Και παρακολούθησε αναπόσπαστο πώς πριν από 2.436 χρόνια η τάξη των Ιππέων, γόνων καλών οικογενειών της αρχαίας Αθήνας (έφιπποι σε… μοτοσικλέτες στην κατά Σταμάτη Φασουλή εκδοχή), έβγαλαν από τη μέση τον μισητό τους βυρσοδέψη ή τομαρά ή τομάρι Κλέωνα (Παφλαγόνα, ήτοι καυχησιάρη στην αρχαία κωμωδία), μέγα εχθρό του Αριστοφάνη, υπέρ ενός Αλλαντοπώλη (ο απολαυστικός Πέτρος Φιλιππίδης) που ξύνει… πατσές.

Μπορεί ο Ντε Νίρο να μην ήπιε τον ελληνικό καφέ που λατρεύει αλλά ο Παφλαγόνας (Γιάννης Ζουγανέλης) τον ήπιε πικρό και διόλου της παρηγοριάς. Την ώρα που ο αντίπαλός του μαθαίνει πολιτικούς ελιγμούς από τους δούλους (τον Τάκη Παπαματθαίου και τον καλό Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη) και τους Ιππής για να γίνει Αλλανταλλωνπώλης. Και να πάρει την εξουσία από τη Βουλή και τον Δήμο Αθηναίων (με το πρόσωπο του Γιώργου Καύκα).
Σε ένα σκηνικό (Μανόλης Παντελιδάκης) που θύμιζε περιοχή Χαυτείων, με τη φωτεινή επιγραφή «Δήμος Αθηναίων» και τους μηχανόβιους Ιππής, με τις στολές (από την Ντένη Βαχλιώτη) α λα παίκτες του ράγκμπι, με λευκά κολάν, το πολιτικό σύνθημα, που θα μπορούσε να είναι και σημερινό, έγινε σαφές: «Ο πιο σιχαμένος θα νικήσει!»
«Εγώ έκλεβα για το καλό του συνόλου» ξεστόμιζε ο Παφλαγόνας ως ύστατο κόλπο για να κρατήσει την εξουσία και το κοινό χειροκροτούσε την ατάκα ως αποδοκιμασία στην τακτική των σύγχρονων πολιτικών. Ετοιμο να τραγουδήσει μαζί με τον καλοκουρντισμένο (χορογραφία: Μπέττυ Δραμισιώτη) Χορό «Βρωμερέ, σιχαμερέ που όλο γκαρίζεις / κι απ’ το θράσος σου πλημμύρισε όλη η πόλη… / γιατί είσαι τόσο βόρβορος / κι η πόλη θα πνιγεί».
Πιστή στην τελευταία «μόδα» (;) που αποφεύγει τις βωμολοχίες στα αριστοφανικά έργα – όπως πρόσφατα και οι «Νεφέλες» του Νίκου Μαστοράκη – η σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή είχε έναν καλόν αρωγό: τη μουσική του Γιώργου Χριστιανάκη που με στίχους Λίνας Νικολακοπούλου έδωσε στον Χορό, με κορυφαίο τον Γιάννη Σαμσιάρη, την ευκαιρία να χορέψει από λαϊκό τσατσά (για την ακρίβεια: «φιλιά, ρετσίνα και λαϊκό πατσά», σε παράφρασή του) μέχρι πυρρίχιο. Δίνοντας και στο ΚΘΒΕ μια εμπορική επιτυχία, εν μέσω κρίσης, ανάλογη ίσως μόνον των προπέρσινων «Αχαρνέων» του, με τον Σταμάτη Κραουνάκη – Δικαιόπολι.
Κι αν ο Αλλανταλλωνπώλης πήρε την εξουσία, επειδή «όσο λειτουργεί η Βουλή και ο λαός αδιαφορεί, όλα είναι με το μέρος μου», το κοινό αντέδρασε ακόμη πιο βροντερά στις ατάκες «έχουμε πολιτικούς που τους ταΐζουμε με δέκα μασέλες» και (προς τον Παφλαγόνα – Κλέωνα) «ο λαός με την ψήφο του θα σε στείλει από εκεί που ήρθες».