Συμβαίνουν και σε άλλες κοιτίδες του ελληνισμού τα… ανεπανάληπτα, τα ελληνικότατα. Εις Κύπρον, λοιπόν, τα σπουδαία… Είπε η Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου να διοργανώσει διαγωνισμό μουσικής σύνθεσης για να την προαγάγει στο νησί. Με θέμα την «Αρπαγή της Ευρώπης» και στόχο τη μουσική μπαλέτου.

Εφτασαν τα διαγωνιζόμενα έργα και επιτροπή από μουσικούς απεφάνθη για τα βραβεία – πρώτο, δεύτερο και τρίτο. Κανένας δεν υποψιάστηκε την… ελληνικούρα που κρυβόταν πίσω από τα βραβευμένα έργα, παρότι τα δύο πρώτα δόθηκαν σε δύο Κυπρίους (φυσικά) – αδέλφια.

Πάνω που ετοιμάστηκαν να τα εκτελέσουν και έφτασαν από τους βραβευμένους συνθεταράδες οι παρτιτούρες, είπαν οι ιθύνοντες να μην υποψιαστούν τίποτα κακό από τις σημειώσεις στο πεντάγραμμο, σαν κάποιος να είχε ξανασχοληθεί με τα – υποτίθεται – πρωτότυπα έργα.

Φύλαξαν και τα ρούχα τους και το τσέκαραν, όμως, για το καλό. Εστειλαν λοιπόν τις σημειωμένες παρτιτούρες από τη Λευκωσία στην Αθήνα, στο Ελληνικό Κέντρο Μουσικής να το ελέγξει και να τους γνωμοδοτήσει. Εστω και μετά την πρώτη εκτέλεση των βραβευμένων μουσικών. Και τι γνωμοδότησε; Οτι το έργο που απέσπασε το πρώτο βραβείο ανήκε σε ούγγρο συνθέτη. Οπως και το έργο του αδελφού που πήρε το δεύτερο βραβείο. Ευτυχώς, άλλου συνθέτη.

Τι σου κάνει το αθάνατο ελληνικό πνεύμα του… καταφερτζάκου. Μιράκολα! Μιράκολα!

Φοίβη