Η χθεσινή απόφαση (15 ψήφοι υπέρ και 1 κατά) του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, με την οποία γίνεται δεκτή η προσφυγή της ΠΓΔΜ (17-11-2008) κατά της Ελλάδας, μας θυμίζει σειρά λαθών στο ζήτημα των Σκοπίων που χρωμάτισαν την ελληνική εξωτερική πολιτική. Με πιο πρόσφατο πολιτικό λάθος την ελληνική στάση στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι τον Απρίλιο του 2008, όταν ο έλληνας πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής απείλησε με βέτο στην πρόσκληση ένταξης της ΠΓΔΜ στην Ατλαντική Συμμαχία. Ελληνικό βέτο δεν υπήρξε, όμως η ελληνική κυβέρνηση υπερασπίστηκε αυτή την πρωτοβουλία την οποία καταδίκασε χθες το Διεθνές Δικαστήριο, κρίνοντας ότι η Ελλάδα παραβίασε την Ενδιάμεση Συμφωνία της Νέας Υόρκης μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ της 13ης Σεπτεμβρίου 1995. Σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου, η Ελλάδα παραβίασε το άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, το οποίο υποχρεώνει την Ελλάδα να μην εναντιώνεται σε αιτήσεις εισόδου της ΠΓΔΜ σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς και θεσμούς στους οποίους η Ελλάδα είναι ήδη μέλος. Η δημοσιοποίηση της απόφασης της Χάγης συμπίπτει με δύσκολες και περίπλοκες θεσμικές διεργασίες στην ΕΕ. Η ΠΓΔΜ θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει πολιτικά την απόφαση του Δικαστηρίου. Η ελληνική πλευρά πρέπει να επιμείνει σε μια πολυδιάστατη και επωφελή και για τις δύο χώρες συνεργασία. Αρκετά μας κόστισαν οι πατριδοκαπηλίες της περιόδου 1990-1991 και οι χαμένες ευκαιρίες όπως το Σχέδιο Συνθήκης Επιβεβαίωσης των Υπαρχόντων Συνόρων, γνωστό και ως πακέτο Πινέιρο (Απρίλιος 1992).

Σήμερα, οι σχέσεις καλής γειτονίας και η εδραίωση της σταθερότητας και της ευημερίας στα Δυτικά Βαλκάνια μπορούν να εξασφαλιστούν μόνο μέσα από την εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτών λύσεων στις εκκρεμείς διμερείς διαφορές.

Ο Σ. Ντάλης διδάσκει Διεθνείς Σχέσεις και Διεθνή Πολιτική στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Τελευταία Νέα