Η σφραγισμένη κοντά δύο χρόνια τώρα παιδική χαρά στον Άγιο Παντελεήμονα «καταργείται και δημιουργούνται προϋποθέσεις για παιχνίδι σε ολόκληρη την πλατεία» -δεν ξέρω πόσα θαυμαστικά να βάλω!


Η είδηση αυτή, μάλλον η απόφασηαυτή, όπωςτη διάβασαμετοκαλημέρατηςκαινούριαςχρο- νιάς, επιστέφειίσωςμιασειρά απόμικρέςμεγάλεςνίκεςτης ακροδεξιάς. Έτσι, μαζίμεταοικονομικά, μετονάμεσοκαιέμμεσοκοινωνικόαντίκτυπότους, βαραίνουναβάσταχταοιυποθήκεςπουενέγραψεηπερασμένη χρονιάστηνκαινούρια. Καιπια ξεφεύγειαπόταόριατουχιούμορότιτοπιοσύντομοανέκδοτο είναιτο«Ευτυχισμένοτο2011». Τοερώτημαμοιάζειρητορικό:

Μπορείτάχαναανακοπείηπορείασυντηρητικοποίησης, καιμάλισταηπορείατηςακροδεξιάς πουσημειώνει, όπωςείπα, μικρές μεγάλεςνίκες; Μεπρώτηκαικυριότερητηνάμβλυνσητωνανα- κλαστικώνμας, έτσιόπωςμας εξοικειώνουνμετημορφήτουτέρατοςταμέσαενημέρωσης, κυρίωςταηλεκτρονικά; Διαδικασία πουβαδίζειπαράλληλαμετη διάρρηξητουκοινωνικούιστού καιτησυνακόλουθηαντικοινωνικήσυμπεριφορά, ηοποίαδιέπεταιαπότοπαλαιόούτωςήάλλως τρίδυμοτουωχαδερφισμού, του αμέσωςδραστικότερουσταρχιδισμούκαιτουπαντόςκαιρούελ- ληναραδισμού;

Προσωπικάδυσκολεύομαινα βρωναμαζέψωέστωψήγματα αισιοδοξίας·σανγιανατινάξω όμωςλίγοαπότηβρόμαπουκολλάειεπάνωμας, είπα, μετηναλλαγήτουχρόνου, ναρίξωστο χαρτίλίγααπόταρέστατηςχρονιάςπουμόλιςμαςάφησε. Πολλάθαμπορούσεναείναιταπρό- σωπα, όπωςλέμε, τηςχρονιάς, ανόμωςξεκινήσουμεανάποδα περίβλεπτηθέσηκατέχειηδασκάλατηςμισαλλοδοξίας, καθώς στηνπερίπτωσήτηςσυμπυκνώνονταιπολλάαπόταχαρακτηρι- στικάτωνπαράλληλωνδιαδικασιών πουπεριέγραψα.

Γράφτηκανήδηπολλάγιατηδασκάλασεμειονοτικόσχολείοτου Έβρουπουθέλησεναδυναμιτίσειτηνευαίσθητηισορροπίαστις σχέσειςτωνδύοκοινοτήτων, χριστιανώνκαιμουσουλμάνων, που αγωνίστηκεγιατηνκατάργηση τηςδιδασκαλίαςκαιστημειονοτικήγλώσσακαιδηλητηρίασετα παιδιάμεδιχαστικά, τουρκοφαγικάδιδάγματα. Πολλάγράφτηκανκαιγιατηβράβευσήτηςαπό τηνΑκαδημίαΑθηνών, μετοΑργυρούνΜετάλλιονΑνδρείας. Δεν έχειέτσινόημανασταθώκαιεγώ στη«νέαΜαντώΜαυρογένους» τουΧαρδαβέλα, τουΘέμουΑναστασιάδη, τουΛάοςκαιτωνλοιπώνεθνικιστικώνκύκλων. Ούτε στηνΑκαδημίαΑθηνών, πουτι ΑκαδημίαΑθηνώνθαήταναλλιώς!

