# Μέσα στη δίνη της κρίσης, με τη συνεχή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας στην άκρη του γκρεμού, θα ήταν πολύ χρήσιμο, κατά τη γνώμη μου, όλοι οι εκπρόσωποι της εξουσίας στην κυβέρνηση είτε την αντιπολίτευση να διαβάσουν το βιβλίο του Κώστα Σημίτη που μόλις κυκλοφόρησε, με τίτλο: Ο εκτροχιασμός (εκδ. Πόλις). Θα έπρεπε να το διαβάσουν όσο και να διαφωνούν εκ των προτέρων είτε μερικά είτε πλήρως. Η ανάλυση της πορείας προς τον «εκτροχιασμό» που αφορά τη διαχείριση της οικονομίας και της οικονομικής κρίσης από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, ακόμα και για όποιον διαφωνεί ως προς τον καταμερισμό των ευθυνών, είναι ρεαλιστικός και εφαρμόσιμος μπούσουλας για την ζωτικής σημασίας πορεία προς την έξοδο από την κρίση.

# Η ανάλυση των πολιτικών αιτίων, που οδήγησαν στον οικονομικό εκτροχιασμό, με δεδομένη μάλιστα την ασταθέστατη πολιτική ισορροπία σήμερα, είναι εξίσου μεγάλης σημασίας. Με λίγα λόγια αναγκαστικά πολύ σχηματικά, η ανάλυση αφορά την κυρίαρχη «πελατειακή αντίληψη», όχι με την απλοϊκή της σημασία αλλά: ως «γενική και σιωπηρή συμφωνία» ανάμεσα στο κράτος, τις συντεχνίες και τους πολίτες ότι «αναγκαίος όρος της κοινωνικής ισορροπίας» είναι από την κάθε κυβέρνηση οι «εδώ και τώρα παροχές» από το κράτος (ανεξάρτητα από το θέμα χρηματοδότησής τους) προς τις συντεχνίες και τους ημετέρους, με ειδικές ρυθμίσεις, εξαιρέσεις από την ισονομία και διορισμούς.

# Σε αυτή την ανάλυση θα πρέπει να μη διαφωνεί κανένας, είτε πολιτικός είτε απλός πολίτης. Το μέγα ζήτημα είναι ότι αυτή η ζωτικής σημασίας αναγνώριση απαιτεί ριζική αλλαγή στον τρόπο διακυβέρνησης και εξίσου ριζική αλλαγή στον τρόπο άσκησης αντιπολίτευσης, τουλάχιστον από όσους στην αντιπολίτευση πολίτες πιστεύουν, όπως γράφει για όλα τα κράτη-μέλη της ΟΝΕ το βιβλίο: «το πλέγμα που έχει δημιουργηθεί από τη μέχρι τώρα κοινή πορεία αποτελεί τεράστια επένδυση σε ιδέες, κεφάλαια και εργασία, που κανένα από τα μέλη της ΟΝΕ δεν είναι σε θέση να αγνοήσει και να θυσιάσει χωρίς τεράστιο κόστος για το ίδιο».