Αναζήτηση
Tα φώτα σβήνουν στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής και μια οθόνη τηλεόρασης ανάβει. Ενας αμερικανός δημοσιογράφος λέει τις ειδήσεις και μας μεταφέρει στις 5 Μαΐου 1973, τότε που οι Led Zeppelin είχαν συγκεντρώσει το μεγαλύτερο έως τότε πλήθος που βρέθηκε ποτέ σε ένα μέρος για να παρακολουθήσει μία και μόνο συναυλία. Την ημέρα δηλαδή όπου οι Led Zeppelin στο Στάδιο Τάμπα έσπασαν το ρεκόρ των Beatles.
Κάτι επίσης εντυπωσιακό, με τη ζήτηση να χτυπάει κόκκινο, έγινε όταν το 2007 ενώθηκαν για να δώσουν μία συναυλία στο Ο2 του Λονδίνου στη μνήμη του ιδρυτή της Atlantic Records και φίλου τους Αχμέτ Ερτεγκούν. Τηρουμένων των αναλογιών, εντυπωσιακή ήταν και η προσέλευση των φαν τους το βράδυ της Παρασκευής που προβαλλόταν στο Μέγαρο Μουσικής η συγκεκριμένη συναυλία, το «Celebration Day».
Ετσι, προχθές για τους Led Zeppelin – έστω και σε ταινία – συναντήθηκαν στο Μέγαρο οι φαν: Γονείς με τα παιδιά τους, για να τους δείξουν πώς ήταν κάποτε το ροκ και πώς έβαζαν φωτιά με ηλεκτρικές κιθάρες. Δάσκαλοι με τις τάξεις τους, για να τις εισαγάγουν στο μάθημα «ροκ εν ρολ και ζωή», ή κάτι τέτοιο (καθηγητές και μαθητές από τα Εκπαιδευτήρια Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος είχαν δώσει ραντεβού στο φουαγέ για να μπουν μαζί στην αίθουσα). Παιδιά από μόνα τους, όλων των ηλικιών. Βετεράνοι ζεπελινάδες, που θα στέκονταν όρθιοι δύο ώρες για να δουν το γκρουπ (έτσι και γινόταν κάτι τέτοιο), αλλά ωραιότατα θα απολάμβαναν τη συναυλία στα αναπαυτικά καθίσματα της αίθουσας του Μεγάρου, καθώς και ένα κοινό όχι τόσο «ροκ», που θα ήταν όμως πρόθυμο να δώσει στο ροκ μια ευκαιρία.
«Μου αρέσει το κλασικό ροκ, γι’ αυτό είμαι εδώ. Μου αρέσουν συγκροτήματα όπως οι Led Zeppelin, οι Doors, οι Who και άλλα», λέει η Μαρία, μαθήτρια της Γ’ Λυκείου, ενώ ο Νίκος, δίπλα της, είναι από τους ένθερμους των Led Zeppelin. Τι του αρέσει πιο πολύ σε αυτούς; «Ο Τζίμι Πέιτζ και το μυστήριο που δημιουργεί γύρω του, ο οποίος είναι ένας ιδιαίτερα ψαγμένος καλλιτέχνης». Στο θέμα της επανένωσης του συγκροτήματος (κάτι που οι ίδιοι οι Led Zeppelin αποκλείουν κατηγορηματικά) συμβαίνει το εξής περίεργο: παρότι οι φαν τους θέλουν να τους δουν πάλι μαζί να βγουν να παίξουν, εκτιμούν την απόφασή τους να μην το κάνουν. «Καλύτερα έτσι, διαφέρουν από όλους τους άλλους που το κάνουν για τα χρήματα» (πρόσφατα ουκ ολίγα ειπώθηκαν για τους Rolling Stones και τα πανάκριβα εισιτήρια των προσεχών εμφανίσεών τους). Το «Celebration Day» πάντως κυκλοφορεί σε DVD.
Κάποιοι μέσα στην αίθουσα χειροκροτούν όταν εμφανίζεται το συγκρότημα. Λίγο πιο πίσω ακούω σχόλια για το πόσο καλός είναι ο Τζέισον Μπόναμ στα ντραμς, ο γιος του ντράμερ των Led Zeppelin, Τζον Μπόναμ, που πέθανε το 1980.