Ο λόγος στην ίδια τη δασκάλα που, παρά το πρωτόκολλο, πέτυχε ειδική άδεια να μιλήσει κατά την τελετή της βράβευσής της, να εκδώσει διάγγελμα, θα έλεγα, όπου συνενώνει αλύτρωτες πατρίδες, από τη Βόρεια Ήπειρο ώς τον Άγιο Παντελεήμονα! Αντί για όποια άλλα σχόλια, έχει νόημα να διαβαστεί ολόκληρος ο λόγος της (τον μεταφέρω όπως ακριβώς αναδημοσιεύεται σε πλήθος εθνοπατριωτικά μπλογκ, με όλα τα κεφαλαία του και με το μικρό-τ- στους «τούρκους»):

«Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Ακαδημίας Αθηνών, εν έτει 2010, όπου η Ελληνική Κυβέρνηση αφαιρεί τον όρο Εθνικής από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και περιθωριοποιεί ως ακραίους εθνικιστές τους απλούς Έλληνες που αγαπούν το Έθνος και την Πατρίδα τους, ευχαριστώ θερμά την Ακαδημία Αθηνών, που στο πρόσωπό μου παρασημοφορεί τη Φιλοπατρία και τη διαμόρφωση Θρησκευτικής, αλλά κυρίως Εθνικής συνείδησης στους μαθητές μου, η οποία για όλους τους Έλληνες περιλαμβάνει τη σκλαβωμένη Βόρειο Ήπειρο από την οποία κατάγομαι, τη Μακεδονία μας στην οποία γεννήθηκα και η ελευθερία της οποίας τελεί υπό διαπραγμάτευση, τη Θράκη και την Κύπρο που καταδυναστεύονται από τους τούρκους και τους Ελεύθερους πολιορκημένους Έλληνες που ζουν στον Άγιο Παντελεήμονα. Αυτό το Μετάλλιο Ανδρείας αποτελεί για μένα ηθική δέσμευση να συνεχίσω με μεγαλύτερη Πίστη τον αγώνα μου, μέχρι την τελική δικαίωση του Έθνους μας. Το αφιερώνω στα δικά μου Πομακόπουλα της Θράκης».

Ούτε θαυμαστικά πια. Αποσιωπητικά…

Σκέφτομαι μόνο πως, πριν από την Ακαδημία Αθηνών, την «ηρωική δασκάλα» την είχε τιμήσει με Αριστείο Καινοτομίας, σε σχετική τελετή στις 13.3.10, η αρμόδια υπουργός Παιδείας, αρμόδια αν μη τι άλλο να ελέγξει την παραβίαση ακριβώς της εκπαιδευτικής πολιτικής του υπουργείου της και γενικότερα της μειονοτικής πολιτικής που ακολουθεί η ελληνική πολιτεία τα τελευταία 20 χρόνια.

Σκέφτομαι πως η ίδια υπουργός, όταν αποδέχτηκε πρόσφατα την παραίτηση της Θάλειας Δραγώνα, ειδικής γραμματέως του υπουργείου της και προϊσταμένης της βραβευμένης δασκάλας, σε σχετική ερώτηση που της έγινε σε ραδιοφωνική εκπομπή απάντησε πως «η κ. Δραγώνα προκάλεσε αντιδράσεις με κάποιες θέσεις της οι οποίες αφορούν σε πολύ ευαίσθητα θέματα που άπτονται της εθνικής μας συνείδησης»!

Σκέφτομαι πόσο είχαν αγωνιστεί για την απομάκρυνση της Δραγώνα Λάος και συντροφία, και τότε λέω, γιά δες λοιπόν τι κάνει η διά βίου μάθηση, πώς έμαθε δηλαδή η υπουργός στο άψε σβήσε ξένες (;) γλώσσες, τα λαοτζίδικα εν προκειμένω.

Γιατί αυτές είναι οι μικρές μεγάλες νίκες που είπα, κι αυτό είναι το θέμα, εμείς τι είμαστε και τι κάνουμε, και όχι η μία, που μακάρι να ΄ταν μόνο μία, δασκάλα, οι Θέμοι, οι Χαρδαβέλες και τα Λάος, που τη δουλειά τους κάνουνε βεβαίως όλοι αυτοί. Ή μήπως τους την κάνουμε εμείς;

Γιατί αυτό σημαίνει εξάλλου το «μικρές μεγάλες νίκες», ότι, ακόμα κι αν είναι μικρές οι νίκες οι δικές τους, είναι πολύ μεγάλες οι δικές μας ήττες.

Μπορεί τάχα να ανακοπεί η πορεία συντηρητικοποίησης, και μάλιστα η πορεία της ακροδεξιάς που σημειώνει μικρές μεγάλες νίκες;

Τελευταία Νέα