Ο θρίαμβος της μετάλλαξης. Γιατί ο επιστήμονας επιδίδεται στην τρανσέγενεση. Γιατί ο άνδρας είναι κτήνος και βιαστής. Γιατί η ομορφιά είναι τεχνητή. Γιατί η γυναίκα είναι πειραματόζωο. Και γιατί οι σχέσεις είναι υπονομευμένες και χαλασμένες. Ως εκ τούτου, μεταλλαγμένοι όλοι και όλα.

Το στόρι, που αδυνατώ, επειδή είναι θρίλερ, να αποκαλύψω, αρχίζει κάπως έτσι. Ο Ρόμπερτ (Αντόνιο Μπαντέρας), πλαστικός χειρουργός, επιδίδεται στην ιδιωτική του κλινική – στο σπίτι του δηλαδή – σε πειράματα πάνω στο δέρμα μιας έγκλειστης νέας με το όνομα Βέρα (Ελενα Ανάγια). Μαζί του, ως οικιακή βοηθός, μια ηλικιωμένη με το όνομα Μαρίλια (Μαρίζα Παρέδες). Ο Ρόμπερτ λοιπόν, κόντρα στα επιτρεπόμενα όρια των ερευνών, «ντύνει» τη Βέρα, το πειραματόζωό του, με ανθεκτικό στο τσίμπημα των κουνουπιών αλλά και σε κάθε μορφή τραυματισμών δέρμα μεταλλαγμένο από γενετικό κώδικα χοίρων.

Οπως μαθαίνουμε στην εξέλιξη της ιστορίας, το βασικό κίνητρο που τον σπρώχνει σ’ αυτά τα ακραία πειράματα γενετικής προέρχεται από αθεράπευτο, αισθηματικό τραύμα. Από την απώλεια της γυναίκας του έπειτα από αυτοκινητικό δυστύχημα που την έκαψε και την παραμόρφωσε, με αποτέλεσμα εκείνη πάνω στην απελπισία της να πέσει από το παράθυρο και να σκοτωθεί. Κοντά σ’ αυτό, και ο βιασμός της κόρης του Νόρμα, ένα τραγικό βίωμα που την έστειλε στο ψυχιατρείο. Εν ολίγοις, η Βέρα είναι το υποκατάστατο αυτών των δύο απωλειών. Γι’ αυτό την έχει εγκλωβίσει. Γι’ αυτό της «φοράει» δέρμα ανθεκτικό. Γι’ αυτό την ομορφαίνει με πλαστικό. Και γι’ αυτό μέσα από μια γιγαντιαία οθόνη παρακολουθεί και απολαμβάνει το έργο του. Οπως ο καλλιτέχνης τον πίνακά του. Ετσι η βασική σχέση άνδρα – γυναίκας μετατίθεται από το πραγματικό στο φαντασιακό. Που σημαίνει ότι η μετάλλαξη πορεύεται με το φαντασιακό και ότι η πραγματικότητα έχει εκτοπιστεί από το εικονικό.

Κάπως έτσι αρχίζει μια σειρά παραμορφώσεων, μεταλλάξεων και ανατροπών. Που καταλήγουν στην επαναφορά του τέρατος του Φρανκενστάιν με νέα μορφή. Ο έρωτας ως βιασμός. Ο άντρας ως γυναίκα. Ο γυναικείος κόλπος τεχνητός. Οσο ο επιστήμονας και καλλιτέχνης (ο Ρόμπερτ δηλαδή) επιχειρεί να αποκαταστήσει το νεκρό παρελθόν, τόσο περισσότερο μεταλλάσσει, παραμορφώνει και όλα δίπλα του, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τα σκοτώνει.

Κοντά σε όλα αυτά, το ρομάντζο το φτηνό και το λαϊκό. Γιατί εφαλτήριο και εναρκτήριο λάκτισμα αυτής της ιστορίας είναι η απώλεια ενός έρωτα και μιας οικογενειακής ευτυχίας. Με απλά λόγια, ο Αλμοδόβαρ όχι μόνο υπερβαίνει τον εαυτό του (δηλωμένος δημοσίως ως γκέι) αλλά από πάνω περιγράφει την προσωπική του κατάσταση ως νοσηρή και μεταλλαγμένη. Απίστευτο. Μέσα στις πιο συμπαγείς του σκηνοθεσίες, μ’ έναν Μπαντέρας που ταιριάζει απόλυτα στην εικόνα ενός ήρωα που έχει μεταλλαχθεί από παλιό αμερικανικό θρίλερ σ’ έναν νεκροφιλικό επιστήμονα της πλαστικής και της γενετικής! Βαθμοί=7