«STRANGE days» –παράξενες ημέρες – όπως τραγουδούσαν σε ψυχεδελικό ύφος και οι Doors. Οσοι παραξενεύτηκαν βλέποντας στο ίδιο τραπέζι τον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάνο Καμμένο θα πρέπει να παραξενεύτηκαν ακόμη περισσότερο ακούγοντας τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να ζητάει από την κυβέρνηση να εκχωρήσει στην Κύπρο 2 δισ. από το ELA που αναλογεί στην Αθήνα. Ωστόσο, μια ψύχραιμη αποκωδικοποίηση κινήσεων και δηλώσεων της Κουμουνδούρου προσφέρεται για ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ από το ELA. Είναι το Emergency Liquidity Assistance –η έκτακτη βοήθεια σε ρευστότητα άνευ ουσιαστικών εγγυήσεων που χορηγεί η ΕΚΤ στις τράπεζες μιας χώρας που βρίσκονται στα πρόθυρα της καταστροφής. Η χορήγηση γίνεται μέσω της τοπικής Κεντρικής Τράπεζας. Μόνο που τεχνικά, διοικητικά και νομικά η Τράπεζα της Ελλάδος αδυνατεί να μεταβιβάσει το ελληνικό ELA στην Κύπρο. Υπάρχει, άλλωστε, ειδική πρόβλεψη ELA για την Κύπρο. Είναι αυτό που θα τους έκοβαν χθες αν δεν κατέληγε ο Νίκος Αναστασιάδης σε συμφωνία με την τρόικα τα ξημερώματα της Δευτέρας. Εν πολλοίς, πρόκειται για κουραφέξαλα. Αλλά ο κυνικός υπολογισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η κοινή γνώμη δεν σκαμπάζει από τέτοιες λεπτομέρειες. Πόσω μάλλον που, όταν μπαίνει χέρι στις καταθέσεις, χάνεται εντελώς η ψυχραιμία. Αρα τα περί ELA είναι ο φερετζές της προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ να κατηγορήσει την Αθήνα ότι «πούλησε» τη Λευκωσία.

Η πολιτική ρητορική της πισώπλατης μαχαιριάς ήταν το «Plan B», το σχέδιο Β της Κουμουνδούρου, σε περίπτωση που δεν περνούσε στις Βρυξέλλες η σκληρή διαπραγματευτική γραμμή που προέκυψε μετά το «όχι» του κυπριακού Κοινοβουλίου την περασμένη Τρίτη. Ο Τσίπρας και οι συν αυτώ χρειάζονταν με κάθε τρόπο ένα πολιτικό πυροτέχνημα που να κρύψει τη γυμνή αλήθεια. Αυτή ήταν ότι δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης με την Ευρώπη και το ΔΝΤ. Η άτακτη νυχτερινή υποχώρηση Αναστασιάδη είναι αυτό που θα είχε συμβεί πέρυσι τον Ιούνιο αν ο Αλέξης Τσίπρας είχε κερδίσει τις εκλογές και ως επικεφαλής κυβέρνησης συνασπισμού πήγαινε να διαπραγματευτεί με το Βερολίνο. Και μη χειρότερα! Μάλιστα, η Κουμουνδούρου είναι τυχερή που η Κύπρος έκανε τελικά πίσω. Γιατί αν δεν έκανε, η ελληνική κοινή γνώμη θα παρακολουθούσε live στην τηλεόραση την ταινία καταστροφής που θα ήταν η έξοδος μιας ελληνόφωνης χώρας από την ευρωζώνη.

ΚΑΙ τώρα ο Καμμένος. Αν πολιτική, όπως έλεγε ο Μιτεράν, είναι η διαχείριση των συμβόλων, τότε η φωτογραφία της συνύπαρξης της προεδρικής ομάδας της Κουμουνδούρου με τους Ανεξάρτητους Ελληνες αποτελεί έκφραση αδιεξόδου. Αντί για τη διείσδυση στους μεσαίους ψηφοφόρους, ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάζεται να πάει σε μέτωπο ακραίων δυνάμεων με καθαρά αντιευρωπαϊκά χαρακτηριστικά. Προφανώς, θεωρούν ότι η ιδεολογία –και η προϊστορία –δεν έχει σημασία. Αν Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης μπορούν να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι, γιατί όχι και ο Τσίπρας με τον Καμμένο; Είναι όμως έτσι; Μάλλον δεν είναι καθόλου έτσι.

Η ιερά συμμαχία με τους ΑΝΕΛ και τα πυροτεχνήματα περί ELA είναι, στην πραγματικότητα, εκφάνσεις της ίδιας αμυντικής πολιτικής στρατηγικής. Κι αυτή συνοψίζεται σε μια λέξη: περιθωριοποίηση. Η πολιτική κρίνεται από το πώς αντιδρά κανείς στα γεγονότα. Την ίδια ώρα τα γεγονότα έρχονται και φωτίζουν καταστάσεις. Η τραγωδία της Κύπρου είναι ζωντανό παράδειγμα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αλληθωρίζει προς την άκρα Δεξιά. Αλλά η εγχώρια κοινή γνώμη δεν είναι αλλήθωρη. Εκτός αν κάποιοι την υποτιμούν…

Τελευταία Νέα