Σε κείμενο του πεζογράφου Βασίλη Βασιλικού με τίτλο «Τα πιάτα που μαγειρεύω», επιχειρείται η εξήγηση της κομψής ιταλικής σιλουέτας: «Για μένα, η καλύτερη κουζίνα, μετά την κινέζικη (αλλά την αυθεντική κινέζικη κι όχι την εξευρωπαϊσμένη, κι υπάρχουν πάμπολλα τέτοια ταπεινά εστιατοριάκια στο Παρίσι που την προσφέρουν) είναι η ιταλική.

Οι Ιταλοί είναι κατά βάση αδύνατοι, ενώ τρών’, μεσημέρι και βράδυ, πρώτο, δεύτερο και τρίτο πιάτο. (Το πρώτο είναι το antipasto, το δεύτερο η pasta και το τρίτο το metapasto, δηλαδή κρέας ή ψάρι κ.λπ.). Γιατί; Γιατί το antipasto μπορεί να συνοδεύεται από κριτσίνια, αλλά ψωμί δεν εμφανίζεται στο τραπέζι, παρά μόνο με το τρίτο και τελευταίο πιάτο.

Αγνοούν το βούτυρο κι έχουν, όπως η κρητική κουζίνα, μόνο λάδι. Παχύσαρκο Ιταλό σπάνια να δεις στον δρόμο κι αυτό, αν τύχει, θα είναι μάλλον πρόβλημα μεταβολισμού».