Πορτοκαλί μάντρες, καταπράσινες φυλλωσιές που αναρριχώνται σε μοβ παράθυρα, ιπτάμενοι δράκοι, κίτρινα υποβρύχια… Η ομάδα γκραφίτι Carpe Diem που από τα μέσα του ’90 παρεμβαίνει δυναμικά με τα σπρέι της για να δώσει λίγο χρώμα στη ζωή μας ζωγράφισε σχολικά κτίρια στο κέντρο της Αθήνας. Στο Παγκράτι, τα Εξάρχεια, τον Αγιο Παντελεήμονα, το Μεταξουργείο, την Αττική, το άσπρο (και πολλές φορές ξεφτισμένο) των τοίχων των απρόσωπων δημοτικών σχολείων απέκτησε τη ζωντάνια μεγάλων τοιχογραφιών.

Χρώμα κατά της μονοτονίας του γκρίζου. Σπρέι και πινέλα για να αποκτήσει η καθημερινότητα της σχολικής ζωής κάτι που – έτσι κι αλλιώς – είναι περιορισμένο στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα: φαντασία και ελευθερία. Η δράση υλοποιήθηκε με τη στήριξη της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς και αποτελεί μέρος του γενικότερου προγράμματος Ζωγραφίζοντας Σχολικά Κτίρια που άρχισε το 2007 και από τότε έχει παρέμβει σε σχολεία σε όλη Ελλάδα. Και δεν είναι μονάχα οι καλλιτέχνες της urbanart που συμμετείχαν στη μεταμόρφωση των σχολείων.

Είναι και τα παιδιά. Γιατί μέρος του προγράμματος περιελάμβανε και σεμινάρια από τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες προς τους μαθητές. Oι Ners, Ozone, Senor, Scar, Same84, Taxis, Woozy& Tare δίδαξαν τα παιδιά τεχνικές γκραφίτι και τεχνικές για τοιχογραφία. «Εγινε χαλασμός κυρίου» λέει ο Κυριάκος Ιωσηφίδης, συνιδρυτής και συντονιστής της ομάδας Carpe Diem. «Τα παιδιά μάς καλούσαν και στα σπίτια τους, στις γειτονιές τους. Και οι γονείς τους το ίδιο». Το μεγαλύτερο μέρος του σεμιναρίου ήταν η πρακτική εφαρμογή των τεχνικών γκραφίτι και ζωγραφικής σε τοίχους, και τα παιδιά πήραν πινέλα και μπογιές και ζωγράφισαν σε χαμηλές επιφάνειες.

Oπου Carpe Diem, βάλτε σπρέι, σκαλωσιές, χρώματα, μεγάλες επιφάνειες – κινητές ή ακίνητες -, τοιχογραφίες σε πολυκατοικίες, μεγάλα κτίρια, εργοστάσια. Είναι η πρώτη (και μοναδική μέχρι στιγμής) οργανωμένη ομάδα street artists που έχει βάλει τη σφραγίδα της σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, από τη μάντρα που περιβάλλει το κτίριο του παλιού εργοστασίου Ελαΐς, τις εργατικές πολυκατοικίες στον Ταύρο επί της οδού Πειραιώς, το Βασδέκειο Αθλητικό Κέντρο στον Δήμο Ν. Ιωνίας Μαγνησίας έως τη Νέα Ιωνία Αθήνας, το Ινστιτούτο Goethe, το κτίριο της ΓΓΝΓ και τοίχους κτιρίων στο Γκάζι.

Αλλωστε, όπως έλεγε και ο Κυριάκος Ιωσηφίδης, οι δημόσιες τοιχογραφίες σε κτίρια της πόλης (ή έργα τους που βλέπουν το κτίριο συνολικά ως επιφάνεια εργασίας) έχουν μετατοπίσει την «οπτική» των πολιτών, μέρα με τη μέρα το μέσο γούστο αναζητάει λύσεις για να σπάσει η μονοτονία της τσιμεντούπολης κι έτσι η δουλειά τους έχει και τη στήριξη του κόσμου.

Τελευταία Νέα