Το βιβλίο του Γιάννη Πρετεντέρη με τίτλο «Ο ψυχρός εμφύλιος» και υπότιτλο «Τα πρόσωπα και τα γεγονότα που διέλυσαν μια χώρα», δεν το διάβασα ακόμη –μόλις κυκλοφόρησε (Πατάκης) άλλωστε. Συμφωνώ όμως, «σαν βουάρ», όπως λέγαμε στην πόκα, με αυτά που θα γράφει ο φίλος και συνάδελφος. Γιατί, όντως, η χώρα διαλύθηκε. Και αυτή η διάλυση δεν επήλθε επειδή «ο Θεός μας μισεί», καθώς λέει ο Βάρναλης στους «Μοιραίους». Επήλθε, ακριβώς, από «πρόσωπα και γεγονότα».

Μένω στα πρόσωπα. Δεν συγκαταλεγόμαστε, σεις κι εγώ, σ’ αυτά. Ή έχουμε ελάχιστη συμμετοχή και ευθύνη για την καταστροφή. Συγκαταλέγονται, όμως, σε πολύ μεγάλο βαθμό, οι πολιτικοί που μας κυβέρνησαν. Οι οποίοι, όπως φαίνεται, είναι αδιόρθωτοι. Και προκλητικοί. Γιατί ξαναβάζουν ή προτίθενται να ξανατοποθετήσουν σε καίρια πόστα της Διοίκησης ανθρώπους των κομμάτων. Που βέβαια απέτυχαν παταγωδώς! Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα, καίτοι δημοσιεύονται μερικά στις εφημερίδες. Για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι εκείνο που ενδιαφέρει στην περίπτωσή μας είναι το γεγονός ότι οι πολιτικοί, παρά τον ξεσηκωμό του κόσμου από τα φρικώδη λάθη τους, είναι αμετανόητοι. Και εξακολουθούν να χορεύουν στον ίδιο χαβά με το παρελθόν. Τον χαβά που κατέστρεψε τη χώρα. Και ο δεύτερος: στην Ελλάδα ζούμε. Οπότε, πιθανόν αύριο μεθαύριο οι λίστες των ευνοουμένων ν’ αλλάξουν. Και η πρόκληση να γίνει ηπιότερη ύστερα από την κατακραυγή του κόσμου, που ήδη αναστατώθηκε.

Θέλω, όμως, να φωνάξω ξανά, με όση δύναμη διαθέτω, ότι η «κομματοκρατία», που γράφει ο Λυγερός, χωρίς διόλου ντροπή διορίζει και σήμερα, στις ΔΕΚΟ και αλλού, υποψήφιους βουλευτές που «μαυρίστηκαν στις τελευταίες εκλογές και διάφορα άλλα κομματόσκυλα». Και να ρωτήσω: τι χαΐρι και προκοπή να δούμε σ’ αυτή τη χώρα, όταν την κουμαντάρουν, κατά κανόνα, άνθρωποι που επιμένουν στα κόλπα τους, παρά τον διασυρμό που έχουν υποστεί από το σύνολο του ελληνικού λαού;

Τώρα που έχουμε καταστραφεί και χρωστάμε τα μαλλιοκέφαλά μας, σε όσους μιλάνε γερμανικά, γαλλικά, ολλανδικά, ιρλανδικά και… εσπεράντο, ήταν ευκαιρία να σβήσουμε από τον χάρτη όλα τα παλιά και να ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα από την αρχή. Επιλέγοντας, για θέσεις ευθύνης τους άριστους. Και υπάρχουν άριστοι σ’ αυτή τη χώρα! Οσο κι αν το τρίο που κυβερνά δεν τους βλέπει. Και προσέξτε: τρεις μήνες πάλευαν γι’ αυτούς τους διορισμούς των «δικών τους παιδιών» οι αρχόντοι μας! Καταλαβαίνετε, τι «μπουνίδι» έπεσε κατά τις συνεδριάσεις των εκπροσώπων τους. Και θα ‘χουμε και συνέχεια…

Και αφού άρχισα με βιβλίο, να κλείσω με τον ίδιο τρόπο: ο θαυμάσιος Γιάννης Ευσταθιάδης έβγαλε (Μελάνι) ένα λιγοσέλιδο βιβλιαράκι (100 σελίδες) με «οινοπνευματώδη και εδεσματικά στιχουργήματα». Η απόλαυση αρχίζει από τον τίτλο: Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαρ»!