Αρκετές φορές σκέφτομαι, διαβάζοντας τις εφημερίδες, ότι αυτοί που εισηγούνται τα φορολογικά νομοσχέδια, είναι μάλλον ηλίθιοι. Αλλες φορές, πάλι, λέω, πως δεν είναι δυνατόν να είναι ηλίθιοι τέτοιοι άνθρωποι, επιστήμονες με βαριά πτυχία και γνώση της πιάτσας, αλλά και των προβλημάτων του κράτους και των πολιτών. Και καταλήγω, ότι είναι μάλλον χαρτογιακάδες, που παίζουν με αριθμομηχανές και κομπιουτεράκια, χωρίς να λογαριάζουν τίποτα άλλο εκτός από το να τελειώσουν τη «δουλειά» που τους έχουν αναθέσει, «χειρουργικά», «εντός ψυγείου», με συν, πλην και «συνημίτονα».

Δεν καταλαβαίνω: πρέπει να παρέμβει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, που τρέχει σαν την άδικη κατάρα, για να εξασφαλίσει τη «σωτήρια δόση», για να αντιληφθούν, αυτοί οι «τεχνοκράτες» ότι δεν αποτελεί φορολόγηση, αλλά εκτέλεση εν ψυχρώ και μόνο η σκέψη ότι ένας εργαζόμενος με εισόδημα 26.000 ευρώ είναι… πλούσιος και πρέπει να φορολογείται με συντελεστή 45%; Ενας πολίτης, δηλαδή, που κερδίζει δυο χιλιάρικα τον μήνα, πρέπει να δίνει το ένα στο κράτος; Το οποίο κράτος, ας μην το ξεχνάμε, τον έχει αφήσει στην τύχη του, με κουτσή Υγεία, κουτσή Αστυνομία και Σχολεία της συμφοράς;

Από τότε που άρχισα να υποβάλλω φορολογική δήλωση – σχεδόν πενήντα χρόνια – ρωτάω και ξαναρωτάω: γιατί πρέπει, η φορολογική μου δήλωση, να είναι σταυρόλεξο; Γιατί χρειάζονται όλοι αυτοί οι κωδικοί και οι παρακωδικοί, για να μάθει το υπουργείο Οικονομικών ότι έβγαλα τόσα, ξόδεψα τόσα και το καθαρό κέρδος μου, το φορολογητέο, είναι τα υπόλοιπα; Το πώς δε με μαστιγώνουν κι από πάνω, μου κάνει εντύπωση…

Δεν υπάρχει, λένε, ρευστότητα και γι’ αυτό δεν πάει καλά η οικονομία. Σωστά. Και ζητάνε όσοι έχουν λεφτά στην άκρη να τα βάλουν στις τράπεζες, για να μπορούν οι τράπεζες να δίνουν δάνεια, να κινούνται οι επιχειρήσεις και να προσλαμβάνουν υπαλλήλους, αντί να διώχνουν, όπως συμβαίνει τώρα. Κι αυτό σωστό. Και μετά, κάνουν μεταβολή: ενώ φορολογούσαν τους τόκους των καταθέσεων με 10%, τους πάνε στο 15%! Αλλά, χριστιανοί μου, δεν παίρνετε χαμπάρι ότι αυτό το 15% είναι σοβαρό αντικίνητρο; Αντί να μειώσετε τη φορολογία των τόκων και να κάνετε τις καταθέσεις πιο ελκυστικές, με μεγαλύτερα επιτόκια, αποθαρρύνετε τον κόσμο και σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, γεμάτη ανασφάλεια τον σπρώχνετε να κρατήσει τα λεφτά του στα συρτάρια του;

Είμαστε ένα κράτος αντιφατικό και σαράβαλο. Της πλάκας, όπως φωνάζω, απ’ αυτή τη στήλη εδώ και τριάντα χρόνια. Ενα κράτος που, ενώ έχει τρομακτικό δημογραφικό πρόβλημα, βάζει βαθιά το φορολογικό μαχαίρι στις οικογένειες με παιδιά. Ενα κράτος που το πρωί λέει «μαζέψτε αποδείξεις, γιατί αν δεν μαζέψετε θα φάτε πρόστιμο» και το βράδυ διατάζει «όχι αποδείξεις!».

Αντί για πρόγραμμα και σοβαρότητα, συνεχής αυτοσχεδιασμός! Ξεχάσατε τι έγινε με τις φοροκάρτες; Φασαρία, κακό, αναλύσεις και τελικά μείναμε στα λόγια! Ενώ αν ο καθένας μας πλήρωνε τον μπακάλη ή τον φούρναρη με κάρτα και όχι με μετρητά, το κράτος θα εισέπραττε ακαριαία τον ΦΠΑ από την τράπεζα και δεν θα του τον τρώγανε τα διάφορα λαμόγια του εμπορίου.