Και στη μύτη της βελόνας να παιζόταν, θα πήγαινα να το δω. Γιατί είναι το πιο παραγνωρισμένο και ταυτόχρονα το πιο ζουμερό έργο του Τσέχωφ. Γιατί έδωσε έμπνευση στον Νικίτα Μιχαλκόφ να μας πάρει τα μυαλά το 1977 με την ταινία «Μηχανικά πιάνα» και γιατί το φετινό του ανέβασμα θα έχει την υπογραφή του Γιώργου Λάνθιμου. Ενός νέου κινηματογραφιστή, που με τον περσινό του «Κυνόδοντα» μάς προειδοποίησε ότι θα γράψει ιστορία και στο θέατρο. «Εθνικό», 9 Φεβρουαρίου 2011