George, very well done. Ετσι και καλύτερα. Διότι «Αι Ειδοί του Μαρτίου» είναι η καλύτερη ταινία του Τζορτζ Κλούνι. Της πολιτικής και των παρασκηνίων. Οπου μια σειρά από βρωμίτσες καταλήγουν στην ανάδειξη του επόμενου προέδρου των ΗΠΑ.

Ιούλιος Καίσαρ. Πρώτα μια μικρή υπενθύμιση Ιστορίας. Οπου η 15η μέρα – σύμφωνα με το ρωμαϊκό ημερολόγιο – ήταν οι «ειδοί». Οχι μόνο του Μαρτίου αλλά του Μαΐου, του Ιουλίου και του Οκτωβρίου. Εκείνη την ημέρα δολοφονήθηκε ο Ιούλιος Καίσαρ από τον Βρούτο. Μάλιστα είχε ειδοποιηθεί από έναν μάντη: «Να φοβάσαι τις ειδούς του Μαρτίου». Ομως εκείνος δεν φοβήθηκε. Μπήκε στη Σύγκλητο και ο Βρούτος τον μαχαίρωσε. Από εκεί και το θεατρικό του Σαίξπηρ «Ιούλιος Καίσαρ». Από εκεί και το ποίημα του Καβάφη «Μάρτιαι Ειδοί». Από εκεί εμπνευσμένο και το θεατρικό έργο «Farragut North» του Μπο Γουίλιμον που ανέβηκε στη Νέα Υόρκη πριν από τρία χρόνια. Από εκεί και η μεταφορά στην οθόνη του πολιτικού θρίλερ που σκηνοθέτησε ο Τζορτζ Κλούνι. Η τέταρτη σκηνοθεσία του σε μεγάλου μήκους ταινία. Με τη φόρα που έχει πάρει μπορεί ακόμα και τον Κλιντ να ξεπεράσει. Και εις ανώτερα.

Στίβεν, Πολ, Μόλι. Ο Στίβεν (Ράιαν Γκόσλινγκ), νεαρός, φιλόδοξος, πανέξυπνος, επικοινωνιακός και χαρισματικός. Αίλουρος κανονικός. Που με άνεση και ευκολία χειραγωγεί δημοσιογράφους (Μαρίζα Τομέι) και πολιτικούς αντιπάλους (Τζέφρι Ράιτ). Ο Στίβεν είναι το δεξί χέρι του Πολ (Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν). Του master mind στην επικοινωνία και στη στρατηγική ενός κυβερνήτη (Τζορτζ Κλούνι) φιλελεύθερων, αντιπολεμικών και φιλολαϊκών εξαγγελιών που έχει βάλει πλώρη να κερδίσει το χρίσμα των Δημοκρατικών, πράγμα που θα τον εκτοξεύσει ως επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ. Το πρώτο λάθος του Στίβεν είναι που «κοιμάται» με μια εικοσάχρονη ασκούμενη βοηθό (Εβαν Ρέιτσελ Γουντ). Και το δεύτερο ότι συναντά σε κρυφό ραντεβού τον Τομ (Πολ Τζιαμάτι), τον σύμβουλο του αντίπαλου πολιτικού. Ομως από τα δύο αυτά παιδαριώδη λάθη καταλήγει να βγάλει τέσσερις άσους και να σηκώσει το τραπέζι. Πώς γίνεται αυτό;

Οι βρωμίτσες. Ο Στίβεν, όπως ο Πολ και ο Τομ, δεν είναι ιδεολόγοι αλλά διαφημιστές. Πρόσχημα η ιδεολογία. Κατάληξη η έφοδος στην εξουσία και το χρήμα. Είναι οι promoters, οι ιμάντες, το εφαλτήριο των πολιτικών αλλά και οι σκηνοθέτες μιας εικονικής – πολιτικής – πραγματικότητας. Οπως και οι δημοσιογράφοι. Πίσω από τα παχιά τα λόγια υπέρ των μαζών, σκουπίζουν τις βρωμίτσες των πολιτικών. Μια τέτοια βρωμίτσα μπορεί να καταστρέψει το «προϊόν». Πάνω απ όλα το image. Πάνω απ όλα το αγγελικό πρόσωπο των πολιτικών. Από ένα τέτοιο περιστατικό ο Στίβεν αναδεικνύεται σε αστέρι μοναδικό. Και το αφεντικό του, ο κυβερνήτης, με το προφίλ του Ομπάμα, κατευθύνεται στον θρόνο του προέδρου των ΗΠΑ.