Πάει και η Θάτσερ στα 87 της… Για όλους εμάς που έχουμε πατήσει, έστω και απαλά, τα πρώτα -ήντα ήταν ακόμα ένα σήμα ότι μεγαλώνουμε. Αλλά και κάτι ακόμα –μια υπενθύμιση από πού ξεκίνησαν όσα ζούμε σήμερα.

Η μακαρίτισσα δεν είχε ιερό και όσιο: η πιο σκληρή κίνησή της δεν ήταν τότε που ως πρωθυπουργός τσάκισε τους απεργούς ανθρακωρύχους. Ηταν νωρίτερα, ως υπουργός Παιδείας, που είχε τη φαεινή ιδέα να διακόψει τη διανομή γάλακτος στους μαθητές.

Ποιος ήταν ο λόγος; Δεν υπήρχε σάλιο, όπως αποφαίνονται κάποιοι εγχώριοι πολιτικοί σε ανάλογες καταστάσεις. Τι θα κόψουμε; Η Θάτσερ είχε τη λύση στο τσεπάκι του ταγέρ.

Και μη νομίσει κανείς ότι η Βρετανία ήταν τότε μια χώρα όπου οι άνθρωποι λούζονταν με αγελαδινό γάλα –τα οικονομικά προβλήματα ήταν πολύ μεγάλα και η φτώχεια εμφανής. Πείνα και των γονέων για τους μη έχοντες. Αλλά η μάνταμ το έκοψε το γάλα –και οι ψηφοφόροι την επιβράβευσαν. Είχαν κουραστεί από τους Εργατικούς, που δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν τη μεταπολεμική αναγέννηση.

Κι εμείς…

Υπό μία έννοια, κάπως έτσι είμαστε κι εμείς τώρα –με την τρόικα να παίζει τον ρόλο της Θάτσερ: η ΝΔ πρώτα και το ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια απέτυχαν να συντηρήσουν το «ελληνικό θαύμα», μπήκαμε στο Μνημόνιο και κάνουμε ό,τι έκαναν τότε οι Βρετανοί –ας ελπίσουμε χωρίς τον πόλεμο για τα Φόκλαντ.

Το καταπληκτικό είναι ότι η γυναίκα που ποτέ δεν μπόρεσε στην εποχή της να επηρεάσει την ευρωπαϊκή ενοποίηση –οι Κολ, Μιτεράν και Ντελόρ είχαν τη δική τους ατζέντα και την έκαναν στην άκρη –έχει εμπνεύσει την ηγετική ομάδα της σημερινής εποχής: η κυρία Μέρκελ και ο Βορράς ολόκληρος έχουν βρει στις νεοφιλελεύθερες συνταγές της το φάρμακο για τον ευρωπαϊκό Νότο.

Και πώς θα τελειώσει όλο αυτό; Ας ελπίσουμε όπως η Θάτσερ –η οποία αποπέμφθηκε από το ίδιο της το κόμμα!