«Το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πλειονότητα των πολιτισμικών οργανισμών στην Ελλάδα είναι η έλλειψη περιέργειας και η έλλειψη πειραματισμού, που μαζί με τη μόνιμη εσωστρέφειά τους και τη μικρότητα πολλών στελεχών τους, παίζουν καταλυτικό ρόλο στην απομόνωσή τους», υποστηρίζει ο Γιάννης Τροχόπουλος. «Ετσι πολλοί απ΄ αυτούς επιβιώνουν μεν, αλλά δεν μπορούν να αφυπνίσουν ούτε τους πολίτες ούτε την κρατική μηχανή- κάτι που είναι ζητούμενο». Το δικό του στοίχημα είναι να απομακρύνει τα εμπόδια στις ιδέες και στη δημιουργικότητα, να απομακρύνει την κοινωνική και περιβαλλοντική υποβάθμιση και την έλλειψη ανεκτικότητας, δίνοντας μεταξύ άλλων φωνή σε αυτούς που δεν έχουν- πόσω μάλλον που εκεί στα σκαλιά της βιβλιοθήκης χάθηκε ο μικρός Αλεξ… Κατά τη γνώμη του τα ευέλικτα προγράμματα τοπικής κλίμακας και μικρού μεγέθους, όπως η Βέροια, «μπορούν να γίνουν πηγή δραστικών αλλαγών σε εθνικό επίπεδο» και να λειτουργήσουν ως «σανίδα σωτηρίας για την ανάκαμψη της χώρας».

Μήπως έχει δίκιο;