Κοιτάζοντας εικόνες του πεζοδρομίου στη Βοστώνη λίγες ώρες μετά τη βομβιστική επίθεση της Δευτέρας –σκισμένα ρούχα, κηλίδες αίματος, θραύσματα τζαμιών -, η σκέψη μου ταξίδεψε πίσω σε ένα ανάλογο πεζοδρόμιο στο Τελ Αβίβ τον Σεπτέμβριο του 2003. Ενας καμικάζι της Χαμάς είχε ανατιναχθεί σε στάση λεωφορείου έξω από τη στρατιωτική βάση Τσριφίν, έτυχε να βρίσκομαι κοντά. Οπως έγραψα τότε, κομμάτια του βομβιστή, ανάμεσά τους και το τριχωτό του πόδι, ήταν σκορπισμένα ακόμα στον δρόμο. Ισραηλινοί διασώστες απομάκρυναν ήρεμα τους νεκρούς, με ένα αλλόκοτο μείγμα φρίκης και ρουτίνας. Εκείνο που θυμάμαι περισσότερο, όμως, είναι κάτι που μου είπε ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας: «Μέσα σε δύο ώρες θα έχουμε καθαρίσει όλη την περιοχή. Μέχρι το πρωί, η στάση λεωφορείου θα έχει επιδιορθωθεί. Θα είναι σαν να μη συνέβη ποτέ αυτό».Εξακολουθούμε να μη γνωρίζουμε ποιος πυροδότησε τις βόμβες στον Μαραθώνιο της Βοστώνης και γιατί. Γνωρίζουμε όμως πια, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, έπειτα από όλη την τρομοκρατία που έχει δει ο κόσμος την τελευταία δεκαετία, ποια είναι η σωστή αντίδραση: ας ξεπλύνουμε το πεζοδρόμιο, ας καθαρίσουμε το αίμα και ας δώσουμε σε όποιον το έκανε να καταλάβει ότι, παρόλο που ακρωτηρίασαν και σκότωσαν κάποια αδέλφια μας, δεν έχουν αφήσει ίχνη στην κοινωνία ή στον τρόπο ζωής μας. Οι τρομοκράτες δεν έχουν τέτοια δύναμη –μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε αυτό στους εαυτούς μας. Ας επιδιορθώσουμε λοιπόν αμέσως το πεζοδρόμιο, ας φτιάξουμε τα τζάμια, ας καλύψουμε τις τρύπες και ας μην αφήσουμε κανένα ίχνος –ούτε μνημεία, ούτε λουλούδια, ούτε αγάλματα, ούτε αναμνηστικές πλάκες. Ας αψηφήσουμε τους τρομοκράτες, μην επιτρέποντάς τους να αφήσουν την παραμικρή ουλή στους δρόμους μας, και ας τιμήσουμε τους νεκρούς καθαγιάζοντας τις αξίες μας, επιβεβαιώνοντας τη ζωή.

Ας δώσουμε το όνομα εκείνου του οκτάχρονου παιδιού που σκοτώθηκε, του Μάρτιν Ρίτσαρντ, σε μια παιδική χαρά ή ένα σχολείο. Ας δωρίσουμε χρήματα στις αγαπημένες φιλανθρωπικές οργανώσεις των άλλων θυμάτων. Ας βοηθήσουμε τους τραυματίες να αναρρώσουν. Αλλά στην υπέροχη Μπόιλστον Στριτ της Βοστώνης, έναν δρόμο συνήθως τόσο γεμάτο ζωή, ας μην υπάρχει η παραμικρή υπενθύμιση αυτού που ο Πρόεδρος Ομπάμα αποκάλεσε «ειδεχθή και δειλή πράξη» τρομοκρατίας. Και ναι, ας οργανώσουμε έναν νέο Μαραθώνιο στη Βοστώνη όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Οι σπηλιές είναι για τους τρομοκράτες. Εμείς τρέχουμε έξω στους δρόμους, χωρίς φόβο.

Τελευταία Νέα