«Ξέσπασμα» – είναι το τελευταίο που σου περνάει από το μυαλό όταν ακούς τον Τζον Πάρις να μιλάει. Ηπια, σιγανή, μελωδική φωνή στο τηλέφωνο. Ετοιμάζει βαλίτσες για την Αθήνα και την παράσταση «Κireru», που θα πει «ξέσπασμα» στα ιαπωνικά. Βρίσκεται ήδη στην πόλη, για την ακρίβεια προσγειώθηκε σχεδόν μαζί με την Ανγκελα Μέρκελ. Τέτοιο τάιμινγκ!

Ηταν ενήμερος. Τον ενδιαφέρει μάλιστα να δει και να ακούσει. «Θα έχω την ευκαιρία να περάσω μερικές ημέρες στην Αθήνα πριν από την πρεμιέρα, να συναναστραφώ με κόσμο, να έρθω σε επαφή με την καθημερινότητα. Εξω έχουμε εικόνα με τις μεγάλες διαδηλώσεις, τα επεισόδια στην τηλεόραση, την κρίση. Μου έκανε εντύπωση ότι όπου αναφέρω πως παίζω στην Ελλάδα εκφράζουν έκπληξη – πώς γίνεται, λένε, αφού είναι η κρίση εκεί. Είναι σημαντικό ότι η κουλτούρα δεν σταματά. Ο κόσμος αναζητάει να εκφραστεί με την τέχνη. Ο πολιτισμός είναι ζωή».

Κοσμοπολίτης μουσικός, μεγάλης εμβέλειας και πολυπράγμων. Ο βασικός συνεργάτης της Πι Τζέι Χάρβεϊ – έτσι τον ξέρει ο πολύς κόσμος, αλλά, αν αρχίσεις να μετράς ασχολίες, παρουσίες και μουσικές δραστηριότητές του, δεν τελειώνεις. Με τους Rootless Root (τη Λίντα Καπετανέα και τον Τζόσεφ Φρούτσεκ – που υπογράφουν και σκηνοθεσία, χορογραφία) παρουσιάζουν το «Kireru». Οι μουσικές είναι δικές του, συνθέσεις του που έχουμε ακούσει σε σάουντρακ, σε προσωπικά του άλμπουμ και συνεργασίες. Αλλά και κάποια νέα κομμάτια.

Η εποχή δεν απέχει πολύ: ο κόσμος φτάνει στα όριά του, ο υπερφορτισμένος εγκέφαλος του ανθρώπου ξεσπά και η μουσική και η κίνηση «αφηγούνται» την ιστορία. Από την άλλη, δεν μπορείς να κάθεσαι και να περιμένεις να τελειώσουν όλα. Ο Τζον Πάρις, αεικίνητο μουσικό πνεύμα (Giant Sand, Sparklehorse, Τρέισι Τσάπμαν, ένα πολύ μικρό δείγμα των συνεργασιών του), πιστεύει στη δύναμη της στιγμής. Στη σωστή στιγμή.

«Ο Τζόζεφ και η Λίντα πρώτη φορά επικοινώνησαν μαζί μου πέρυσι το καλοκαίρι, ενώ παίζαμε με την Πόλι σε κάποιες συναυλίες και συζητούσαμε με τη Μισέλ (είναι η φωτογράφος Μισέλ Χένιγκ), τη σύζυγό μου, για κάποια πρότζεκτ σχετικά με χορό. Και εντελώς ξαφνικά εμφανίστηκε αυτή η πρόταση». Τα υπόλοιπα είναι ιστορία – και (εκείνη τη στιγμή που μιλούσαμε με τον Τζον Πάρις) ήταν και μια πολύπλοκη υπόθεση το πακετάρισμα όλων των απαραίτητων (οργάνων κ.λπ.) για την παράσταση.

Σκέφτεται λίγο και επιστρέφει στον «χρόνο». «Εχω απορρίψει προτάσεις που μου άρεσαν εξαιτίας της χρονικής στιγμής. Οταν περιοδεύω, γράφω κάτι καινούργιο ή κάνω κάποια παραγωγή, πρέπει να φροντίζω να υπάρχει χρόνος για τη χαρτούρα που μαζεύεται. Και βασικά για την οικογένεια», λέει.