Αναζήτηση
Ροζ, πολύ ροζ, στα όρια του τζουρτζουλί
Αγαπητή Φοίβη,
Εχεις δει μια διαφήμιση για το νέο βιβλίο της μπεστσελερίστριας Λένας Μαντά; Δείχνει μια γυναίκα, με ένα βιβλίο (της Μαντά υποθέτω) αγκαλιά να προχωράει νωχελικά, νωχελικά και υποσχετικά, ανάλαφρα μέσα σε ένα μουσικό περιβάλλον ροζέ.
Από το βιβλίο στο τέλος πέφτει ένα τριαντάφυλλο και το βλέπουμε στο έδαφος ολοστρόγγυλο και καθόλου πατικωμένο, σαν να μην ήταν ποτέ ανάμεσα στις σελίδες και ακούμε από μια λάγνα φωνή «Ενα βιβλίο που θα σας καθηλώσει».
Ηθελα να ήξερα ποιος τα σκέφτεται αυτά τα υπερβολικά, σαν Αρλεκιν, και γι’ αυτό ζητώ τη βοήθειά σας.
Με χαιρετισμούς,
Ανδρομάχη Κατσαρού
Δεν χρειάζεται μεγάλη έρευνα, αγαπητή Ανδρομάχη. Η υπερβολή τα σκέφτεται όλα αυτά. Και τα ντύνει με ροδαλή γλυκερίλα να έρθει να λιγώσει το γυναικείο κοινό που το περιμένει το θεληματικό πιγούνι και το αφημένο στο ροζ ρομάντζο του άβουλο, πλην δυναμικό, θηλυκό. Τι να πει όμως κάποιος; Οπως λέει και το γκρουπ Kill The Cat: «Το να ξεζουμίζεις είναι πειρασμός / μα αυτό δεν είναι σχέσεις, είναι επεκτατισμός / είναι αυτό που λέμε ροζ ιμπεριαλισμός».
Νόμος είναι το δίκαιο του πιο ξετσίπωτου
Αγαπητή Φοίβη,
Ταξιδεύοντας με την αμαξοστοιχία Βρέμης – Κολωνίας (Γερμανία) τον περασμένο Νοέμβριο, ένας επιβάτης άπλωσε τα πόδια του, φορώντας τα παπούτσια του, στο κάθισμα. Ο ελεγκτής τού είπε τα γνωστά. Οτι δηλαδή είναι ανεπίτρεπτο να κάθεται έτσι, πως φθείρεται η δημόσια περιουσία και ότι στην επόμενη στάση πρέπει να εγκαταλείψει το τρένο. Ανταπαντά ο επιβάτης, λέγοντας ότι έχει εισιτήριο μέχρι το τέλος της διαδρομής. Στην αμέσως επόμενη στάση, ο υπάλληλος του λέει να τον ακολουθήσει, του δείχνει την έξοδο και αυτός αποβιβάζεται, γνωρίζοντας ότι αν δεν το έπραττε θα τον κατέβαζαν τρεις αστυνομικοί ήθελε δεν ήθελε.
Η αντίδραση των επιβατών στους χειρισμούς του δημοσίου υπαλλήλου θετικότατη (χειροκρότημα).
Δεν θέλω να πιστεύω ότι αν αυτό συνέβαινε στην Ελλάδα του κ. Τσίπρα (ο επιβάτης ήταν περίπου 30 χρονών) θα είχαμε επερωτήσεις στη Βουλή για καταστρατήγηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περιορισμό των νέων και διάφορες άλλες φωνές από τα λεγόμενα αριστερά και φιλανθρωπικά κόμματα και κορόνες του τύπου ότι το τρένο ως δημόσιο μέσον πρέπει να είναι στην υπηρεσία του κάθε «πολίτη».
Τι λέτε;
Ευχαριστώ, φιλικά, Χρίστος Τσαχπίνης – Καβαλιώτης, Γερμανία
Αντιθέτως, αγαπητέ Χρίστο, εδώ δίκαιο είναι μόνον το δίκαιο του συνδικαλισταρά και του διαδηλωταρά που μπορούν να απλώνουν τις ποδάρες τους παντού. Ακόμη και στα κεφάλια των υπολοίπων. Να κάνουν τις πόλεις ανάστατες. Να καταστρέφουν δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες. Να διώχνουν τουρίστες. Να κλείνουν δημόσια μνημεία. Ποιες επερωτήσεις και άλλα… επίσημα; Κανονικότατα και με τον νόμο του πιο ξετσίπωτου!
