«Οσοι τα φέρνουν, τα παίρνουν». Αυτός είναι ο κανόνας – χρόνια τώρα – στη νυχτερινή διασκέδαση. Σε όλες τις επιχειρήσεις θεάματος παγκοσμίως. Και όχι μόνο σε αυτές, αν το σκεφτείτε λίγο καλύτερα. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν οι καλοί μηνιαίοι μισθοί της ημέρας κυμαίνονταν μεταξύ 120.000 – 150.000 δραχμών, φίρμα μεγάλη της εποχής είχε συνολικό νυχτοκάματο 3 εκατομμύρια! Σχεδόν 500 χιλιάρικα τα έτρωγε, πριν καλά καλά ξημερώσει, στο μπαρμπούτι. Αλογα δεν έπαιζε.

Γιατί έπαιρνε τόσα; Γιατί αν τραγουδούσε ο καταστηματάρχης δεν θα έκανε σεφτέ το κέντρο… Επίσης γιατί υπήρχαν κάθε βράδυ 400 – 600 φοροφυγάδες (οι περισσότεροι) που ξόδευαν πολλά για να διασκεδάσουν (πονέσουν, κλάψουν, αγαπήσουν κ.ο.κ., βάλτε όποιο ρήμα θέλετε). Η φίρμα δήλωνε 10 με 15 χιλιάρικα. Ετσι κι αλλιώς, ούτε ο ιδιοκτήτης μπορούσε να δικαιολογήσει περισσότερα, καθώς οι πελάτες δεν χρειαζόταν να πάρουν απόδειξη και ο λογαριασμός – στα περισσότερα μαγαζιά – «δινόταν» από τον μετρ στο αυτί. Από πάντα, μέχρι χθες. Μπορεί και σήμερα. Μην κοροϊδευόμαστε.

Τότε δεν υπήρχε η μόδα των εταιρειών να εισπράττουν το μερίδιο των τραγουδιστών από όσα εμείς (όχι οι κάτοικοι μιας άλλης χώρας…) πληρώνουμε κυρίως στις πίστες και (της… φοροδιαφυγής το κάγκελο) τις συναυλίες. Γιατί από δισκογραφία, μηδέν. Τους γονατίσαμε με την πειρατεία μας.

«ΤΑ ΝΕΑ» ανέλυσαν το ζήτημα. Να προσθέσω θέλω κι εγώ δυο – τρεις σκέψεις μου στην πατριδογνωσία του Athens by night. Δεν είναι παράνομο να συστήνονται εταιρείες (άρα, νόμιμο), αλλά με αυτό το… κόλπο γλιτώνουν φόρους εκατομμυρίων (άρα, όχι ηθικό). Εστω, όμως, μέσω αυτών δηλώνονται τα πραγματικά εισοδήματά τους; Γιατί αυτό (μας) καίει. Εδώ οι απόψεις διίστανται και τα σχετικά δημοσιεύματα διχάζουν. Τα μεγάλα ονόματα (που πολύ – λίγο έριξαν τα κασέ τους) επιβιώνουν προς το παρόν καλά. Και τα μεγάλα μαγαζιά αντέχουν. Ακόμα. Ετσι πιστεύουν και λένε οι περισσότεροι. Εισπράττουν βέβαια τα μισά από όσα πριν από τέσσερα χρόνια, λειτουργώντας πλέον μόνο δύο βράδια. Αρκετά κάνουν ό,τι μπορούν: από γάμους και αρραβώνες μέχρι βαφτίσεις. Την ίδια στιγμή δημοπρατούν (ναι!) την εκμετάλλευση των (αναμνηστικών) φωτογραφιών και των (παράνομων συχνά, γιατί είναι δημόσιοι χώροι) πάρκινγκ!

Να κάνω όμως λίγο (και) τον συνήγορο του Διαβόλου, γιατί οι νύχτες είναι πονηρές και τα αδικήματα που ανθούν ποικίλα. Με σταθερά μειούμενη την κίνηση μέσα σε δέκα χρόνια – από ένα ρεπό την εβδομάδα φθάσαμε σε μία εργάσιμη! – αναρωτήθηκε ποτέ κανείς πώς προκύπτουν τέτοιοι (αν είναι αληθινοί) τζίροι; Και πληρώνονται τέτοια νυχτοκάματα; Πολλαπλασιάστε τη χωρητικότητα κάθε κέντρου με την ανώτατη δυνατόν κατά κεφαλήν κατανάλωση. Βγαίνει;

Και το ανάποδο. Μπορεί και συναφές. Οι μυημένοι (σίγουρα) και οι αρμόδιοι (θέλω να πιστεύω – γιατί αν δηλώνουν ανυποψίαστοι, μάλλον σκοπούμενη αμέλεια προκύπτει…) ξέρουν πως υπάρχουν χώροι διασκέδασης, εντός και εκτός Αθηνών, με ελάχιστη κίνηση που κόβουν αβέρτα αποδείξεις και δηλώνουν έσοδα τρελά. Ξέπλυμα βρώμικου χρήματος λέγεται αυτό, για τους αφελείς.

Σαββατοκύριακο έρχεται, παρ’ όλα αυτά. Καλή μας διασκέδαση.

Τελευταία Νέα