Αναζήτηση
Με κιθάρες και σαξόφωνα, οι πιτσιρικάδες του Schoolwave φέρνουν ροκ, τζαζ και ηλεκτρονική μουσική
στους κήπους του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, το οποίο ανοίγει τις πόρτες του
στη μουσική των νέων και στους νέους μουσικούς
Εκαναν τα πρώτα τους βήματα στη μουσική σκηνή ως μαθητικά συγκροτήματα στο Φεστιβάλ Schoolwave. Ανήκουν στη γενιά του ΜySpace, του αγγλικού στίχου και του… ΔΝΤ. Με κάθε ευκαιρία τα «χώνουν» στην κοινωνία και τους πολιτικούς και δηλώνουν «εχθροί της απάθειας και της αναξιοπιστίας». Θεωρούν δε επικίνδυνους τους «ημιμαθείς και φανατισμένους».
Με μέση ηλικία τα 21 χρόνια, τα μέλη των συγκροτημάτων Rosebleed, Βlue Jazz Fiction και Μusica Ficta θα τραγουδήσουν όσα τους προβληματίζουν στην κοινή τους συναυλία με ροκ, ηλεκτρονικούς και μπλουζ ήχους στον κήπο του Μεγάρου στις 17 Σεπτεμβρίου. Ενα ραντεβού με τους νέους σ΄ έναν χώρο που έχει φιλοξενήσει διεθνή ονόματα της κλασικής μουσικής.
«Μεγαλώσαμε με τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης. Η γενιά μας μιλάει αγγλικά το ίδιο καλά με τα ελληνικά. Στο σχολείο, την τηλεόραση και τη μουσική, οι επιρροές μας προέρχονται από το εξωτερικό. Αλλωστε, ο νεοέλληνας έχει καταστρέψει την ταυτότητά του. Από κάπου πρέπει κι εμείς να πιαστούμε» λέει στα «ΝΕΑ» ο 21χρονος Βασίλης Αυγουστάκης, τραγουδιστής και κιθαρίστας του εναλλακτικού ροκ συγκροτήματος Rosebleed.
Η αρχή έγινε από το Schoolwave το 2006. Τότε κανείς δεν φανταζόταν ότι λίγα χρόνια μετά θ΄ άνοιγαν τη συναυλία του Κάρλος Σαντάνα στο ΟΑΚΑ και θα συνεργάζονταν με τον Φίλιππο Πλιάτσικα στον πρώτο τους δίσκο «White Βalloons», που έκανε επιτυχία και στη Βρετανία. «Είναι δύσκολο να κρατήσεις αυτό που είσαι όταν μπαίνεις στη μουσική βιομηχανία. Ολο και κάτι θα θέλουν να αλλάξουν πάνω σου για να γίνεις πιο προσιτή στο ευρύ κοινό. Να σε κάνουν «σιγουράκι»», λέει στα «ΝΕΑ» η κοπέλα του συγκροτήματος, Δανάη Νίλσεν.
«Ποντάρουμε στη μειοψηφία που ψάχνεται» δηλώνουν τα μέλη του άλλου συγκροτήματος, Μusica Ficta, που μπλέκει το ροκ με τον ηλεκτρονικό ήχο και «με οθονίτσες που βγάζουν ήχους». Το 2005, πήραν την απόφαση να πάνε στη μαθητική μουσική γιορτή Schoolwave. Σήμερα ετοιμάζο νται για τον πρώτο τους δίσκο. «Προτιμούμε να κάνουμε τη μουσική που θέλουμε στο σπίτι μας σε έναν υπολογιστή, παρά να βασιζόμαστε σε δισκογραφικές εταιρείες» λέει στα «ΝΕΑ» ο 30χρονος Κώστας Χαλιώτης, που παίζει τύμπανα στο συγκρότημα.
«Το Facebook είναι καλό μόνο για ερωτικά ραντεβού και για να παίζεις πόκερ» λέει χαμογελώντας ο 20χρονος Απόλλωνας που συνεργάστηκε με τον Βασιλικό των Raining Ρleasure, ενώ έγραψε τη μουσική για τις παραστάσεις «Wonderland» και «Τίτος Ανδρόνικος» της Αντζελας Μπρού
Μεγαλώσαμε με τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης. Η γενιά μας μιλάει αγγλικά το ίδιο καλά με τα ελληνικά
σκου. «Εγώ αναγκάστηκα να ανοίξω λογαριασμό για να μαθαίνω για τις πρόβες της Ελληνοτουρκικής Ορχήστρας Νέων στην οποία συμμετέχω» προσθέτει η 21χρονη βιολονίστα Ειρήνη Μπιλίνη- Μωραΐτη.
