Δεν περνάει μέρα, τελευταία, χωρίς σκάνδαλο στη φιλτάτη μας πατρίδα! Οχι ότι παλιά η χώρα μας ήταν λευκή περιστερά. Αλλά στο σημείο που έχουν φτάσει τώρα τα πράγματα, μη περαιτέρω δεν υπάρχει! Βρισκόμαστε στο ίδιο επίπεδο με την Κολομβία από πλευράς διαφθοράς! Κι αυτό, δεν το λέω εγώ. Το λέει επισήμως η Διεθνής Διαφάνεια. Και το έλεγε, επίσης, όποτε είχε μπροστά του τηλεοπτική κάμερα, ο πάλαι ποτέ Παπανδρέου. Ο Γιώργος, βέβαια. Που κέρδισε στις εκλογές με 11 πόντους διαφορά από τη ΝΔ και μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα γέμισε πληγές και χρέη την Ελλάδα, αλλά διέλυσε και το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του!

Αλήθεια, πού είναι ο Γιώργος; Στο ΠΑΣΟΚ δεν πατάει, στη Βουλή δεν εμφανίζεται, δηλώσεις δεν κάνει, εκτός κι αν αφορούν σε φήμες που θίγουν μέλη της οικογένειάς του, στο Χάρβαρντ δεν διδάσκει, παρά μόνο «μια στις τόσες». Και τι θα πει «διδάσκει», αφού δεν είναι καθηγητής; Τον κάλεσαν να δίνει διαλέξεις, χρυσοπληρώνοντάς τον, μάλιστα! Δεν χάνεται ο Παπανδρέου. Οπως δεν χάνεται κανένας πολιτικός, σ’ αυτό τον υπέροχο κόσμο! Ολοι έχουν τις «άκρες» τους.

Απορώ, πάντως, πώς δεν εκλήθησαν ακόμη για διαλέξεις ο Παπακωνσταντίνου και ο Αλογοσκούφης για την οικονομία, ο Γερουλάνος για τον πολιτισμό και η υπόλοιπη παρέα – η Μπιρμπίλη αίφνης –που για τον πρώην πρωθυπουργό θα χάραζε καινούργιους δρόμους, πράσινους και καινοτόμους! (Αχ, βρε φουκαριάρη λαέ, πόσες χιλιάδες παρτίδες μπιλιάρδου έχουν παιχτεί στην καμπούρα σου! Και πόσες άλλες θα παιχτούν, αν δεν γίνουμε, κάποτε, κράτος…).

Παρακολουθώ τηλεόραση, τουλάχιστον τρεις ώρες, από το πρωί ίσαμε το βράδυ. Και ιδίως πολιτικές εκπομπές. Με δημοσιογράφους που κραυγάζουν, με δημοσιογράφους που χαμογελούν πονηρά, με δημοσιογράφους που αυτοσχεδιάζουν, με δημοσιογράφους σοβαρούς και μετρημένους. Και μένω, συνεχώς, κατάπληκτος, από το θράσος των καλεσμένων τους –κατά κανόνα πρώην υπουργών. Ολοι τους έχουν επιτύχει στο έργο τους! Εισηγήθηκαν και ψήφισαν εξαιρετικούς νόμους, περιόρισαν τα έξοδα των υπουργείων τους, πολέμησαν το ρουσφέτι, τίμησαν τους ψηφοφόρους που τους έστειλαν στη Βουλή!

Εχω να δω καιρό, όμως, σε κανάλι, τον Φίλιππο Πετσάλνικο. Τι έγινε αυτός ο άνθρωπος, που ο Παπανδρέου τον πρότεινε ακόμη και για πρωθυπουργό; Τι έγιναν οι διάφοροι «κηπουροί», που δεν τους ήξερε ούτε η μάνα τους και ξαφνικά απέκτησαν μπόι, μαύρο υπηρεσιακό αυτοκίνητο, παρατρεχάμενους και δύναμη που ποτέ τους δεν είχαν φαντασθεί; Τι έγιναν οι εκατοντάδες «σύμβουλοι», που τριγύριζαν στα υπουργικά γραφεία με τουπέ και σηκωμένο φρύδι; Τους έφαγε όλους η μαρμάγκα! Οπως θα φάει και πολλούς από τους σημερινούς, που φαίνεται ότι δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι η σωτηρία της Ελλάδας παίζεται στα πέναλτι και γι’ αυτό εξακολουθούν να «πολιτεύονται» σαν τον παλιό καλό καιρό. Τον παλιό καλό καιρό, που μας κατάντησε ζητιάνους…

Τελευταία Νέα