«Αννα Καρένινα». Από τον Τολστόι του 1877. Περίπου οκτώ χρόνια μετά το ποταμιαίο «Πόλεμος και Ειρήνη». Με την Γκρέτα Γκάρμπο το 1935. Με τη Βίβιαν Λι το 1948. Με την Τατιάνα Σαμοΐλοβα το 1967. Με τη Μάγια Πλιτσέσκαγια, ως χορογραφία, το 1976. Με τη Σοφί Μαρσό το 1997. Και τώρα με την Κίρα Νάιτλι. Καθόλου υποταγμένη όπως η Γκάρμπο. Καθόλου μοιραία όπως η Βίβιαν Λι. Καθόλου κλασική όπως η Σαμοΐλοβα. Και καθόλου αδιάφορη όπως η Μαρσό.

Η φράση που ασυνείδητα εκστομίζει προς τον εραστή της Αλεξέι Βρόνσκι «πρέπει να πεθάνω πριν αρχίσεις να με μισείς», συμπυκνώνει το σύμπαν της σκηνοθεσίας του Τζο Ράιτ και της δικής της υποκριτικής. Επειδή από την αρχή είναι αποφασισμένη. Επειδή με την καρδιά της διαπράττει επαναστατική τομή. Επειδή πάει κόντρα σε όλους και σε όλα. Και επειδή η αυτοκτονία και ο θάνατός της είναι η μοναδική διέξοδός της.

Αυτός και ο πλήρης ορισμός του απόλυτου μελοδράματος. Ενας εναντίον όλων. Και του υπομονετικού συζύγου. Και της υποκρισίας της υψηλής κοινωνίας. Και των συγγενών της. Ακόμα και εναντίον του εραστή της. Καθόλου τυχαίο που ο σύζυγος είναι μεγαλοπαράγοντας της τσαρικής πολιτικής. Και καθόλου τυχαίο που ο εραστής της είναι αξιωματικός του τσαρικού Στρατού. Δύο «μπουλντόζες» που με αργόσυρτους ρυθμούς λειώνουν την καρδιά της. Ηθελε να είναι ελεύθερη. Σκοτώστε την!

Ο Τζο Ράιτ πήρε όλα τα ρίσκα και βγήκε από αυτή τη δοκιμασία με το κεφάλι ψηλά. Τοποθετώντας όλες τις σκηνές σε μια μεγάλη θεατρική σκηνή κατάφερε να ισορροπεί ανάμεσα στο κλασικό και στο μοντέρνο. Σαν να λέει, «αυτό που βλέπετε είναι παλιό αλλά καθόλου ξεπερασμένο». Ετσι, τα πρόσωπα από τη μια μοιάζουν με φαντάσματα του παρελθόντος και από την άλλη με ολοζώντανες υπάρξεις του παρόντος.

Ωστόσο χωρίς την αποθέωση της πρωταγωνίστριάς του όλα αυτά θα έμοιαζαν με ασκήσεις επί χάρτου. Ολα το έργο πάνω της. Ακόμα και στην κόμμωσή της. Ακόμα και στις τουαλέτες της. Ακόμα και στον ίσκιο της. Θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι η επόμενη να ξεπεράσει τη Νάιτλι ως Αννα Καρένινα.

Αντιθέτως, με το ανδρικό καστ. Οπου ο Τζουντ Λο ως σύζυγος είναι μονοδιάστατος και αδιάφορος, ενώ ο Ααρον Τέιλορ-Τζόνσον ως εραστής θυμίζει περισσότερο μοντέλο της Prada παρά αξιωματικό του Στρατού με φλέβα αρσενική. Με μια τέτοια θεά όπως η Κίρα Νάιτλι όλα του τα συγχωρώ. Θα το ξαναδώ!

Βαθμοί=8

Τελευταία Νέα