«Μum i΄ ve got a gun but i΄m still your son. Do you love me now or should i blow your head off?» (Μαμά, κρατάω όπλο αλλά είμαι ο γιος σου. Με αγαπάς ή να σου τινάξω τα μυαλά στον αέρα;) είναι ο σκληρός στίχος από το τραγούδι τους Εlephant. «Θέλω να προβληματίσω για το τι συμβαίνει στην κοινωνία. Τα παιδιά σκοτώνουν συμμαθητές και καθηγητές στα σχολεία», λέει ο Απόλλωνας Ρέτσος.
Ποια είναι η γνώμη τους για τα μπουζούκια; «Θέλω να βλέπω τον κόσμο να γλεντάει και να είναι αυθόρμητος. Αυτό που μ΄ ενοχλεί όμως είναι η εμπορευματοποίησή τους» απαντά η 21χρονη βιολονίστα Ειρήνη Μπιλίνη- Μωραΐτη. «Το μπουζούκι, όπως όλες οι παραδόσεις μας, έχει γίνει είδος τουριστικού προϊόντος» προσθέτει ο Απόλλωνας. Αλλωστε, «Οταν καταπίνεις αμάσητα όσα σου δίνουν, τότε είσαι άξιος της Καλομοίρας σου» λέει ο Κώστας Χαλιώτης. «Εσείς τι ήρθατε να κάνετε εδώ;». Με αυτή τη φράση… υποδέχεται κάποιες φορές το κοινό τα έξι κορίτσια από τον Βόλο όταν ανεβαίνουν στη σκηνή με τα βιολιά και τα σαξόφωνα. «Μας σνομπάρουν επειδή είμαστε κορίτσια νεαρής ηλικίας» λένε οι Βlue Jazz Fiction, που προσεγγίζουν την τζαζ με επιρροές από την κλασική μουσική, και εμφανίστηκαν το 2009 στο Schoolwave. Είναι μαθήτριες της Β΄ και Γ΄ λυκείου με όνειρα για ένα πτυχίο μουσικής ή κάποιας επιστήμης που θα τους εξασφαλίσει μια καλή δουλειά, καθώς πιέζουν και οι
info
Συναυλία συγκροτημάτων του Schoolwave στους κήπους του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας και Κόκκαλη, τηλ. 210-7282.333) στις 17 Σεπτεμβρίου (21.00).
Στο πλαίσιο της Σειράς Γέφυρες. Εισιτήριο: 5 ευρώ.
γονείς. «Θέλω να σπουδάσω κρουστά στη Γερμανία. Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν οι υποδομές, ακαδημίες δηλαδή και ορχήστρες. Στην ιδέα και μόνον ότι θα μείνω στην Ελλάδα, τρομάζω. Εδώ με περιμένει η ανεργία» λέει στα «ΝΕΑ» η 17χρονη Εύη Φιλίππου (πιάνο και κρουστά).
Προς το παρόν η μουσική είναι το χόμπι τους. «Οι μεγάλες δισκογραφικές σε βάζουν σε καλούπια. Δεν είσαι απόλυτα ελεύθερος. Ευτυχώς υπάρχει το ΜySpace για να προβάλλουμε τη δουλειά μας», λένε. Τα κορίτσια κάνουν πρόβες στα σπίτια τους και στο Δημοτικό Ωδείο Βόλου όταν οι φίλοι τους… πίνουν καφέ. «Η γενιά μας δεν είναι δημιουργική. Το σύστημα μάς περιορίζει. Αντί να δοκιμάζουμε νέα πράγματα και να μαθαίνουμε για την τέχνη και τις επιστήμες, βομβαρδιζόμαστε από φροντιστήρια και εξετάσεις επειδή το πανεπιστήμιο είναι κοινωνικά αποδεκτό» σχολιάζουν.
Ρατσισμός, τρόικα και ανθρώπινες σχέσεις. Είναι θέματα που προβληματίζουν τα συγκροτήματα. «Θαυμάζουμε τους οικονομικούς μετανάστες που παλεύουν καθημερινά για το ψωμί τους. Εκείνοι είναι πιο δουλευταράδες από εμάς τους Ελληνες που τους κρίνουμε», λένε οι Μusica Ficta. «Αλλωστε, οι Ελληνες δεν θα πήγαιναν ποτέ να δουλέψουν σε οικοδομές» προσθέτουν οι Rosebleed. Και το ΔΝΤ; «Μας δίνει χρήματα και μας τα παίρνει πίσω. Με το να μας πουλάνε τρένα που δεν χωράνε στις ράγες μας. Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι εταιρείες και συμφέροντα» απαντούν οι Rosebleed. «Με τα χρέη, οι Ελληνες κατάφεραν να ελέγχονται από παντού» λένε και οι Μusica Ficta.
