Τι ήταν λοιπόν ο Δημήτρης Χριστούλας – ο 77 χρονών αυτόχειρας του Συντάγματος; Ηταν άραγε ήρωας; Ηταν ρίψασπις; Ηταν επαναστάτης; Ηταν θύμα μιας μελαγχολικής διάθεσης; Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να τον αφορίσουν επειδή, λέει, αυτοκτόνησε αντί να σκοτώσει πέντε – έξι από τους «υπευθύνους για την κατάντια της χώρας».

Ο μακαρίτης αυτόχειρ απλώς ενδεχομένως να ακολούθησε τη μοίρα πολλών άλλων που έχασαν τζάμπα και βερεσέ τη ζωή τους στη χώρα μας λόγω της θεαματικής ανεπάρκειας του κράτους. Ο θάνατός του, όπως π.χ. εκείνοι του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ή του Μανώλη Καντάρη (του 44χρονου που δολοφονήθηκε από αλλοδαπούς ληστές στην οδό Ηπείρου λίγες ώρες πριν γίνει πατέρας), έγινε αμέσως αφορμή σπέκουλας, πολιτικής εκμετάλλευσης και -κυρίως – μιας έκρηξης μίσους κατά παντός επιστητού.

Θαρρείς πως ορισμένοι περιμένουν σαν κοράκια μπροστά στις τηλεοράσεις τους ή τα PC τους τον επόμενο νεκρό, το επόμενο θύμα. Αμέσως μόλις ανακοινώθηκε το θλιβερό γεγονός και με την αβάντα φυσικά των – πάντοτε μελοδραματικών σε αυτές τις περιπτώσεις – ΜΜΕ, ξεκίνησαν οι παιάνες για «εκδίκηση» και οι ιντερνετικές στοχοποιήσεις των «κακών» πριν καταλήξουμε στην all time classic κλωτσοπατινάδα στο Σύνταγμα.

Είναι σαφές πως το χέρι του Χριστούλα το όπλισε η κρίση και αυτοί (όποιοι και αν είναι) που μας έφτασαν ώς εδώ. Κατά τη γνώμη μου, όμως, υπάρχουν και άλλοι ηθικοί αυτουργοί: Ολοι εκείνοι που προσπαθούν με λύσσα να πείσουν τον κόσμο πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα, πως βάσει ενός σκοτεινού σχεδίου η Ελλάδα θα καταστραφεί, πως τα παιδιά μας είναι καταδικασμένα να ζήσουν στη χειρότερη μιζέρια. Η φρασεολογία στο ύστατο σημείωμα του (κατά τη δημοσιογραφική κοινή γλώσσα) «77χρονου συνταξιούχου αυτόχειρα» το αποδεικνύει…

Τελευταία Νέα