Ο πρώτος μοντέρνος της ελληνικής ζωγραφικής, ο Κωνσταντίνος Παρθένης (1878-1967), αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση που κατάφερε να πραγματοποιήσει στην αρχή του 20ού αιώνα τη ρήξη με το καλλιτεχνικό κατεστημένο του Μονάχου. Κοσμοπολίτης, ο αλεξανδρινός ζωγράφος επηρεάστηκε από την Αρ Νουβό, τον βιεννέζικο συμβολισμό και τον Γκούσταβ Κλιμτ, τους βυζαντινούς αγιογράφους και τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο, τους μεταϊμπρεσιονιστές και τους φωβιστές. Κατάφερε όμως να αφομοιώσει όλα αυτά τα στοιχεία σε μια προσωπική γλώσσα δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο ύφος, που διακρίνεται για τον ιδεαλισμό, τον ρυθμό του και την πνευματικότητά του.