έχει κυρίαρχη παρουσία σε κάποια μελλοντική κεντροαριστερή κυβέρνηση ή θα στραφεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις αριστερίστικες συνιστώσες τους, παραμένοντας για πάντα μια ριζοσπαστική δύναμη διαμαρτυρίας.

Το μόνο σαφές είναι ότι με τη σημερινή στάση του ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «πιάσει ταβάνι» και συνεχώς θα πέφτει. Τα ποσοστά του 2012 δεν είναι πιθανόν να επαναληφθούν εφόσον η χώρα αρχίσει να βγαίνει από το τούνελ. Εν ολίγοις, δεν είναι ο γιαλός στραβός…